Να, είναι κάποιες στιγμές σα τη σημερινή που για άγνωστο λόγο ή
λόγους θες να εκφραστείς μέσω του
οτιδήποτε είναι αυτό που έχεις ανακαλύψει πως μπορεί να σε κάνει χαρούμενο και
δημιουργικό συνάμα.
Είναι σα μια εσωτερική βαθιά επιθυμία να βρίσκει τη δύναμη να μετατραπεί
σε ώθηση και να βγάλει προς τα έξω αυτό που στην ουσία θέλει από μόνο του να
βγει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν μέσα έκφρασης-δημιουργίας με απώτερο
σκοπο να προσφέρουν, άλλοι πάλι το κάνουν αποκλειστικά για να παράγουν.
Ποιά η διαφορά τους; Στη πρώτα ομάδα ανήκουν οι άνθρωποι και στην άλλη οι
μηχανές.
Ισχύει ότι ακριβώς και στα εργοστάσια. Οι μηχανές θα είναι πιο αποτελεσματικές,
θα πετύχουν εξοικονόμηση χρόνου, μείωση του κόστους και των παραγωγικών συντελεστών
ενώ συνάμα η απόσβεση των μηχανημάτων θα είναι κάτι παραπάνω από μεσοπρόθεσμη. Μακροχρόνια
θα είναι σίγουρα αλλα ας λάβουμε υπόψη το ότι και τα μηχανήματα κάποιες φορές «αρρωσταίνουν».
Κι έπειτα ας επανέλθουμε στον άνθρωπο, στον εργαζόμενο άνθρωπο που τώρα
πια υπάρχει για να εξυπηρετεί τις μηχανές. Ο άνθρωπος σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν
είναι γνωστό πως δε μπορεί να συναγωνιστεί τις μηχανές, μπορεί όμως να συνεργαστεί
μαζί τους και γιατί όχι να τους προσφέρει αυτό που στην ουσία είναι το μεγάλο τους μειονέκτημα.
Ποιό είναι αυτό;
Η καρδιά τους φυσικά μιας και που «μυαλό» διαθέτουν και σε μεγάλο ποσοστό
μάλιστα.
Ένα περιβάλλον εργασίας αποτελούμενο από πολλές μηχανές φαντάζει στο
μυαλό μου ψυχρό τοπίο, ένα περιβάλλον εργασίας αποτελούμενο από μηχανές και
ευτυχισμένους ανθρώπους που είναι τα μάτια, τα αυτιά και η ψυχή των
μηχανημάτων φαντάζει αρκετά πιο γλυκό,
πιο προσιτό, πιο καλοσυνάτο και φυσικά αρκετά πιο ζεστό κι ανθρώπινο.
Οι άνθρωποι δεν είμαστε μηχανές άσχετα αν κάποιοι συνηθίζουν να μας
βλέπουν έτσι, ούτε ο ρόλος μας στη ζωή (μιας και που πριν αναφερόμουν
αποκλειστικά σε συνθήκες εργοστασίου) είναι να καθοδηγούμε αλλα και να εξαρτώμαστε
από τα μηχανήματα, τα κάθε είδους μηχανήματα. Ο ρόλος μας είναι να δεχόμαστε, να παρατηρούμε, να ακούμε,
να συμβουλεύουμε και να προσφέρουμε στους ανθρώπους που εχουν πραγματικά
ανάγκη ή απλώς επιζητούν τη προσοχή, τη συμβουλή ή τη βοήθειά μας. Και πιστέψτε
με αν οι συνάνθρωποί μας καταλάβουν τη
σημαντικότητα των παραπάνω τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα μας το
ανταποδώσουν εις διπλούν. Όχι γιατί έτσι πρέπει να γίνει αλλα γιατί ως άνθρωποι
κι αυτοί θα πρέπει να κάνουν αυτό που προστάζουν οι αισθήσεις τους.
Γιατί αισθητά διέκρινα ή διαχώρισα αν θέλετε σε πέντε κατηγορίες ποιός θεωρώ
πως είναι ο ρόλος μας στη κοινωνία, βασίστηκα και εμπνεύστηκα αποκλειστικά και μόνο
από τις πέντε αισθήσεις των ανθρώπων.
