Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
ΑΧ!ΠΟΣΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΩ...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΗΤΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΥΟ..ΠΟΛΛΕΣ..
ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ..
Α! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ!!
ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ!!
ΚΑΛΟ Σ/Κ!!
καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγώ το έχω πάθει. και από τότε, ότι γράφω το κρατώ σε αρχείο στο pc.
εύχομαι, καλό μου, να βρεις λύση!
Αρα αυτό έχει συμβεί σε πολλούς... τι να πω... κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχθές έκατσα και τα αποθήκευσα κι εγώ όλα.. γιατί είναι μαι μεγάλα τα περισσότερα, άντε να θυμηθώ ξανά την ιστορία για να τη γράψω ξανά...