Ενός κακού μύρια έπονται... Τη ξέρετε αυτή τη ρήση φαντάζομαι. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν υπάρχει και το αντίστροφο: ενός καλού μύρια έπονται... Καλημέρα και καλό μήνα, εκφραστικοί μου. Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Ο Σεπτέμβρης ήταν ένας δύσκολος μήνας για μένα σε πολλά και σημαντικά ζητήματα και πραγματικά χαίρομαι τόσο που φεύγει, που έφυγε δηλαδή. Δεν θα μου λείψει, ούτε άφησε πίσω του τίποτα που να θέλω να κρατήσω. Θεωρώ πως ο Οκτώβρης θα μου φέρει όσα αποζητώ. Γιατί αυτή η αίσθηση; Γιατί ποτέ δεν μου άρεσε αυτός ο μήνας. Θυμάμαι πάντα, από τα παιδικά μου χρόνια να μου αρέσει ο Σεπτέμβριος γιατί τον συνδύαζα με καινούργια ξεκινήματα, είχε άλλωστε να δροσερό αέρα και μια μυρωδιά βροχής (τουλάχιστον όσο ζούσα στο χωριό) που μου έφερνε στο νου και στη καρδιά νέες εικόνες και συναισθήματα αλλά με τα χρόνια καταλήγω πως αφού ποτέ στην ουσία δεν μου έδωσε ότι βαθιά θέλησα, ίσως και να το κάνει αυτή τη χρονιά ο μήνας, που ποτέ δεν αγάπησα. Μην με ρωτάς γιατί δεν αγάπησα ποτέ ...
ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΤΟ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.... ΑΠΛΩΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥ....!!!