Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

????????

    Τι κοινό έχει ο άνθρωπος με ένα κουβά με νερό;

    Και τα δύο αδειάζουν σε χρόνο ντετέ.
    Ο δε άνθρωπος στερεύει από συναισθήματα και ο δε κουβάς απο νερό.

    Μα  έχουν και άλλο κοινό σημείο.

    Τα "εργαλεία" που συμβάλλουν σε αυτό το "άδειασμά"
    Στο δε άνθρωπο συμβάλλει τουλάχιστον ένας ακόμη άνθρωπος και στο δε κουβά συμβάλλει πάλι ο παράγοντας άνθρωπος για την ακρίβεια δυο ανθώπινα χέρια ή έστω δυο ανθρώπινα πόδια, πάντως το κύριο "εργαλείο" εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος.

     Μα νικητής σε όλα του πιά;;;;;
Labels:

Σχόλια

  1. Nasia6 Ιουνίου 2012 στις 3:28 μ.μ.

    χαχαχα μα τι ανησυχίες έχεις κι εσυ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 9:06 π.μ.

      ειδες; εχω πολλες πολλες ανησυχιες. απο τι πιο ασημαντη μεχρι τη πιο ουσιωδη. χαχαχα

      Διαγραφή
  2. Leviathan6 Ιουνίου 2012 στις 7:07 μ.μ.

    Δυστυχώς σε όλα του...Καλό βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. serenata6 Ιουνίου 2012 στις 8:45 μ.μ.

    Μα πως σου ήρθε αυτή η ιδέα;
    Ο κουβάς και ο άνθρωπος;
    Περίεργη σύγκριση...
    Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 9:09 π.μ.

      ουτε κ εγω το ειχα σκεφτει μεχρι εχθες. ετσι μου ρθε και το εγραψα. :)

      Διαγραφή
  4. Levina6 Ιουνίου 2012 στις 9:17 μ.μ.

    Kοριτσάκι μου και πάλι το ίδιο τα γεμίζει και τα δυο... πάλι ο άνθρωπος ...
    και τον κουβά τον βάζει ξανά στην βρύση και τον άνθρωπο και πάλι τον γεμίζει αγάπη, συναισθήματα :))
    Μήπως ένας κύκλος δεν είναι η ζωή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 11:11 π.μ.

      δικιο εχεις κυκλος ειναι και γυρναει.. γι αυτο αλλωστε γνωριζουμε κ ανθρωπους που πολλες φορες κατι μας θυμιζουν απο το παρελθον...

      Διαγραφή
  5. Apokalipsis9996 Ιουνίου 2012 στις 10:55 μ.μ.

    Το ζήτημα είναι πως κανείς μπορεί να αποφύγει να γίνει «κουβάς» και δη άδειος! Τενεκές κατά προτίμησιν!
    Ένα παρόμοιο ερώτημα λέει: Σε τι διαφέρει ο άδειος τενεκές από τον γεμάτο; Ο άδειος κάνει περισσότερο θόρυβο άμα τον κοπανήσεις! Κάτι που «μεταφορικώς» βρίσκει εφαρμογή στους ανθρώπους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου7 Ιουνίου 2012 στις 11:12 π.μ.

      μου αρεσε πολυ ο τροπος που σχολιασες και ιδιαιτερα το ερώτημα. δε το ήξερα αλλά μου άρεσε πολυ και ναι συμφωνω! βρισκει εφαρμογη και στους ανθρωπους!

      Διαγραφή
  6. Λεκάνα7 Ιουνίου 2012 στις 11:19 π.μ.

    πολυ σωστο!!!
    καλημερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »