Πεινάω σα λύκος! Αχ, που ναι οι εποχές που γύρναγα από το σχολείο και με περίμενε στο τραπέζι το ζεστό φαγητό της μανούλας που όποτε δε μου άρεσε παραπονιόμουνα.....(γκρινιάρικο μικρό).
Πόσο θα ήθελα να γύρναγα πάλι σπίτι, να άφηνα τη σάκα μου ή μάλλον να τη πέταγα στο καναπέ και να καθόμουνα να φάω το ζεστό φαγάκι απο τα χεράκια της μαμάς....!
Εμ έτσι είναι! Αυτά που έχεις, όταν τα έχεις δε τα εκτιμάς και όταν δε τα έχεις, σου λείπουν, τα αναζητάς και μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις τη πραγματική τους αξία!
* Νομίζω πως με πιάνει πάλι παλιμπαιδισμός! :Ρ
τότε λέω να παλιμπαιδίσω μαζί σου...γιατί το βρίσκω τόσο γνώριμο, νοσταλγικό...που ΘΕΛΩ κι ΕΓΩ.......με γύρισες πολύ πίσω....πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα που δεν το νοιωθουμε μονο εμεις..χαχαχαχα..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως σε βρηκα... αιτια ειναι το μαιρακι ..
kai ego kalos se brhka loipon! polu xairomai!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο και να μεγαλώσουμε μάνα είναι μόνο μία! και έμείς για κείνη πάντα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή