Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΑΙΝΙΑ

               Καλημέρα στη μπλοκογειτονιά μου.
               Τι μου κάνετε; Ελπίζω και εύχομαι να είστε όλοι καλά.
            Καιρό έχω να γράψω. Πάει καμιά βδομάδα τώρα και ομολογώ πως μου έλειψε πολύ η όλη διαδικασία και δεν αναφέρομαι στη γραφή αλλά στην επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ των μελών της μπλοκόσφαιρας.
            Το σκεφτόμουν, το ξανασκεφτόμουν, έλεγα μα πρέπει να γράψω τη γνώμη μου για τις εκλογές εξάλλου ηταν κάτι που είχα πει από πριν γίνουν πως θέλω να κάνω αλλά τελικά αποφάσισα να μη το κάνω κι αυτό γιατί δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ πλέον μαζί τους.
            Ναι εντάξει, πήγα ψήφισα, είπα τη γνώμη μου εκεί που πίστευα αλλά μέχρι εκεί. Έκρινα πως δεν υπήρχε λόγος να επεκταθώ περεταίρω γράφοντας και εδώ μιας και που τόσοι αγαπητοί μπλοκοφίλοι είχαν καλύψει πλήρως τις απόψεις και τα πιστεύω μου σε δικά τους σχετικά θέματα.
            Το αποτέλεσμα ηταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Νομίζω πως δε πέσαμε και από τα σύννεφα όταν αυτό ανακοινώθηκε επισήμως. Τώρα για το καλώς η κακώς αποτέλεσμα η πορεία θα δείξει. Μακάρι για όλους μας να έχει μόνο καλά αποτελέσματα ο δρόμος που θα τραβήξει η νέα κυβέρνηση και παρόλο που έχω ακούσει τόσα για το όσα μας περιμένουν θέλω να πιστεύω πως κάτι θα γίνει και θα βρεθούν εγκαίρως λύσεις για να μη γίνουν πραγματικότητα τα φριχτά σενάρια που κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε.
            Βασικά αυτές οι εκλογές ηταν ένα μεγάλο δίλημμα για όσους ανθρώπους ψήφισαν με το μυαλό με γνώμονα το καλό των Ελλήνων και όχι με τη συνήθεια μα και τη βόλεψή τη δική τους και των οικογένειών τους.
            Σε αυτές τις εκλογές το η ψήφος που θα καλούμασταν να ρίξουμε ξέραμε από την αρχή πως θα ηταν αυτό που υποστηρίζει η γνωστή σε όλους παροιμία «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» και εμείς έπρεπε να επιλέξουμε πια κίνηση από τις δυό πρέπει  να κάνουμε για να «βυθιστούμε» όσο πιο ομαλά και ανώδυνα στο χάος που επακολουθούσε.
            Προσπαθώ αυτή τη στιγμή να φέρω στο μυαλό μου την εικόνα ενός εγκλωβισμένου ανθρώπου επάνω στη κορυφή ενός βουνού που βρίσκεται πραγματικά στη κατάσταση που αναφέρει η προαναφερθείσα παροιμία.
            Τι θα μπορούσε να κάνει εκείνος ο εγκλωβισμένος άνθρωπος;
            Ένα βήμα μπροστά και έπεται γκρεμός.
            Ένα βήμα πίσω και έπεται ρέμα
            Τι θα μπορούσε να κάνει αυτός ο άνθρωπος; Και για πόσο;
            Θα μπορούσε να μείνει στη θέση του ακούνητος αλλά για πόσο; Δε θα ηταν λύση η στασιμότητα ή μαλλον θα ηταν λύση αλλά προσωρινή και η προσωρινή λύση δεν είναι λύση είναι απλά η αρχή μιας άλλης λύσης.
