Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΩΣ ΨΑΡΙΑ ΣΕ ΝΕΡΟ!

      Κάθε φορά που πετάς μια πέτρα στη θάλασσα για να κάνεις το χάζι σου, σκέψου πως από κάτω όλο και κάποιο ψάρι μπορεί να περνάει.... Είναι ακριβώς σα τις κακεντρέχειες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι "πετάνε" τα λόγια τους με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πετάει κάποιος μια πέτρα στη θάλασσα. Για ευχαρίστηση! Απλώς για ευχαρίστηση που ονομάζουν μετέπειτα εκτόνωση. Όμως να σας πω κάτι; Τελικά όσες πέτρες και να πετάξει κάποιος σε μια θάλασσα νομίζοντας πως του "ανήκει", στην ουσία γνωρίζει την αλήθεια. Η θάλασσα ανήκει στα ψάρια της και σε όλους τους ζωντανούς και μη οργανισμούς που "κατοικούν" μέσα της. Εμείς μόνο να την επισκεφτούμε μπορούμε. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με εμάς τους ανθρώπους. Με τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα λόγια τους με τον ίδιο τρόπο που κάποιος πετάει εκείνες τις πέτρες. Οι άνθρωποι που θέλουν να ταράξουν τον γαλήνιο κόσμο μας είναι ίδιοι με εκείνους που πετάνε με μανία πέτρες στη θάλασσα δίχως να σέβονται οτιδήποτε υπάρχει εκεί μέσα. Απλώς δεν ανήκουν εκεί! Και δε θα ανήκουν ποτέ! Γιατί τα γαλήνια νερά είναι για λίγους μόνo!

Σχόλια

  1. Ανέλαβες να εκφράσεις με τον πιο όμορφο τρόπο
    και με το πιο όμορφο παράδειγμα πως λειτουργεί η κακία στις ψυχές των ανθρώπων αλλά η κατάληξή σου είναι το ωραιότερο κομμάτι..."Απλώς δεν ανήκουν εκεί! Και δε θα ανήκουν ποτέ! Γιατί τα γαλήνια νερά είναι για λίγους μόνo!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημενη μου ηλεκτρονικη φιλη ευχαριστω πολυ για το ομορφο σχολιο σου! χαιρομαι που σου αρεσε η καταληξη διοτι κ εγω ηθελα η καταληξη του να ειναι δυναμικη και ομορφη συναμα! χαιρομαι που το πετυχα! να εισαι καλα γλυκια μου φιλη! :)

      Διαγραφή
  2. Φίλη μου αγαπημένη!!!
    Εξαιρετικός ο παραλληλισμός σου!!! Η ψυχή μας είναι το ψάρι. Και έτσι είναι, σε κανέναν πέρα από εμάς δεν ανήκει.
    Τώρα, αν οι άλλοι πετάνε τις κακίες-πέτρες τους, αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Δικό τους είναι, και η κακία, ας θερίζει τη δική τους την ψυχή. Εμείς, προχωράμε όπως επιλέγουμε. Με οδηγό τη γαλήνη, την οποία μόνο αν το επιτρέψουμε θα μας την ταράξει όποιοσδήποτε. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Άσκηση θέλει. Και αν το καλοσκεφτείς, χάρη μας κάνουν όσοι μας πολεμούν, γιατί μας δίνουν ευκαιρίες άσκησης.
    Φιλιά πολλά αγαπημένη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aκριβως αγαπημενη μου Ροδουλα! Επιασες το νοημα! Φιλακια πολλα πολλα! Και σε ευχαριστω που εισαι παντα εδω για εμενα! :)

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα! Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλάπω! Ελπίζω όλα να είναι καλά στη ζωή σου!
    Υπέροχες οι σκέψεις σου!
    Πόσο δίκιο έχεις για την κακία του κόσμου!
    Εύχομαι να περνάς καλά , μακριά από ανθρώπους που πετούν πέτρες!
    Καλό Σαββατοκύριακο και καλό καλοκαίρι! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκια μου φιλη @iris καλα ειμαι, δεν αντιμετωπιζω κατι παρεμφερε με αυτο που εγραψα απλως μου βγηκε, μου αρεσε και ηθελα να το μοιραστω μαζι σας.

      καλο σκ και καλο καλοκαιρι και σε σενα καλη μου! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα..Καλωσόρισες..Σ ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια στο μπλοκ μου.. Με πολύ όμορφο τρόπο παρομοίασες την κακία των ανθρώπων..Να σαι καλά,καλό καλοκαίρι,καλό 3μερο και να περνάς πιο συχνά από το μπλογκοσπίτι σου και τη μπλογκογειτονιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κ εγω σ ευχαριστω δελφινακι μου! προσπαθω να ερχομαι συχνα! φιλακια πολλα! καλο σκ να εχεις!

      Διαγραφή
  5. Δεν μας φοβάμαι! Ξέρουμε καλό κολύμπι και πως να μην αφήνουμε τις πέτρες να μας πληγώνουν!

    Χαίρομαι που σε συναντώ και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα Αθηνά μου! Μου αρεσεις! Δυναμικη και ανεξαρτητη οπως παντα! Σε θαυμαζω! Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  6. Εσύ μιλάς για την πέτρα στη θάλασσα, αλλά σαν να έριξες μαύρη πέτρα πίσω τόσο καιρό! Καλή επανεμφάνιση!

    Το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι δεν έχουν την ευελιξία των ψαριών μιας και αυτά την πέτρα την αποφεύγουν ενώ τις λέξεις οι άνθρωποι όχι!

    Ο κόσμος πάντα θα λέει και θα πετάει ατάκες άνευ προηγούμενης σκέψης. Το ζήτημα είναι να υπάρχουν τα ανάλογα αντανακλαστικά και η ετοιμότητα ώστε να αποκρουστούν αυτές οι ατάκες. Δύσκολο πράγμα που προϋποθέτει άσκηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα φιλε μου! Με εκανες και γελασα με τη μαυρη πετρα! Όντως αργω να εμφανιστω αλλα ο καιρος περναει τοσο γρηγορα που δε το καταλαβαινω. Φταιει και το οτι δεν εχω ιντερνετ σπιτι μου οποτε ειναι δυσκολο να εφανιζομαι συχνα εδω! Οποτε μπορω ομως θα ερχομαι! :)

      Καλο τριημερο ευχομαι!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...