Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

????????

    Τι κοινό έχει ο άνθρωπος με ένα κουβά με νερό;

    Και τα δύο αδειάζουν σε χρόνο ντετέ.
    Ο δε άνθρωπος στερεύει από συναισθήματα και ο δε κουβάς απο νερό.

    Μα  έχουν και άλλο κοινό σημείο.

    Τα "εργαλεία" που συμβάλλουν σε αυτό το "άδειασμά"
    Στο δε άνθρωπο συμβάλλει τουλάχιστον ένας ακόμη άνθρωπος και στο δε κουβά συμβάλλει πάλι ο παράγοντας άνθρωπος για την ακρίβεια δυο ανθώπινα χέρια ή έστω δυο ανθρώπινα πόδια, πάντως το κύριο "εργαλείο" εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος.

     Μα νικητής σε όλα του πιά;;;;;
Labels:

Σχόλια

  1. Nasia6 Ιουνίου 2012 στις 3:28 μ.μ.

    χαχαχα μα τι ανησυχίες έχεις κι εσυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 9:06 π.μ.

      ειδες; εχω πολλες πολλες ανησυχιες. απο τι πιο ασημαντη μεχρι τη πιο ουσιωδη. χαχαχα

      Διαγραφή
  2. Leviathan6 Ιουνίου 2012 στις 7:07 μ.μ.

    Δυστυχώς σε όλα του...Καλό βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. serenata6 Ιουνίου 2012 στις 8:45 μ.μ.

    Μα πως σου ήρθε αυτή η ιδέα;
    Ο κουβάς και ο άνθρωπος;
    Περίεργη σύγκριση...
    Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 9:09 π.μ.

      ουτε κ εγω το ειχα σκεφτει μεχρι εχθες. ετσι μου ρθε και το εγραψα. :)

      Διαγραφή
  4. Levina6 Ιουνίου 2012 στις 9:17 μ.μ.

    Kοριτσάκι μου και πάλι το ίδιο τα γεμίζει και τα δυο... πάλι ο άνθρωπος ...
    και τον κουβά τον βάζει ξανά στην βρύση και τον άνθρωπο και πάλι τον γεμίζει αγάπη, συναισθήματα :))
    Μήπως ένας κύκλος δεν είναι η ζωή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 11:11 π.μ.

      δικιο εχεις κυκλος ειναι και γυρναει.. γι αυτο αλλωστε γνωριζουμε κ ανθρωπους που πολλες φορες κατι μας θυμιζουν απο το παρελθον...

      Διαγραφή
  5. Apokalipsis9996 Ιουνίου 2012 στις 10:55 μ.μ.

    Το ζήτημα είναι πως κανείς μπορεί να αποφύγει να γίνει «κουβάς» και δη άδειος! Τενεκές κατά προτίμησιν!
    Ένα παρόμοιο ερώτημα λέει: Σε τι διαφέρει ο άδειος τενεκές από τον γεμάτο; Ο άδειος κάνει περισσότερο θόρυβο άμα τον κοπανήσεις! Κάτι που «μεταφορικώς» βρίσκει εφαρμογή στους ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 11:12 π.μ.

      μου αρεσε πολυ ο τροπος που σχολιασες και ιδιαιτερα το ερώτημα. δε το ήξερα αλλά μου άρεσε πολυ και ναι συμφωνω! βρισκει εφαρμογη και στους ανθρωπους!

      Διαγραφή
  6. Λεκάνα7 Ιουνίου 2012 στις 11:19 π.μ.

    πολυ σωστο!!!
    καλημερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
12 σχόλια
Read more »