            Κι ύστερα είναι και οι ταινίες δράσης που φέρνω τώρα στο μυαλό μου και πάντα σε τέτοιες σκηνές ο πρωταγωνιστής βρίσκει τρόπο να δραπετεύσει από τη «φυλακή» του «αρπάζοντας» όποια σωτήρια λύση του προσφερθεί.
            Αν δηλαδή ο εγκλωβισμένος άνθρωπος στο βουνό ηταν πρωταγωνιστής μιας ταινίας δράσης σίγουρα θα έβρισκε λύση να δραπετεύσει από το μαρτύριό του. Όλο και κάποιο αεροπλάνο θα περνούσε από κει εντελώς τυχαία ή προμελετημένα για να τον βοηθήσει.
            Ναι αυτή θα μπορούσε να είναι μια λύση για το δικό μας εγκλωβισμένο άνθρωπο. Θα μπορούσε να ηταν η σωτήρια σανίδα του αλλά το ξαναλέω δυστυχώς αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες και η ζωή παρόλο που πολλές φορές μοιάζει με ταινία δεν είναι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ταινία μα οι άνθρωποί της μπορούν να γόνων πιο σκληροί κι αδίστακτοι ακόμη κι από το χειρότερο πρωταγωνιστή ταινιών τρόμου.
            Και ας υποθέσουμε πως ο δικός μας εγκλωβισμένος άνθρωπος είναι πολύ τυχερός και εκεί που προσπαθεί να επιλέξει ανάμεσα στις δυο άσχημες επιλογές που έχει, ακούει ξαφνικά τον θόρυβο ενός έλικα ελικοπτέρου και μια φωνή που του ζητά να τον αφήσει να τον βοηθήσουν.
            Πείθετε πας αυτοί που "αιωρούνται" κυριολεκτικά από πάνω του ήρθαν με σκοπό να τον βοηθήσουν και έχει τόσο ανάγκη να πιστέψει στις καλές προθέσεις τους που δίχως καν να σκεφτεί αποφασίζει να τους ακολουθήσει δίχως καν να ρωτήσει ποιοι είναι και πώς έμαθαν για το δίλημμα του.
            Και τότε απλώνει το χέρι και περιμένει τη βοήθεια των άλλων, των ανθρώπων ντε, των συνανθρώπων του που ως άνθρωποι τους καλεί το καθήκον και η ανθρώπινη φύση, να σώσουν δηλαδή έναν συνάνθρωπό τους.
            Και έπειτα τα αποτέλεσμα σύμφωνα πάντα και με τις ταινίες που είναι πιθανό να συμβούν  είναι τα εξής:
1)      Όντως το μόνο που ήθελαν να προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι ηταν βοήθεια δίχως ανταλλάγματα.
2)      Πρόσφεραν τη βοηθεια αλλα εχουν σκοπο να ζητησουν ένα σωρο ανταλλάγματα, ανταλλάγματα που πιθανό να κάνουν τον ελεύθερο πια άνθρωπο να μετανιώσει για την επιλογή του
και το πιο σκληρό σενάριο όλων
3)      Το μόνο που ήθελαν ηταν να τον βοηθήσουν με σκοπο να τον παραδώσουν σε αυτούς που τον τοποθέτησαν σε εκείνη τη κορυφή γιατί κακά τα ψέματα, όταν βρίσκεσαι σε μια κορυφή με τέτοια «προσόντα» ξέρεις πως δεν ανέβηκες εσύ, σε τοποθέτησαν, αν είχες ανέβει θα μπορούσες να είχες κατέβει με τον ίδιο ακριβώς  τρόπο.
