Όπως θα παρατηρείσετε έσβησα αρκετές παλιές δημοσιεύσεις και κράτησα τις πιο σημαντικές για εμένα, άφησα κυρίως αυτά που γράφω εγώ και αυτά που μου αρέσουν πολύ ή με εκφράζουν επίσης πολύ και τα έχω αντιγράψει από κάποια πηγή που πάντα αναφέρετε στο τέλος της εκάστοτε δημοσίευσης. Αυτό το έκανα γιατί έτσι είχα "ονειρευτεί" τη δομή του blog μου όταν το πρωτοέφτιαχνα (το αγόρι μου το έφτιαξε βασικά, εγώ ακόμα το μαθαίνω) αλλά ομολογώ πως είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ με όλη τη "blogoατμόσφαιρα" και είχα παρασυρθεί σε ένα σωρό αναρτήσεις που ίσως και να μην είχαν και κανένα νόημα..... ίσως φυσικά...
Εγώ ήθελα να έχω ένα blog για να μπορώ να εκφράζομαι γραπτώς... Άλλοι εκφράζονται με τα τραγούδια και τη μουσική γενικότερα, άλλοι με το χορό, άλλοι με τη ζωγραφική, άλλοι με τη δουλειά τους, άλλοι με χειρωνακτικές δημιουργίες, κτλ... Εγώ εκφράζομαι γραπτώς και για να είμαι ειλικρινείς εδώ μέσα έχω συναντήσει ένα σωρό ανθρώπους που κάνουν το ίδιο με μένα, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό, μοναδικό, αληθινό τρόπο και πρέπει να πω οτι πράγματι έχω μάθει πάρα πολλά από αυτούς.... φιλικές συμβουλές, παρατηρήσεις προς όφελός μου, καλά λόγια, υποστήριξη, έμνευση, οδηγίες, αλλά αυτό που μου έδωσαν πάνω απ' όλα ήταν η ηθική αν θέλετε ικανοποίηση το ότι κάποιος διαβάζει κάτι δικό σου και του αρέσει...., κάποιος που μπορεί να σε καταλάβει, να μη φοβηθεί να δει τον εαυτό του , τα θέλω του, τους συνανθρώπους του, τις αδυναμίες και τις σκέψεις του μέσα σε ένα κείμενο που έγραψες εσύ και τον έκανες να χαμογελάσει, να στεναχωρεθεί, να λυπηθεί, να συγκινηθεί, να εξαγριωθεί με τη δομή και τους ήρωες των κειμένων σου, αλλά πάνω απ' όλα τον έκανες να "ταξιδέψει" σε ένα άλλο κόσμο και να νιώσει αυτό που ένοιωθες εσύ όταν προσπαθούσες να το γράψεις.... Για μένα αυτά τα συναισθήματα είναι μοναδικά γιατί τα ζεις ενώ έχεις πρώτα "ταξιδέψει" κάπου αλλού και έχεις αφήσει τον εαυτό σου να μπει για λίγο στη θέση κάποιου άλλου που μπορεί κάποτε και να "μισούσες"...
Για να μη σας κουράζω (δε το θέλω αλλά όταν γράφω παρασύρομαι) θέλω να σας πω ένα μεγάλω "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" γιατί έμαθα πως είναι να χαμογελάς από ευχαρίστηση όταν διαβάζεις ένα καλό σχόλιο για κάτι τόσο (πολύτιμα) δικό σου και πως είναι επίσης να αφήνεις τον εαυτό σου να ταξιδέψει με τη "μαγική γραφή" κάποιων ανθρώπων που ενώ στην ουσία δε ξέρεις μπορείς να τους νιώσεις... γιατί εγώ αυτό κάνω με τους περισσότερους από εσάς... νοιώθω και ταξιδεύω... αλλά πάνω απ' όλα μαθαίνω και αφήνομαι....
Η αλήθεια είναι πως δε μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω ένα διήγημα από μία νουβέλα ή ένα πεζό από μία νουβέλα, γενικά υπάρχουν ένα σωρό κατηγορίες που ακόμη στο μυαλό μου εγώ τις έχω ως μία : "Γράψιμο" αλλά μου αρέσει που αρχίζω να μαθαίνω και να δοκιμάζομαι.... (ίσως κάποια μέρα καταφέρω να γράψω και ποίημα το οποίο δε το 'χω αλλά το θεωρώ πολύτιμο και θαυμάζω τους ανθτώπους μου το καταφέρνουν γιατί στο δικό μου μυαλό φαντάζει πολύ δύσκολο...) όμως θα ήθελα να δοκιμαστώ και σε κάτι άλλο το οποίο δε ξέρω πως ακριβώς να το χαρακτηρίσω... να το πω σενάριο; ιστορία που συνεχίζεται; κείμενο; τι; Ας το πω λοιπον ένα είδος έκφρασής μου με το οποίο θέλω να προσπαθήσω να γράψω μια ιστορία που θα συνεχίζεται... με το τίτλο "Όσα δε φαντάζεσαι" και ελπίζω να το καταφέρω. Δε το έχω επιχειρήσει ξανά, σήμερα το ξεκίνησα και θα αναρτήσω το πρώτο μερος σε λίγο... Δεν εχω σκεφτεί εντελώς τη συνέχεια αλλά επειδή μπορεί να το αφήσω και στη μέση αν δω πως δε μπορώ να το τελειώσω ή δω πως δε μου αρέσει ή δεν μπορεί να εξελιχθεί όπως θα ήθελα, νομίζω πως έπρεπε να σας το πω εξ' αρχής για να ξέρετε εάν θα θέλατε να το παρακολουθείτε ή όχι. Απλά δε θέλω να σας "απογοητεύσω", δηλαδή μη περιμένετε "πολλά" και στο τέλος δε τα καταφέρω και "απογοητευτείται" και πείτε "τζάμπα το παρακολουθούσα". Είναι δηλαδή αυτό που λένε: "Εξηγούμαι για να μη παρεξηγούμε" χαχαχα....
Ουφ, κουράστηκα, αυτά είχα να πω..... Γειά σας για τώρα....! :)
Όντως, η blogοσφαιρα σου δίνει μια σπουδαία ευκαιρία να επικοινωνήσεις τις ιδέες σου με τον έξω κόσμο, με ανθρώπους που μοιράζεσαι κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αγάπες και τους οποίους δε θα είχες ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις αν δεν υπήρχε η τεχνολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συνεχίσεις να γράφεις. Κάθε μέρα θα γίνεσαι καλύτερη, θα μπαίνεις πιο βαθιά στο μαγικό κόσμο των λέξεων και θα μπορέσεις ίσως κάποτε να καταλάβεις και τον εαυτό σου καλύτερα.
Σου γράφω μια φράση που μου αρέσει πολύ και την έχω πάντα στο μυαλό μου όταν προσπαθώ να μετατρέψω τις σκέψεις μου σε λέξεις. "Το γράψιμο είναι σαν να κάνεις έρωτα: Μην ανησυχείς για τον οργασμό, απλά επικεντρώσου στη διαδικασία."
Isabel Allende Χιλιανή συγγραφέας
Ελπίζω τώρα που όλα κυλούν διαφορετικά και είναι πιο συγκεκριμένη η παρουσία σου εδώ να γράφεις το πολύ μία ανάρτηση την ημέρα για να σε προλαβαίνω και γω η καημενούλα!! :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι εδώ σε κάθε αρχή σου, είτε αυτή είναι διήγημα, είτε απόσπασμα ή κείμενο, είτε μια μεγάλη ιστορία σε συνεχειες!
Σε φιλώ γλυκά!!