Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΩΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ

           Να, είναι κάποιες στιγμές σα τη σημερινή που για άγνωστο λόγο ή λόγους  θες να εκφραστείς μέσω του οτιδήποτε είναι αυτό που έχεις ανακαλύψει πως μπορεί να σε κάνει χαρούμενο και δημιουργικό συνάμα.
Είναι σα μια εσωτερική βαθιά επιθυμία να βρίσκει τη δύναμη να μετατραπεί σε ώθηση και να βγάλει προς τα έξω αυτό που στην ουσία θέλει από μόνο του να βγει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν μέσα έκφρασης-δημιουργίας με απώτερο σκοπο να προσφέρουν, άλλοι πάλι το κάνουν αποκλειστικά για να παράγουν.
Ποιά η διαφορά τους; Στη πρώτα ομάδα ανήκουν οι άνθρωποι και στην άλλη οι μηχανές.
Ισχύει ότι ακριβώς και στα εργοστάσια. Οι μηχανές θα είναι πιο αποτελεσματικές, θα πετύχουν εξοικονόμηση χρόνου, μείωση του κόστους και των παραγωγικών συντελεστών ενώ συνάμα η απόσβεση των μηχανημάτων θα είναι κάτι παραπάνω από μεσοπρόθεσμη. Μακροχρόνια θα είναι σίγουρα αλλα ας λάβουμε υπόψη το ότι και τα μηχανήματα κάποιες φορές «αρρωσταίνουν».
Κι έπειτα ας επανέλθουμε στον άνθρωπο, στον εργαζόμενο άνθρωπο που τώρα πια υπάρχει για να εξυπηρετεί τις μηχανές. Ο άνθρωπος σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν είναι γνωστό πως δε μπορεί να συναγωνιστεί τις μηχανές, μπορεί όμως να συνεργαστεί μαζί τους και γιατί όχι να τους προσφέρει αυτό που στην ουσία  είναι το μεγάλο τους μειονέκτημα.
Ποιό είναι αυτό;
Η καρδιά τους φυσικά μιας και που «μυαλό» διαθέτουν και σε μεγάλο ποσοστό μάλιστα.
Ένα περιβάλλον εργασίας αποτελούμενο από πολλές μηχανές φαντάζει στο μυαλό μου ψυχρό τοπίο, ένα περιβάλλον εργασίας αποτελούμενο από μηχανές και ευτυχισμένους ανθρώπους που είναι τα μάτια, τα αυτιά και η ψυχή των μηχανημάτων  φαντάζει αρκετά πιο γλυκό, πιο προσιτό, πιο καλοσυνάτο και φυσικά αρκετά πιο ζεστό κι ανθρώπινο.
Οι άνθρωποι δεν είμαστε μηχανές άσχετα αν κάποιοι συνηθίζουν να μας βλέπουν έτσι, ούτε ο ρόλος μας στη ζωή (μιας και που πριν αναφερόμουν αποκλειστικά σε συνθήκες εργοστασίου) είναι να καθοδηγούμε αλλα και να εξαρτώμαστε από τα μηχανήματα, τα κάθε είδους μηχανήματα. Ο ρόλος μας είναι να δεχόμαστε, να παρατηρούμε, να ακούμε, να συμβουλεύουμε και να προσφέρουμε στους ανθρώπους που εχουν πραγματικά ανάγκη ή απλώς επιζητούν τη προσοχή, τη συμβουλή ή τη βοήθειά μας. Και πιστέψτε με  αν οι συνάνθρωποί μας καταλάβουν τη σημαντικότητα των παραπάνω τότε το μόνο σίγουρο είναι πως θα μας το ανταποδώσουν εις διπλούν. Όχι γιατί έτσι πρέπει να γίνει αλλα γιατί ως άνθρωποι κι αυτοί θα πρέπει να κάνουν αυτό που προστάζουν οι αισθήσεις τους.
Γιατί αισθητά διέκρινα ή διαχώρισα αν θέλετε σε πέντε κατηγορίες ποιός θεωρώ πως είναι ο ρόλος μας στη κοινωνία, βασίστηκα και εμπνεύστηκα αποκλειστικά και μόνο από τις πέντε αισθήσεις των ανθρώπων.
1)      οσφρηση
2)      όραση
3)      ακοή
4)      γεύση
5)      αφή
Στο δικό μου μυαλό οι συνδετικοί κρίκοι των δυο αν θέλετε ομάδων εχουν ως εξής:
1)      δέχομαι όπως δέχεται τις μυρωδιές (όμορφες κ άσχημες) η μύτη
2)      παρατηρώ το κόσμο και όσους εχουν προβλήματα, όπως κάνουν τα ματια
3)      ακούω - αφουγκράζομαι τις ανθρώπινες ανάγκες όπως κάνουν τα αυτιά
4)      εκφράζω τις συμβουλές η τις παρατηρήσεις μου μέσω της ομιλίας
5)      προσφέρω και δέχομαι όπως κάνουν τα χέρια οτιδήποτε είναι αυτό που προκύψει από τη παραπάνω διαδικασία, είτε καλό είτε κακό είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ανάλογα το αποτέλεσμα σημαίνει δυο κυρίως πράγματα ή  ότι  δεν είχε τη σωστή έκβαση ή ότι δεν είχε το σωστό άτομο για να ολοκληρωθεί επιτυχώς
Να λοιπόν τί είναι αυτό που κάνει τόσο ψυχρά και κυνικά τα μηχανήματα. Λείπουν από «πάνω» τους πέντε ολόκληρες αισθήσεις αισθήσεις που προσφέρουν τόσα πολλά κυριολεκτικά και μεταφορικά στους ανθρώπους. Και το καλό για εμάς είναι πως και να σου λείπει καποια αίσθηση έχεις τις άλλες ήδη ανεπτυγμένες για να καλύψεις το κενό, στα μηχανήματα όμως από τη στιγμή που υπάρχει τόσο κενό μια καλή παραγωγή προϊόντων δε μπορεί να προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια μάζα πραγμάτων που αργά η γρήγορα θα εξαφανιστεί γιατί θα επέλθει ο ρόλος της διανομής
Αλλά ας μην επεκταθούμε περισσότερο, το κείμενο αυτό γράφτηκε απλώς και μόνο επειδη θεωρώ ότι πλέον οι άνθρωποι μοιάζουν περισσότερο με μηχανήματα παρά με ανθρώπους.
Στη προσπάθεια τους να παράγουν και να απολαύσουν τα παραγόμενα είδη καταληγουν να είναι τόσο ψυχροί όσα τα άψυχα μηχανήματα.
Στη προσπάθεια τους να μη πληγωθούν καταληγουν να κάνουν τη καρδιά τους να μοιάζει με κάρτα μνήμης που δε διαγράφει αν δε επιλέξεις εσύ να κάνεις  τη κίνηση αυτή αλλά μία κάρτα έχει ένα σοβαρό ελάττωμα, δεν έχει το χτύπο, τον όμορφο χτύπο της ανθρώπινης καρδιάς μας.
Στη προσπάθεια τους να προσφέρουν καταλήγουν μόνο στο να ζητάνε ανταπόδοση, όπως τα μηχανήματα. Λειτουργούν προς όφελος άλλων αλλα δε παύουν ποτέ να ζητάνε ανανέωση – επισκευή και τεχνολογική εξέλιξη του εξοπλισμού τους.
Στη προσπάθεια τους να γίνουν παραγωγικοί στο κάθε λεπτό της ημέρας τους καταληγουν από συνήθεια και μόνο να κάνουν μηχανικές κινήσεις και να λαμβάνουν ανεπιτυχείς αποφάσεις.
Στη προσπάθεια τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι κατέληξαν πως για εκείνους είναι καλύτερο να γίνουν ακόμη καλύτερες παραγωγικές μηχανές.
Μα ευτυχώς για όλους μας στη προσπάθεια μας να παραμείνουμε άριστες ψυχρές μηχανές καταλάβαμε πως αυτό που έχουμε ως άνθρωποι όχι μόνο είναι ασύγκριτο μαζί τους αλλα δε θα έπρεπε ποτέ να τεθεί θέμα σύγκρισης και όχι λόγω των αισθήσεων αλλα λόγω του ότι κάθε φορά που κλείνει ο γενικός διακόπτης στα εργοστάσια οι μηχανές στέκουν μόνες πλήρως εκμεταλλευμένες και άδειες στο σκοτεινό πλέον χώρο, μα κάθε φορά που ο διακόπτης κλείσει για τους ανθρώπους είναι ευλογία που ξέρουμε πως πάντα κάποιος θα είναι εκεί για να μας πει μη φοβάσαι…. Το φως θα επανέλθει!