Κάποιες φορές αν η ζωή ηταν ταινία θα ηταν εύκολη μόνο να πειράζαμε συχνά το σενάριο, τώρα όμως που οι ταινίες και μάλιστα οι καταστροφικές εχουν αρχίσει να παίρνουν μορφή ζωής, τώρα είναι αργά για αλλαγές στο σενάριο μιας και τα γυρίσματα είχαν ξεκινήσει πολύ προτού καταλάβουμε τι παίζεται γύρω από εμάς για εμάς.
            Το μόνο καλό είναι που αφού στις ταινίες μπορεί έστω και τελευταία στιγμή ο πρωταγωνιστής να βοηθήσει τον εαυτό του και τους συμπρωταγωνιστές τους, μπορεί ακόμα και σε εμάς στη δική μας περίπτωση αυτός ή αυτοί που πρέπει να βοηθήσουν να βοηθήσουν και μάλιστα σωστά. Σωστά, δίκαια και τίμια.
            Δύσκολο αλλα όχι ακατόρθωτο γιατί ακόμη και στις ταινίες λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος έρχονται «τα πάνω κάτω» και το τέλος συνήθως είναι καλό.
 Καλό?
 Δηλαδή πόσο καλό μπορεί να είναι το τέλος όταν σε μια ταινία θρίλερ επιβιώνει ο πρωταγωνιστής και το πολύ αλλα 2 άτομα; Στην ουσία δεν είναι καλό αλλα εμείς το βλέπουμε ως καλό μιας και που πιάνεται ο κακός, μαθαίνουμε για πιο λόγω έκανε ότι έκανε και επίσης ζει ο αγαπημένος μας πρωταγωνιστής ή έστω ο αγαπημένος μας ηθοποιός.
            Ξέρω,  ξέρω, άλλο η επιβίωση σε μια ταινία και άλλο η επιβίωση σε μια χώρα που καταρρέει οικονομικά όμως και η δική μας χωρά θα επιβιώσει γιατί αν δεν επιβιώσει θα παρασύρει κι άλλες μαζί και αυτό είναι κάτι που δε το θέλουν αυτοί που κάνουν κουμάντο και αποφασίζουν για το μέλλον μας γιατί κακά τα ψέματα πάνω στο δικό μας μέλλον χτίζεται ένα πιο καλό δικό τους.
            Ουφ αλλιώς ήθελα να μου βγει το θέμα κι αλλιώς μου βγαίνει.
            Τελικά είναι δύσκολο να γράψεις αισιόδοξα για τη χώρα σου ήταν εκείνη σου δίνει το «πάτημα» για να σκέφτεσαι απαισιόδοξα. Γιατί δυστυχώς το τελευταίο καιρό το μόνο πάτημα που μάς δίνει είναι να σκεφτόμαστε αρνητικά. Τίποτα άλλο. Ούτε να πράττουμε μπορούμε, ούτε να προτείνουμε, ούτε να ζήσουμε όπως στο παρελθόν.
            Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να φτιάξουν γρήγορα γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο και δε μας αξίζει αυτό, όχι σε όλους μας τουλάχιστον αλλα έτσι γίνεται πάντα. Άλλοι φταίνε άλλοι τη πληρώνουν. Μακάρι να έρθει η ώρα της ανατροπής και από εδώ και στο εξής να τη πληρώνουν  μόνο όσοι φταίνε.
Ξέρω, δύσκολο αλλα όχι ακατόρθωτο. Εξάλλου όλα τα ακατόρθωτα καποια στιγμή ηταν πολύ δύσκολα. Δύσκολα, περίπλοκα και μέχρι στιγμής άλυτα.
            Νομίζω πως τώρα ήρθε η ώρα να πάρουμε τα πάνω μας.
            Μας το χρωστάνε ρε παιδί μου. Τώρα ποιοι μας το χρωστάνε δε ξέρω αλλά ξέρω πως μετά τη καταιγίδα εμφανίζεται ο ουράνιο τόξο.
            Ε σε μας όπου να ναι θα φανεί.
            Δε μπορεί… θα φανεί…
            Πρέπει να φανεί…!!!!