1) οσφρηση
2) όραση
3) ακοή
4) γεύση
5) αφή
Στο δικό μου μυαλό οι συνδετικοί κρίκοι των δυο αν θέλετε ομάδων εχουν ως
εξής:
1)
δέχομαι όπως
δέχεται τις μυρωδιές (όμορφες κ άσχημες) η μύτη
2)
παρατηρώ το κόσμο
και όσους εχουν προβλήματα, όπως κάνουν τα ματια
3)
ακούω -
αφουγκράζομαι τις ανθρώπινες ανάγκες όπως κάνουν τα αυτιά
4)
εκφράζω τις
συμβουλές η τις παρατηρήσεις μου μέσω της ομιλίας
5)
προσφέρω και
δέχομαι όπως κάνουν τα χέρια οτιδήποτε είναι αυτό που προκύψει από τη παραπάνω διαδικασία, είτε
καλό είτε κακό είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ανάλογα το αποτέλεσμα
σημαίνει δυο κυρίως πράγματα ή ότι δεν είχε τη σωστή έκβαση ή ότι δεν είχε το
σωστό άτομο για να ολοκληρωθεί επιτυχώς
Να λοιπόν τί είναι αυτό που κάνει τόσο ψυχρά και κυνικά τα μηχανήματα. Λείπουν
από «πάνω» τους πέντε ολόκληρες αισθήσεις αισθήσεις που προσφέρουν τόσα πολλά κυριολεκτικά
και μεταφορικά στους ανθρώπους. Και το καλό για εμάς είναι πως και να σου λείπει
καποια αίσθηση έχεις τις άλλες ήδη ανεπτυγμένες για να καλύψεις το κενό, στα μηχανήματα
όμως από τη στιγμή που υπάρχει τόσο κενό μια καλή παραγωγή προϊόντων δε μπορεί
να προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια μάζα πραγμάτων που αργά η γρήγορα θα εξαφανιστεί
γιατί θα επέλθει ο ρόλος της διανομής
Αλλά ας μην επεκταθούμε περισσότερο, το κείμενο αυτό γράφτηκε απλώς και μόνο
επειδη θεωρώ ότι πλέον οι άνθρωποι μοιάζουν περισσότερο με μηχανήματα παρά με ανθρώπους.
Στη προσπάθεια τους να παράγουν και να απολαύσουν τα παραγόμενα είδη
καταληγουν να είναι τόσο ψυχροί όσα τα άψυχα μηχανήματα.
Στη προσπάθεια τους να μη πληγωθούν καταληγουν να κάνουν τη καρδιά τους
να μοιάζει με κάρτα μνήμης που δε διαγράφει αν δε επιλέξεις εσύ να κάνεις τη κίνηση αυτή αλλά μία κάρτα έχει ένα σοβαρό
ελάττωμα, δεν έχει το χτύπο, τον όμορφο χτύπο της ανθρώπινης καρδιάς μας.
Στη προσπάθεια τους να προσφέρουν καταλήγουν μόνο στο να ζητάνε
ανταπόδοση, όπως τα μηχανήματα. Λειτουργούν προς όφελος άλλων αλλα δε παύουν
ποτέ να ζητάνε ανανέωση – επισκευή και τεχνολογική εξέλιξη του εξοπλισμού τους.
Στη προσπάθεια τους να γίνουν παραγωγικοί στο κάθε λεπτό της ημέρας τους
καταληγουν από συνήθεια και μόνο να κάνουν μηχανικές κινήσεις και να λαμβάνουν
ανεπιτυχείς αποφάσεις.
Στη προσπάθεια τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι κατέληξαν πως για
εκείνους είναι καλύτερο να γίνουν ακόμη καλύτερες παραγωγικές μηχανές.