* Μετά από πολύ καιρό είχα πραγματικά την ανάγκη να γράψω, να γράψω όχι για μένα γιατί αυτό ειναι κάτι που το κάνω ανα διαστήματα αλλά ήθελα να το κάνω για όλους εσάς που μου δέίξατε σχεδόν από την αρχή του μπλοκ οτι μπορώ να εκφραστώ χωρίς να ντρέπομαι για το τρόπο που γράφω αλλά και να πιστέψω πως μπορω να γραψω καλα και να θέλω να δίνω και να παίρνω από τους ανθρώπους που είναι δεκτικοί στο να αφιερώσουν λίγο χρόνο από τη καθημερινότητά τους για να διαβάσουν κάτι που θέλω να πω, που μπορεί να ειναι λάθος, να ειναι κακό, να είναι άσχετο εντέλει αλλά για μενα ειναι κάτι και γι αυτους που με γνωρισαν μεσω των κειμωνων μου να ειναι κατι που αξιζει να προσεξουν.
Θα ήθελα να μπορούσα να διέθετα περισσότερο χρόνο στο μπλοκ για να περνάω και εγώ απο τα δικά σας ονειρεμένα σπίτια μα αυτό ειναι κάτι που δε μπορώ να κάνω πλέον λόγω έλλειψης χρόνου θα επανέλθω όμως και θα ειμαι τακτική επισκέπτρια οπως συνήθιζα παλιά. Ξέρω πως οι σχεσεις, ολες οι σχεσεις ειναι αμφιδρομες και γι αυτο εχω  την αναγκη να σας ζητησω συγνωμη που δε μπορω να διαθεσω το χρονο που πρεπει ομως παρολα αυτα οσο μελο κι ακουγεται υπάρχουν πραγματα που εχω μαθει απο τους μπλοκοφιλους χρονια πλεον τωρα που αισθανομαι πως ειναι τοσο δυνατα ωστε να καλυψουν αυτο το χρονικο κενο.
Να ειστε παντοτε καλα και να με θυμαστε μεχρι την πληρη επανοδο! :)