Σχόλια

  1. σε κάποιο σημείο λες: "Θα μπορούσε να μείνει στη θέση του ακούνητος".
    μα έτσι ακριβώς μείναμε στην πράξη, καλό μου.
    ακούνητοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι ετσι μειναμε γι αυτο και το ανεφερα αλλωστε ομως οπως ειπα δεν ειναι λυση, ειναι προσωρινη λυση η μαλλον η αρχη για μια αλλη λυση τη πραγματικη η οποια οπως φαινεται αργησε να φανει και δεν ειναι και σιγουρη αν φανηκε ακομα και αν ειναι σωστη.

    θα δειξει βικυ μου, θα δειξει!

    αναμενουμε.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...ο γκρεμος ακόμα πιο κοντα, μετά την Κυριακή...

    καλο απογευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα δειξει φιλε μου η πορεια. μακαρι να διαψευστεις για να διαψευστουμε ολοι μας δηλαδη!

      Διαγραφή
  4. Πάντως όλα αυτά με το περίγραμμα προγραμματικών θέσεων μου θυμίζουν μελλοθάνατο που προβληματίζεται για το πουκάμισο που θα φοράει στη γκιλοτίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ε οχι και τοσο πολυ βρε φιλεναδα.... τοσο χαλια ειναι τα πραματα πιστευεις; δε ξερω.. θα δειξει...

      Διαγραφή
  5. Καλά τα λες κοριτσάκι μου,
    αλλά....
    όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση, εγκλωβισμένος κάπου τότε κάνεις κάτι, οτιδήποτε να ξεφύγεις...
    δεν πας για το μπανάκι σου, δεν λες ΄΄ωχ αδελφέ και τι θ΄ αλλάξει΄΄ , δεν παίρνεις το ίδιο χάπι για τον πονοκέφαλο που μέχρι σήμερα δεν σου έχει κάνει τίποτα και μάλλον σου χειροτερεύει τον πονοκέφαλο... κάνεις κάτι... όχι μόνο να διαμαρτύρεσαι και να κλαίγεσαι για την καταστασή σου...
    και όπως είδαμε, οι πολλοί δεν έκαναν απόλύτως τίποτα.
    Δεν ξέρω φυσικά τι θα γίνει στο εξής, κατάντια βλέπω μπροστά μας , αλλά θα πιαστούμε από τα μικρά και απλά για να μπορούμε να χαμογελάμε και να ζούμε...

    φιλιά πολλά & αισιόδοξα ...
    καλό βράδυ να εχεις :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δικιο εχεις λεβινα μου! οι πολλοι δεν εκαναν τιποτα και παρολο που δεν εκαναν τιποτα αποφασισαν για ολους εμας που προσπαθησαμε να κανουμε κατι...

      τι ασχημο αυτο....


      φιλακια πολλα και σε σενα γλυκια μου!!

      Διαγραφή
  6. καλο μεσημερ κι απο μενα...σ ευχαριστω για την επισκεψη και εγραφη μελους στο μπλογκακι μου
    ευχομαι να σου προσφερει ομορφες στιγμες και να τα λεμε μεσω των μπλογκ μας με σχολια (παιρνουμε δυναμη απο αυτα)

    εγινα και εγω μελος στο μπλογκ σου

    τα λεμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαρηκα με την επισκεψη σου νεα μου μπλοκοφιλη! φυσικα και θα τα λεμε! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  7. - Μπρος γκρεμός ή πίσω ρέμα;
    - Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Στα πλάγια!
    Ή κάτσε εκεί που κάθεσαι!

    Τουλάχιστον έχουμε κυβέρνηση...
    Κι όσο για την ταινία... αυτό που ζούμε δεν είναι μόνο θρίλερ! Έχει στοιχεία από κωμωδία, έπος, τσόντα και ντοκιμανταίρ για τη ζούγκλά! Οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς, για τους σκηνοθέτες...

    Και κάτι σχετικό άσχετο: Η ζωή συνεχίζεται. Δύσκολη μέχρι σήμερα, δυσκολότερη από αύριο, αλλά συνεχίζεται. Και έχει ο Θεός. Αν ξαναγυρίσουμε σ' Αυτόν, υπάρχει ελπίδα. Όλα τ' άλλα είναι εφήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να