Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

    Παρακάτω θα σας παρουσιάσω ένα κείμενο που βρήκα δημοσιευμένο στο www.eros-erotas.gr και ειλικρινά μου άρεσε πάρα πολύ, τόσο πολύ που θέλησα αμέσως να το μοιραστώ μαζί σας.
     Το κείμενο είναι του Χόρχε Μπουκάι και αφορά τις ανθρώπινες και τις ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων. Ρίξτε του μία ματιά.
     Ο Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) είναι γιατρός και ψυχοθεραπευτής που χρησιμοποιεί την εμπειρία και τη γνώση του για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τα άγχη και τις φοβίες τους και να καλλιεργήσουν ανθρώπινες σχέσεις με αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση.
      «Ας κάνουμε το εφικτό όσο γίνεται καλύτερα. Το να υποφέρω γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχω φανταστεί δεν είναι μόνο ανώφελο είναι και παιδαριώδες».
       Στις σχέσεις μας ας εφαρμόσουμε την αρχή της οικονομίας «λιγότερο κόστος, μεγαλύτερα κέρδη». 
      Αν μια σχέση δεν προχωρά, ας την κλείσουμε ως ανέφικτη. Οι σχέσεις είναι ενεργοβόρες, αν είναι καταφύγιο ή αποτέλεσμα συνήθειας.
      Οι σχέσεις από μόνες τους δεν μπορούν να είναι ιδανικές, αξίζουν όμως τον «κόπο», δηλαδή την προσπάθεια, αν ζούμε με παρόντες, δηλαδή συναισθηματικά διαθέσιμους και όχι με απόντες, δηλαδή συναισθηματικούς λιποτάκτες. Να μην προσπερνάμε τα ανεξήγητα, την τύχη και τη σύμπτωση, άλλωστε δεν θα μας δοθούν άπειρες ευκαιρίες.
    Ας δεχθούμε τις σχέσεις μικρής διάρκειας όχι με απογοήτευση αλλά σαν καλοκαιρινές μπόρες που όμως πάντα δροσίζουν τη ζωή μας.
     Να είμαστε ηρωικοί με τους άλλους, μιλώντας τους με ευθύτητα και αμεσότητα, όταν έχουν ανέφικτες προσδοκίες από μας. 
    Η πορεία της δικής μας ζωής απαιτεί την ευθύνη μας, κανείς δεν ξέρει καλύτερα από μας τι χρειαζόμαστε πραγματικά. Κανείς δεν θα μας θεραπεύσει τις αγωνίες μας, δεν θα γεμίσει τα κενά μας ή θα φτιάξει τη ζωή μας, ούτε κι εμείς των άλλων, αυτό είναι και ανέφικτο και απογοητευτικό. Μπορούμε όμως να κάνουμε πράγματα μαζί για τις ζωές μας.
    Ο καινούριος χρόνος ας μας κάνει λιγάκι «ασεβείς» με τα πρέπει μας, να βάλουμε στη ζωή μας λίγο χρώμα από σκανταλιά, ανεμελιά, μια εφικτή διέξοδο από τους υποχρεωτικούς κανόνες της καθημερινότητάς μας.”