Μα ευτυχώς για όλους μας στη προσπάθεια μας να παραμείνουμε άριστες
ψυχρές μηχανές καταλάβαμε πως αυτό που έχουμε ως άνθρωποι όχι μόνο είναι
ασύγκριτο μαζί τους αλλα δε θα έπρεπε ποτέ να τεθεί θέμα σύγκρισης και όχι λόγω
των αισθήσεων αλλα λόγω του ότι κάθε φορά που κλείνει ο γενικός διακόπτης στα
εργοστάσια οι μηχανές στέκουν μόνες πλήρως εκμεταλλευμένες και άδειες στο
σκοτεινό πλέον χώρο, μα κάθε φορά που ο διακόπτης κλείσει για τους ανθρώπους
είναι ευλογία που ξέρουμε πως πάντα κάποιος θα είναι εκεί για να μας πει μη
φοβάσαι…. Το φως θα επανέλθει!
* Μετά από πολύ καιρό είχα πραγματικά την ανάγκη να γράψω, να γράψω όχι για μένα γιατί αυτό ειναι κάτι που το κάνω ανα διαστήματα αλλά ήθελα να το κάνω για όλους εσάς που μου δέίξατε σχεδόν από την αρχή του μπλοκ οτι μπορώ να εκφραστώ χωρίς να ντρέπομαι για το τρόπο που γράφω αλλά και να πιστέψω πως μπορω να γραψω καλα και να θέλω να δίνω και να παίρνω από τους ανθρώπους που είναι δεκτικοί στο να αφιερώσουν λίγο χρόνο από τη καθημερινότητά τους για να διαβάσουν κάτι που θέλω να πω, που μπορεί να ειναι λάθος, να ειναι κακό, να είναι άσχετο εντέλει αλλά για μενα ειναι κάτι και γι αυτους που με γνωρισαν μεσω των κειμωνων μου να ειναι κατι που αξιζει να προσεξουν.
Θα ήθελα να μπορούσα να διέθετα περισσότερο χρόνο στο μπλοκ για να περνάω και εγώ απο τα δικά σας ονειρεμένα σπίτια μα αυτό ειναι κάτι που δε μπορώ να κάνω πλέον λόγω έλλειψης χρόνου θα επανέλθω όμως και θα ειμαι τακτική επισκέπτρια οπως συνήθιζα παλιά. Ξέρω πως οι σχεσεις, ολες οι σχεσεις ειναι αμφιδρομες και γι αυτο εχω την αναγκη να σας ζητησω συγνωμη που δε μπορω να διαθεσω το χρονο που πρεπει ομως παρολα αυτα οσο μελο κι ακουγεται υπάρχουν πραγματα που εχω μαθει απο τους μπλοκοφιλους χρονια πλεον τωρα που αισθανομαι πως ειναι τοσο δυνατα ωστε να καλυψουν αυτο το χρονικο κενο.
Να ειστε παντοτε καλα και να με θυμαστε μεχρι την πληρη επανοδο! :)
Φιλενάδαααα.... μου άρεσε πάρα πολύ ό τρόπος που έκφρασες τις σκέψεις σου.. ειληκρινά! οι παρομοίωση που έκανες ήταν καταπληκτική.. όντως έχουμε φτάσει, εμείς οι άνθρωποι, σε σημείο να λειτουργούμε σαν τα μηχανήματα... Η καθημερινότητα και η συνθήκες του σήμερα μας έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαιρομαι μπαρμπι μου που σου αρεσε! σ ευχαριστω πολυ απο καρδιας!
Διαγραφήγεια σου γλυκια μου!!!να εισαι καλα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ...οχι...
δεν εξαρταται...
.απο το..αν θα περασεις να αφησεις σχολιο!!!
ερχομαι...γιατι,,,μαρεσει να σε διαβαζω....
καλα...να περνας!!!!
...irida....
και εσυ να εισαι καλα γλυκια κ αγαπημενη ιριδουλα. συμφωνω μαζι σου σε αυτο που ειπες απλα αυτο που ηθελα να πω ηταν οτι αισθανομαι ασχημα να ερχεσται να δινετε το παρων τη στιγμη που εγω για διαφορους λογους απεχω. απλως ειχα την αναγκη για δικους μου λογους να το επισημανω.
Διαγραφήφιλακια πολλα ιριδουλα και να περνας κ εσυ ομορφα και καλλιτεχνικα τις μερες σου! φιλακια πολλα!