Σχόλια

  1. Φιλενάδαααα.... μου άρεσε πάρα πολύ ό τρόπος που έκφρασες τις σκέψεις σου.. ειληκρινά! οι παρομοίωση που έκανες ήταν καταπληκτική.. όντως έχουμε φτάσει, εμείς οι άνθρωποι, σε σημείο να λειτουργούμε σαν τα μηχανήματα... Η καθημερινότητα και η συνθήκες του σήμερα μας έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι μπαρμπι μου που σου αρεσε! σ ευχαριστω πολυ απο καρδιας!

      Διαγραφή
  2. γεια σου γλυκια μου!!!να εισαι καλα!!
    και ...οχι...
    δεν εξαρταται...
    .απο το..αν θα περασεις να αφησεις σχολιο!!!
    ερχομαι...γιατι,,,μαρεσει να σε διαβαζω....
    καλα...να περνας!!!!
    ...irida....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και εσυ να εισαι καλα γλυκια κ αγαπημενη ιριδουλα. συμφωνω μαζι σου σε αυτο που ειπες απλα αυτο που ηθελα να πω ηταν οτι αισθανομαι ασχημα να ερχεσται να δινετε το παρων τη στιγμη που εγω για διαφορους λογους απεχω. απλως ειχα την αναγκη για δικους μου λογους να το επισημανω.

      φιλακια πολλα ιριδουλα και να περνας κ εσυ ομορφα και καλλιτεχνικα τις μερες σου! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  3. Ούτε να το συζητάς! Δεν τίθεται θέμα! Κι αν δεν προλαβαίνεις να περνάς από τα βλογς τι πάει να πει αυτό; Θα ξεχάσω τις κίτρινες τουλίπες που μου χάρισες; Το τραγούδι που μου αφιέρωσες; Το βραβείο που μου απένειμες; Όοοοοοοοοχι, σε καμία περίπτωση! Αρκεί να δημοσιεύεις κάτι τι στο δικό σου βλογ, έτσι για να ξέρουμε ότι είσαι καλά! Μπορεί να μην γνωριζόμαστε, μπορεί να μην γνωριστούμε ποτέ δια ζώσης, αλλά όσο να πεις δυο κουβεντούλες τις ανταλλάσσουμε και είναι πολύ όμορφο!
    Καλό σου βράδυ!

