Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λεωνίδας Μπαλάφας - Ανοιξιάτικη μέρα

   Tι ανακαλύπτει κανείς σερφάροντας λοιπόν! :)
  Ομολογώ πως το συγκεκριμένο καλλιτέχνη τον γνωρίζω (όχι προσωπικά) και γνωρίζω και κάποια τραγούδια του, όμως το συγκεκριμένο κομμάτι δε το ήξερα, δεν είχε τύχει να το ακούσω, μέχρι σήμερα φυσικά που ξαναλέω το ανακάλυψα τυχαία ψάχνοντας για ποιήματα της Άνοιξης. 
   Βρήκα πρώτα τους στίχους και ομολογώ πως εντυπωσιάστηα τόσο πολύ ώστε να θέλω να βρω και να ακούσω το τραγούδι κάτι που έκανα φυσικά και ως γνωστών θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας, με όποιον θέλει να το ακούσει και να μπεί στο κλίμα των ημερών και ειδικά της αυριανής ημέρας.






Ανοιξιάτικη μέρα      

Στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας
Μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας
Πρώτη εκτέλεση: Λεωνίδας Μπαλάφας


Θύματα, πέθαναν στη μάχη για τα χρήματα
τα πιο γλυκά μας συναισθήματα
μέσα στου κόσμου τα κύματα.

Κρίματα, γύρω απ'το λαιμό σφίξαν τα νήματα.
Γέννησε η ανάγκη μας συνθήματα
απ'της ζωής τα χτυπήματα.

Μυρωδιά από ανοιξιάτικη μέρα
είμαστε ένα με τον αέρα.

Ψέμματα, ζει η αγωνία μες τα βλέμματα
πίσω από τα συρματοπλέγματα
κάνουν τα όνειρα νεύματα.

Γεύματα, άνθρωποι στο πιάτο περισσεύματα
όλες οι φυλές εμπορεύματα
των χαφιέδων εδέσματα

Μυρωδιά από ανοιξιάτικη μέρα
είμαστε ένα με τον αέρα.

Πόσοι εκμεταλλεύονται αυτούς που ονειρεύονται
στο τέλος πάντα μένει μια γεύση από ενοχές
γιατί δεν είναι παιχνίδι οι ψυχές
και είμαστε ίδιοι σ'ένα κόσμο που βουλιάζει
από ψεύτικες χαρές

Μυρωδιά από ανοιξιάτικη μέρα
είμαστε ένα με τον αέρα.



Σχόλια

  1. Α! Ούτε κι'εγώ το είχα ξανακούσει!Ούτε το Μαμούνι...
    Ωραία μουσική, ωραίοι στίχοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ωραιοοοο τραγουδακι!! πωπωω να σαι καλα που μου τον θυμισες αυτον,τον θυμαμαι απο καποι μουσικο ριαλιτι και μου αρεσε παρα πολυ η φωνη του :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ ωραία φωνή πράγματι!

    και εγω απο εκεί τον θυμάμαι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Hey would you mind letting me know which web host you're using? I've loaded your blog in 3 completely different internet browsers and I must say this blog loads a lot
    faster then most. Can you suggest a good internet hosting provider at a honest price?
    Thank you, I appreciate it!
    Here is my webpage F4X Method

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...