Ούτε να το συζητάς! Δεν τίθεται θέμα! Κι αν δεν προλαβαίνεις να περνάς από τα βλογς τι πάει να πει αυτό; Θα ξεχάσω τις κίτρινες τουλίπες που μου χάρισες; Το τραγούδι που μου αφιέρωσες; Το βραβείο που μου απένειμες; Όοοοοοοοοχι, σε καμία περίπτωση! Αρκεί να δημοσιεύεις κάτι τι στο δικό σου βλογ, έτσι για να ξέρουμε ότι είσαι καλά! Μπορεί να μην γνωριζόμαστε, μπορεί να μην γνωριστούμε ποτέ δια ζώσης, αλλά όσο να πεις δυο κουβεντούλες τις ανταλλάσσουμε και είναι πολύ όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
ΥΓ. Το κείμενο σου είναι άριστο!
ωχ βρε Αθηνουλα τι συγκινητικο μυνημα ειναι αυτο που μου αφησες με ολα οσα θυμασαι απο εμενα... πραγματικα δε περιμενα να τα θυμασαι τοσο "ζωντανα" ολα αυτα. ειχα καταλαβει οτι εισαι ανθρωπος που δε ξεχνας ευκολα ουτε τα καλα ουτε τα κακα αλλα δεν ηξερα οτι δινεις τοσο μεγαλη προσοχη σε πραγματα που μοιαζουν η ισως και να ειναι για καποιους ασημαντα. σ ευχαριστω πολυ για τη προσοχη απο καρδιας. φιλακια πολλα!
ΔιαγραφήΚοριτσάκι μου χάρηκα που διάβασα αυτά που έγραψες ... σοφά τα λόγια αλλά ... σήμερα το νόημα της ζωής είναι να αφαιρέσεις από τον κατάλογό σου το 4, να εκφράζεις την γνώμη σου, να δίνεις την συμβουλή σου, να λες την άποψή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μηχανές δεν το κάνουν αυτό γι αυτό κι είναι αρεστές... δεν χάνουν περιττό χρόνο στην ανούσια έκφραση λόγου και συναισθημάτων . Παράγουν μόνο και κερδίζουν χρήμα.
Το χρήμα είναι ουσία της σημερινής ζωής για τους λίγους και η εξαθλίωση για τους πολλούς.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει επιστροφή ... ούτε αν θα αλλάξει ποτέ κάτι ... μόνο να ελπίζω μπορώ!
υγ. οι σχέσεις είναι αμφίδρομες, όμως αυτό δεν ισχύει στα εικονικά μας σπίτια κατά την άποψή μου ... προέχει η πραγματικότητα, η ίδια η ζωή μας και για όλα τα άλλα όταν βρεθεί ο χρόνος.
Σε φιλώ πολύ και σου εύχομαι να είσαι καλά στην ζωή σου :)
αγαπημενη μου και "μαγικη" λεβινα χαιρουμαι που εισαι εδω και μπορω για αλλη μια φορα να συνομιλησω με εναν ανθρωπο που εκφραζεται μοναδικα με το δικο του τροπο.
Διαγραφήεχεις απολυτο δικιο σε οσα ορθα ανεπτυξες προηγουμενως, περιεγραψες αριστα το τροπο λειτουργιας των μηχανων-ανθρωπων αλλα θελω ακομη να πιστευω οτι ολα ειναι πιθανο να αλλαξουν. η αλλαγη δε γινεται απο τη μια στιγμη στην αλλη αλλα μπορει να γινει. μπορει ακομη να γινει αν γινει απο ανθρωπους που ξερουν πως η αλλαγη πηγαζει απο βαθια μεσα μας κι αν αυτοι οι ανθρωποι βρουν τροπους να δωσουν τα καταλληλα ερεθισματα στους ανθρωπους για την ακολουθηση αυτης της αλλαγης τοτε ολα ειναι πιθανα να αλλαξουν προς το καλυτερο. ο χρονος θα δειξει....
φιλακια πολλα κ απο μενα κι ευχομαι ολοψυχα να εισαι κ εσυ καλα στη ζωη σου!
'Επραξες άριστα που εκφράστηκες κι εξωτερίκευσες τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενό σου χειμαρρώδες, αλλά ουσιαστικό φανερώνει τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες σου για τα προβλήματα και τις καταστάσεις που όλοι λίγο πολύ συναντάμε και βλέπουμε, αλλά είτε προσπερνάμε αδιάφορα, είτε διστάζουμε να μιμήσουμε.
