Νόμιζαν πως η αγάπη, θα τους έκανε άτρωτους.
Πως θα μπορούσαν να διανύσουν μίλια, απροσπέλαστα.
Πως θα μπορούσαν να αγγίξουν τα σύννεφα, λες και ήταν ένα γαϊτανάκι, που ύφαιναν οι νεράιδες της σιωπής.
Μέσα τους, ένα ενεργό ηφαίστειο συναισθημάτων.
Μία λάβα καυτή.
Νόμιζαν πως η αρμονία των χρωμάτων, μπορούσε να γίνει, το παιχνίδι των ερωτευμένων.
Πως η θυσία, μπορούσε να μοιάζει με ένα όνειρο, τεκμαρτό.
Θεώρησαν
πως οι άνθρωποι μπορούσαν να νιώσουν, να ερμηνεύσουν, να κρατήσουν τη
στιγμή στα χέρια τους, σαν ένα λουλούδι που επέζησε, μέσα στη βροχή.
Θυμήθηκαν πως κάπου τυχαία, άκουσαν
πως οι Άγγελοι φιλούν σιωπηλά τους ανθρώπους στο μέτωπο, που μέσα από την ταπεινότητά τους, κέρδισαν το προνόμιο αυτό.
Μέσα τους, μια ψυχή που διψά για κώνειο.
Ένα δηλητήριο, γλυκό.
Νόμιζαν πως μπορούσαν να κρατήσουν στη παλάμη τους το αύριο και στην ψυχή τους, να φυλάξουν το πιο ηχηρό μυστικό.
Υπέθεσαν
πως το αντίο μοιάζει με όνειρο, που σε σταλακτίτες κατοικεί, επειδή οι
άνθρωποι στέρησαν από τους εφιάλτες το δικαίωμα, να ανυψώνουν τη
συνείδηση.
Νοστάλγησαν το χαμόγελο του έρωτα, τον ερωτισμό της
μοναχικής στιγμής και την μοναξιά που τους έκανε να γίνουν ένα, λες και
για πάντα οι άνθρωποι, θα τους έκαναν κακό.
Ξεγέλασαν και ξεγελάστηκαν.
Πρόδωσαν και προδόθηκαν.
Υπέκυψαν και προσπέρασαν.
Τόλμησαν και υποχώρησαν.
Νόμιζαν πως η αγάπη, θα τους έκανε άτρωτους.
Οι Άτρωτοι - Κική Κωνσταντίνου
Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou ! Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο
Μου είχε λείψει αυτό ειδικά το κρεσέντο ευαισθησίας, λυρισμού και ρομαντισμού. Την καλησπέρα μου Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήSohbet Sohbet odaları
ΑπάντησηΔιαγραφήMobil Sohbet Mobil sohbet odaları