Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ. Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου. Μ. ΤΡΙΤΗ Μόλις σήμερα βρήκα το θάρρος και ξεσκέπασα το κηπάκι σαν φέρετρο. Με πήραν κατάμουτρα οι μυρωδιές, λεμόνι, γαρίφαλο. Ύστερα παραμέρισα τα χρόνια, τα φρέσκα πέταλα και να: η μητέρα μου, μ’ ένα μεγάλο άσπρο καπέλο και το παλιό χρυσό ρολόι της κρεμασμένο στο στήθος. Θλιμμένη και προσεκτική. Πρόσεχε κάτι ακριβώς πίσω από μένα. Δεν πρόφτασα να γυρίσω να δω γιατί λιποθύμησα. Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σα να ’ταν αιώνιοι. Όμως το μέσα μέρος του Ύπνου έχει όλο φαγωθεί και μπορείς τώρα να ξεχωρίσεις καθαρά τι σημαίνει κείνος ο μαύρος όγκος που σαλεύει Ο λίγες μέρες πριν ακόμη μόλις αναστεναγμός Και τώρα μαύρος αιώνας. Μ. ΠΕΜΠΤΗ Μέρα τρεμάμενη, όμορφη σαν νεκροταφείο με κατεβασιές ψυχρού ουρανού Γονατιστή Παναγία κι αραχνιασμένη Τα χωμάτινα πόδι...
ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.... ΑΠΛΩΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥ....!!!