Σχόλια

  1. καλώς σε βρίσκω στο χώρο σου, ωραίο το κειμενάκι και σε γενικές γραμμές με εκφράζει...μου άρεσε ιδιαίτερα η κατακλείδα πρότασή του, βλέποντας στην παλέτα της ψυχής μας τα χρώματα που συνθέτουν το ουράνιο τόξο, ας το αφήσουμε να βγει και να ζωγραφίσει κι ας μην επιτρέπουμε στο γκρίζο να το σκιάζει...
    φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θεωρώ τον εαυτό μου σαν ..άκρως επικοινωνιακό άτομο που οι σχέσεις με τον Ανθρωπο είναι βασικό στη ζωή μου.Τώρα για τις ερωτικές σχέσεις είμαι λίγο απαιτητική γιατί δεν αγαπώ τα ημίμετρα.Είμαι 36 χρόνια παντρεμένη και ερωτευμένη με τον άνδρα μου, τον παντρεύτηκα ..την πρώτη μέρα που τον γνώρισα..!όχι .. δεν είναι αστείο..αλληλογραφούσαμε 2 χρόνια , έρωτευτήκαμε, μου έκανε πρόταση γάμου με ένα τηλεγράφημα , του απάντησα ΝΑΙ με ένα άλλο.Άστα..μεγάλη ιστορία , όμορφη ερωτική μέχρι τώρα..ΠΟΤΕ δεν θα έμενα σε αυτό το γάμο αν η σχέση μου μαζί του δεν ήταν όπως την ήθελα, αν δεν μου έδινε μέσα απο αυτήν όλα όσα θέλω σε ένα γάμο..Έτσι η γνώμη μου είναι: τις σχέσεις τις κάνεις ιδανικές με δουλειά και αγαπη μα ..φαίνονται απο την αρχή.Αν μένεις δίπλα σε ένα άνθρωπο με σκοπό να τον αλλάξεις στη διαδρομή για να προσαρμοστεί με τα δικά σου ιδανικά .. άδικος τρόπος καλή μου.Περπατάς μαζί του σε ένα μονοπάτι δύσβατο και πρέπει το χέρι που σε κρατά γερά και να μην σου το αφήσει ποτέ ,ούτε όταν κάποιος απο τους δύο ..πέσει..Σε ζάλισα;...μη σπρώχνεις..φεύγω καλέ..καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. axtida den eisai apla mia axtida, eisai asteri kai to pisteyo vathia mesa mou auto pou sou leo! oso gia thn istoria sou (me ton antra sou ennoo) einai apo tis pio omorfes istories pou exo akousei!

    na sai panta kala kai eutuxismenh!!!


    thelo kathimerina na me zalizeis giati eisai toso glukia zalada!!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. oneiremata grafeis toso oneirika poy o tropos sou mou thimizei melodia... kai einai toso kalo auto! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ γλυκιά μου μα επειδή είμαι..μαμά ..και επειδή εμείς οι μαμάδες είμαστε για να ..γκρινιάζουμε λιγάκι..ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΕ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙΣΣΣΣΣΣΣ;Θα σε κάνω ..ντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΑΛΛΑ ΤΑ ΞΕΧΝΑΩ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΑΡΙΕΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

4ο Δρώμενο Χαϊκού / Συμμετοχή

Καμένη καρδιά, πόλεμος οικτρός είναι η αλήθεια σου. Μην μου μιλάτε, τα φύλλα σκορπίσανε γεμάτα πόνο.     Κ αλημέρα, εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Με χαρά μοιράζομαι σήμερα, τη συμμετοχή μου στο δρώμενο " Χαϊκού " της Μαρίας Νικολάου και "Του Κειμένου" της. ( πατώντας επάνω στα ονόματα μπορείτε να επισκεφτείτε τις παραπομπές και να δείτε τις συμμετοχές και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα ). Θέλω να πω πως είναι, και για εμένα, ένα πολύ δύσκολο είδος, και χαίρομαι πραγματικά που κατάφερα να συμμετάσχω. Συγχαρητήρια τόσο στη νικήτρια του δρώμενου, την Αριστέα,  της οποίας και ξεχώρισα τη συμμετοχή, όσο και σε όλους τους συμμετέχοντες που την ψυχή τους άνοιξαν. Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν, αλλά και όσους μας διάβασαν και ψήφισαν όλες τις συμμετοχές. Φυσικά, ευχαριστώ τη Μαρία, που συνεχίζει να μας εμπνέει με τις λήψεις αλλά και τις προτάσεις της, να δημιουργούμε και να μοιραζόμαστε.  Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!