Για άλλη μια φορά μπράβο σου!
αγαπητε ευαγγελε χαιρομαι πολυ που διαβαζω τοσο ομορφα λογια απο εναν ανθρωπο με τοση πυγμη, σκεψη, εκφραση, μεθοδικοτητα, αλτρουισμο και αλλα τοσα επιθετα που διαθετεις εσυ. εχω καταλαβει απο τα δικα σου αρθρα ποσο ποικιλοχρωμος ανθρωπος και πολυπραγμων εισαι (με τη καλη εννοια φυσικα) και χαιρομαι που μου ειπες οσα ειπες. τιμη μου να τα εισπραττω απο εσενα.
Διαγραφήευχαριστω απο καρδιας!
αγαπη μου γλυκια ηταν πολυ ομορφα και σοφα τα οσα αναφερεις στο κειμενο σου! πολυ ωραιες οι παρομοιωσεις επισης! συμφωνω με την barbie...
ΑπάντησηΔιαγραφήκανεις κατι δημιουργικο...εκφραζεις τις σκεψεις σου και τα συναισθηματα σου χρησιμοποιωντας κι εσυ αυτη την μηχανη που λεγεται pc! αυτη τη μηχανη που εξυπηρετει αυτη ακριβως την αναγκη σου για εκφραση σκεψεων και συναισθηματων... παρ' ολα αυτα επειδη σε ξερω τοσα χρονια ποτε δεν αφησες τον εαυτο σου και ποτε δεν θα υπαρξει ουτε μια πιθανοτητα να μετατραπεις κι εσυ ως μια "μηχανη" που συμπεριφερετε μηχανικα και μονο απεναντισε καταστασεις και ανθρωπους! αποδειξη το παραπανω κειμενο!!!
αν και παει πολυς καιρος που εχω να σε δω να ξερεις σαγαπω και χαιρομαι να διαβαζω τις σκεψεισ σου εστω και απο αυτο το blog μιας και ειναι λιγο δυσκολο να σε συνατνησω απο κοντα! φιλια πολλα! Σισσυ
α βρε σισσακο δε ξερω πως τα καταφερνεις αλλα παντοτε στο τελος με κανεις να θελω να δακρυσω και ειναι ομορφο συναισθημα αυτο, πολυ ομορφο για εμενα γιατι η συγκινηση προσωπικα με παραπεμπει σε νοσταλγια σε νοσταλγια για τις τοσο ομορφες στιγμες που ζησαμε γιατι ζησαμε αυτη ειναι η αληθεια και ηταν για να κραταμε ακομη επαφη κυριως ψυχικη επαφη τοσα χιλιομετα και χρονια μακρια σημαινει πως αυτα που ζησαμε ηταν πολυ πιο δυνατα και ουσιωδη απο αυτα που νομιζαμε τοτε πως ηταν.
Διαγραφήχαιρομαι που μπρω να εκφραζομαι απο εδω αλλα η εκφραση δε θα ειχε για μενα καμια σημασια αν δε μπορουσα να τη κανω με ανθρωπους που αγαπω εκτιμω και σεβομαι. να εισαι παντοτε καλα κ ευτυχισμενη! κ εγω σ αγαπω πολυ! φιλακια πολλα!
Γλυκιά μου μου άρεσε πάρα πολύ όλο το αρθρο αλλά κυρίως εκεί που αναφέρεις τι κάνουμε στην προσπάθεια να μην πληγωθούμε και πως καταλήγουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆραγε γιατί τόση φασαρία για να μην πληγωθούμε??
στην ουσια γινεται τοση φασαρια για το τιποτα. στη προσπαθεια μας να εξελιχθουμε, να μη πληγωθουμε και γενικα στη προσπαθεια μας να στρεψουμε τα παντα υπερ μας κανουμε το αναμενομενο, να τη πατησουμε γιατι ετσι γινεται. ειναι σα τις στροφες. αν δεν εχεις υπολογισει σωστα τα χιλιομετα και την ολισθηροτητα του δρομου ειναι πολυ πιθανο να βγεις εκτος πορειας...
Διαγραφή