«Μόνη μου, θα τα καταφέρω μόνη μου» είπες. «Μόνη μου,
είναι δεμένα τα μάτια μου».
Γιατί
ο κόσμος που τόσο αγάπησες, μέσα στα χέρια σου, φύτεψε τη συντέλεια.
Και ο ουρανός ήταν όμορφος εκείνο το βράδυ.
Και τα φώτα των σπιτιών έσταζαν θαλπωρή μέσα από τις καμινάδες. Κ’ η βροχή που τόσο λαχταρούσες, δεν ήρθε ποτέ.
Βαθιά στο μυαλό σου κατοικεί ένα φως σα ξεχασμένο διαμάντι.
Μαζί ταξιδεύαμε νοερά στον κόσμο αυτό, γιατί εσύ φοβόσουν το σκοτάδι. Γιατί κρατούσες έναν σβησμένο δαυλό.
Όμως τα χέρια σου ήταν γιομάτα,
γιομάτα από τρόμο, για ένα ξεχασμένο "εγώ".
Μόλις που μπορούσες να αγγίξεις το αύριο.
Κι όμως....
«Μόνη μου, θα τα καταφέρω μόνη μου» είπες. «Μόνη μου,
είναι δεμένα τα μάτια μου».
~~ Μόνη με Δεμένα Μάτια - Κική Κωνσταντίνου
Πολύ το χάρηκα που είδα την επιστροφή σου εδώ μέσα και τους υπέροχους στίχους, τα υπέροχα λόγια, τις λέξεις που τόσο καλά ξέρεις να επιλέγεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή🧡
Αρχίσαμε πάλι να απολαμβάνουμε του λυρικού σου λόγου την τρυφερότητα, Κική μου. Πολύ όμορφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα καλή μου φίλη.
Χαίρομαι και εγώ που ξαναγύρισες με πολύ έμπνευση πάλι Κική μου να μας χαρίσεις όμορφες ποιητικές στιγμές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και να περνάς όμορφα με ότι γράφεις...καλό σου βράδυ φιλιάαα!