ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

 

 

Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν...

Έως....
Και μεταφορικά και κυριολεκτικά
Σαν επιφώνημα...
Πάντα ένα επιφώνημα..
Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης...
Πάντα Ένωσης!

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου
Εκδόσεις Ανατολικός

Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω!
Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά!

Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !

 

 

 

 Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους.
Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο μέρη του να είναι ολόιδια. Ακόμη και οι χτιστές βρυσούλες που είχαν δημιουργηθεί στις κάτω γωνίες της αυλής ήταν ολόιδιες και βρίσκονταν στο ίδιο ακριβώς σημείο. Τα δυο μέρη του κήπου έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Ήταν σα δίδυμα αδέρφια. Ήταν πανέμορφα και ξεχωριστά. Παρόλο που έμοιαζαν τόσο πολύ ήταν ξεχωριστά γιατί ένας πλακόστρωτος διάδρομος στη μέση τα χώριζε μα και τα ένωνε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ανάμεσά τους διάβαιναν ζωές και οι ζωές ανάσαιναν το άρωμα και τη φρεσκάδα τους εις διπλούν.
Αν δε ήταν αυτό ευλογία, τι άλλο θα μπορούσε να είναι για όσους αγαπάνε τα λουλούδια και ξέρουν να αναπνέουν μέσα από αυτά;

Κοίταξε τα δυο μέρη εξονυχιστικά! Τα φυτά πιο όμορφα και πιο πράσινα από ποτέ! Το ζεστό φως του ήλιου τα έκανε να γυαλίζουν και ένα μικρό αεράκι που σηκωνόταν που και που τα έκανε να λικνίζονται περήφανα και να «τραγουδούν».
Η γυναίκα έκανε ένα βήμα και πάτησε στην μεγάλη τσιμεντένια αυλή του σπιτιού που κρατούσε σε απόσταση αναπνοής το όμορφο παραδοσιακό σπίτι από τον τεράστιο κήπο που φανέρωνε ελπίδα και χαρά.
Στη μικρή αυτή αυλή, στα αριστερά του σπιτιού υπήρχε ένα στρογγυλό, μεγάλο, λευκό τραπέζι με έξι άνετες, λευκές καρέκλες που έδειχναν ιδιαίτερα καλοπληρωμένες. Τη μέση του τραπεζιού κοσμούσε ένα λευκό βάζο με πολλών ειδών ψεύτικα λουλούδια.
Περίεργο ένα σπίτι με τόσα πολλά φυτά να διαθέτει βάζο που το κοσμούν λουλούδια που δε μπορούν να ανασάνουν….

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου
Εκδόσεις Ανατολικός

Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω!
Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά!
Ευχαριστώ ολόψυχα!
Πάντα οι λήψεις σου με μαγνητίζουν! Alexandra Mouriopoulou

 

Νιώθω..

"Δεν είχες καταλάβει τι σημαίνει να πετάς στον ουρανό, με το αεροπλάνο όπου εσύ επέλεξες και πριν προλάβεις καλά - καλά να γευτείς τη διαδρομή, να συνειδητοποιείς ότι το αεροπλάνο στο οποίο επιβαίνεις για κάποιο λόγο ετοιμάζεται να επιχειρήσει έκτακτη προσγείωση και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι γίνετε, ποιο είναι το πρόβλημα, πότε και γιατί δημιουργήθηκε, γιατί κανείς δεν σε ενημέρωσε και γιατί δεν είχε ανιχνευτεί νωρίτερα, να πρέπει μέσα στο πανικό που επικρατεί να φορέσεις τη ζώνη σου, την οποία αν και βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου εσύ δεν την βλέπεις και ψάχνεις, συνεχίζεις απεγνωσμένα να ψάχνεις να την βρεις και όταν τελικά τα καταφέρεις, πριν προλάβεις να προσδεθείς, συνειδητοποιείς ότι το αεροπλάνο έχει ήδη προσγειωθεί και μάλιστα απότομα.
Κοιτάζεις τριγύρω σου και βλέπεις ότι επικρατεί ένα χάος. Προσπαθείς να καταλάβεις τι έγινε. Κλείνεις τα μάτια σου για λίγα δευτερόλεπτα και ύστερα τα ξανανοίγεις πιστεύοντας ότι όλα όσα έζησες προηγουμένως ήταν ψεύτικα, ότι όλα αυτά ήταν το περιεχόμενο ενός εφιάλτη που έβλεπες για ακόμη μία φορά στον ύπνο σου.
Παρακαλάς να ξυπνήσεις για να αποφύγεις τον εφιάλτη που βλέπεις, αλλά ανοίγοντας τα μάτια σου βλέπεις ότι όλα είναι ίδια, τίποτα δεν έχει αλλάξει και τότε αρχίζεις να πανικοβάλλεσαι, αγχώνεσαι, φοβάσαι και ξεσπάς σε κλάματα και ύστερα από λίγα λεπτά ηρεμίας ακούς μέσα στο μυαλό σου μια φράση: «ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ». Την ακούς ολοένα και πιο δυνατά και αρχίζεις κι εσύ πλέον να το πιστεύεις, ότι ΝΑΙ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!"

~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου
Εκδόσεις Ανατολικός

Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω!
Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά!

Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !