Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

NO TRESPASSING.


Εκφραστικοί μου, καλημέρα.
Κρυώνετε υποθέτω, ομοίως και εγώ.
Ομολογώ πως αρχίζει να μου αρέσει επικίνδυνα αυτός ο καιρός.

Θέλετε τη "Φωτοέκφρασή" σας για σήμερα, το ξέρω οτι τη θέλετε!
Εδώ σας την έχω:




Έτοιμη, δεν είναι δική μου όμως, δε την "αλίευσα" εγώ από το διαδίκτυο, μου την έστειλαν, αυτός ο ιδιαίτερος τύπος: https://www.blogger.com/profile/05384109913952795456 και μου άρεσε. Ιδιαίτερη τη "βάφτισα", με έβαλε σε σκέψεις, σκέψεις γύρω απο τι εννοεί, τι συμβολίζει, που αποσκοπεί, γιατί δημιουργήθηκε; Και η πιο δύσκολη όλων, "με τι μπορώ να τη συνοδέψω". Συνοδεύεται άραγε; Και γενικά τι μπορώ να κάνω για εκείνη. Έχετε νιώσει ποτέ, υποθέτω σίγουρα ναι, ενέργεια απο φαινομενικά άψυχα πράγματα, την οποία πρέπει κατά κάποιο τρόπο να υπηρετήσετε; Ε κάπως έτσι, φανταστείτε το.

Στην εκφραστική μας ομάδα: https://www.facebook.com/groups/1477588342465853/?fref=ts 
ανέβηκε η φωτογραφία από τον "Τοιχοδιώκτη", που την βρήκε κιόλας και συνοδεύτηκε με το ακόλουθο τραγούδι, το οποίο δε το θυμόμουνα αλλά έψαξα και το βρήκα, κοίταξα μάλιστα και τους στίχους για να μπορέσω να καταλάβω την συγκεκριμένη επιλογή (ελπίζω να μας κάνεις την "τιμή" να σχολιάσεις για να μάθω πως έγινε η συσχέτιση που με ενδιαφέρει) αλλά ξεκάθαρο μήνυμα δεν έλαβα:





Τίτλος: Σαν εσένα


Θα `θελα να `μουν σαν εσένα
ιστιοφόρο με τα πανιά του ανοιγμένα
αυτούς που με οδηγούν στην καταιγίδα
σε κάθε αμμουδιά να τους χαρίζω μια πατρίδα


Θα `θελα να `μουν σαν εσένα
ένα δεντράκι με τα κλαδιά του απλωμένα
να μη λυπάμαι, να μην καταλαβαίνω
αυτούς που με πετάνε στη φωτιά να τους ζεσταίνω


Θα `θελα να `μουν σαν εσένα
έρημος φάρος πάνω σε βράχια φαγωμένα
να `χει χρόνια να περάσει από μπροστά μου το καράβι
μα εγώ να αναβοσβήνω κάθε βράδυ


Θα `θελα να `μουν σαν εσένα
περιστεράκι με τα φτερά του μαδημένα
να στέκομαι μετά τις Συμπληγάδες
και να κοιτάζω πώς περνούν του κόσμου οι φυγάδες

Ωραίο τραγούδι, δε το ήξερα, μου άρεσε όμως. Αυτό πάντως που θέλω να πω, είναι πως ακούγοντας τη μουσική, ο ήχος που ακούγεται σε κάποια σημεία, με κάνει να φανταστώ αυτό το "στριφογυριστό" των συρμάτων. Επίσης, μου άρεσε πολύ η τελευταία του στροφή. Πολύ όμως.

Αλήθεια, εσείς με τι θα  συνοδεύατε τη συγκεκριμένη εικόνα; Θέλω να μάθω, να μου γράψετε σε σχολιασμό, εγώ ακόμη δε βρήκα τίποτα, μα ψάχνω και δε μπορώ να βρω κάτι, γιατί; Δε ξέρω... Όταν θα βρω θα σας πω πάντως. Απο την άλλη ίσως κάποια πράγματα να μη θέλουν και να μην επιδέχονται καμία συνοδεία, ίσως να βαδίζουν μόνα: Πηγαίνω μόνος - Φίλιππος Πλιάτσικας.


Αυτά εκφραστικοί μου.
Να περνάτε όμορφα. Εις το επανιδείν! ;)

Σχόλια

  1. Καλή σου μέρα Κική μου!!
    Από τα πολύ γνωστά κομμάτια τους το Σαν Εσένα και πολύ αγαπημένο μου.
    Οι στίχοι του ένας ένας προς ανάλυση!

    Δεν ξέρω με τι θα συνόδευα αυτή την ιδιαίτερη εικόνα, πάντως σε καμία περίπτωση με το συγκεκριμένο κομμάτι! :) Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημένο το κομμάτι αυτό, όμως κι εγώ συμφωνώ με την Κατερίνα πιο πάνω, δεν μου ταιριάζει καθόλου με την εικόνα.
    Να σου πω την αλήθεια δε θα τη συνόδευα με τίποτα αυτή την εικόνα, το μήνυμά της είναι δυνατό και σαφές από μόνο του!
    Φιλιά και καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια γλυκιά καλησπέρα και από μένα Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κική μου θα πρότεινα να την αφήσεις ασυνόδευτη τέτοια που είναι (στη φωτό αναφέρομαι).
    Η τραγουδάρα των Σπαθιών, είναι ό,τι πιο ζεστό και ταξιδιάρικο υπάρχει γι αυτή την κρύα βραδιά.
    Επίσης να σου πω πως η νέα σου φωτό, τα σπάει!
    Σου εύχομαι ολόψυχα καλές περιπλανήσεις και πάντα μ' αυτό το αφοπλιστικό σου χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H εικονα με παραπεμπει πολυ σε traficking καθως και σε σεξουαλικη κακοποιηση. Δεν ξερω με τι θα το συνοδευα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ απόλαυσα το κομμάτι έτσι κι αλλιώς ( και στίχους και μουσική) κι εσένα επίσης, που καιρό είχες να κάμεις εκφραστική ανάρτηση ☺
    Πολλά γλυκά φιλιά Κίκου μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. https://www.youtube.com/watch?v=vCYO4cH7p0Q

    (Εσύ ρώτησες, εμένα αυτό μου ήρθε στο μυαλό!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλό μήνα να χεις Κική μου!!! Δεν μπορώ να ξέρω την διάθεση έμπνευσης του κάθε ανθρώπου αλλά για να τα ταιριάξει έτσι κάποιος, κάτι θα χε στο μυαλό του. Αν δεν ταυτίζομαι δεν σημαίνει κάτι. Ισως η τρίτη στροφή του τραγουδιού να θέλει να δείξει την ηθελημένη ή μη μοναξιά της φωτό.. Δεν ξέρω..
    Εμένα μου ρθε αυτό το τραγούδι που το ακούω τελευταία : https://www.youtube.com/watch?v=1kg0EdD7tzE
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχη εικόνα ακόμη πιο υπέροχη επιλογή τραγουδιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ, και μου έβαλες και τραγουδάρα και με ξεσήκωσες μεσημεριάτικα!!!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...