    ΥΓ. Το κείμενο σου είναι άριστο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωχ βρε Αθηνουλα τι συγκινητικο μυνημα ειναι αυτο που μου αφησες με ολα οσα θυμασαι απο εμενα... πραγματικα δε περιμενα να τα θυμασαι τοσο "ζωντανα" ολα αυτα. ειχα καταλαβει οτι εισαι ανθρωπος που δε ξεχνας ευκολα ουτε τα καλα ουτε τα κακα αλλα δεν ηξερα οτι δινεις τοσο μεγαλη προσοχη σε πραγματα που μοιαζουν η ισως και να ειναι για καποιους ασημαντα. σ ευχαριστω πολυ για τη προσοχη απο καρδιας. φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Κοριτσάκι μου χάρηκα που διάβασα αυτά που έγραψες ... σοφά τα λόγια αλλά ... σήμερα το νόημα της ζωής είναι να αφαιρέσεις από τον κατάλογό σου το 4, να εκφράζεις την γνώμη σου, να δίνεις την συμβουλή σου, να λες την άποψή σου.
    Οι μηχανές δεν το κάνουν αυτό γι αυτό κι είναι αρεστές... δεν χάνουν περιττό χρόνο στην ανούσια έκφραση λόγου και συναισθημάτων . Παράγουν μόνο και κερδίζουν χρήμα.
    Το χρήμα είναι ουσία της σημερινής ζωής για τους λίγους και η εξαθλίωση για τους πολλούς.
    Δεν γνωρίζω αν υπάρχει επιστροφή ... ούτε αν θα αλλάξει ποτέ κάτι ... μόνο να ελπίζω μπορώ!

    υγ. οι σχέσεις είναι αμφίδρομες, όμως αυτό δεν ισχύει στα εικονικά μας σπίτια κατά την άποψή μου ... προέχει η πραγματικότητα, η ίδια η ζωή μας και για όλα τα άλλα όταν βρεθεί ο χρόνος.

    Σε φιλώ πολύ και σου εύχομαι να είσαι καλά στην ζωή σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημενη μου και "μαγικη" λεβινα χαιρουμαι που εισαι εδω και μπορω για αλλη μια φορα να συνομιλησω με εναν ανθρωπο που εκφραζεται μοναδικα με το δικο του τροπο.
      εχεις απολυτο δικιο σε οσα ορθα ανεπτυξες προηγουμενως, περιεγραψες αριστα το τροπο λειτουργιας των μηχανων-ανθρωπων αλλα θελω ακομη να πιστευω οτι ολα ειναι πιθανο να αλλαξουν. η αλλαγη δε γινεται απο τη μια στιγμη στην αλλη αλλα μπορει να γινει. μπορει ακομη να γινει αν γινει απο ανθρωπους που ξερουν πως η αλλαγη πηγαζει απο βαθια μεσα μας κι αν αυτοι οι ανθρωποι βρουν τροπους να δωσουν τα καταλληλα ερεθισματα στους ανθρωπους για την ακολουθηση αυτης της αλλαγης τοτε ολα ειναι πιθανα να αλλαξουν προς το καλυτερο. ο χρονος θα δειξει....

      φιλακια πολλα κ απο μενα κι ευχομαι ολοψυχα να εισαι κ εσυ καλα στη ζωη σου!

      Διαγραφή
  5. 'Επραξες άριστα που εκφράστηκες κι εξωτερίκευσες τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου!

    Το κείμενό σου χειμαρρώδες, αλλά ουσιαστικό φανερώνει τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες σου για τα προβλήματα και τις καταστάσεις που όλοι λίγο πολύ συναντάμε και βλέπουμε, αλλά είτε προσπερνάμε αδιάφορα, είτε διστάζουμε να μιμήσουμε.

    Για άλλη μια φορά μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπητε ευαγγελε χαιρομαι πολυ που διαβαζω τοσο ομορφα λογια απο εναν ανθρωπο με τοση πυγμη, σκεψη, εκφραση, μεθοδικοτητα, αλτρουισμο και αλλα τοσα επιθετα που διαθετεις εσυ. εχω καταλαβει απο τα δικα σου αρθρα ποσο ποικιλοχρωμος ανθρωπος και πολυπραγμων εισαι (με τη καλη εννοια φυσικα) και χαιρομαι που μου ειπες οσα ειπες. τιμη μου να τα εισπραττω απο εσενα.

      ευχαριστω απο καρδιας!

      Διαγραφή
  6. αγαπη μου γλυκια ηταν πολυ ομορφα και σοφα τα οσα αναφερεις στο κειμενο σου! πολυ ωραιες οι παρομοιωσεις επισης! συμφωνω με την barbie...
    κανεις κατι δημιουργικο...εκφραζεις τις σκεψεις σου και τα συναισθηματα σου χρησιμοποιωντας κι εσυ αυτη την μηχανη που λεγεται pc! αυτη τη μηχανη που εξυπηρετει αυτη ακριβως την αναγκη σου για εκφραση σκεψεων και συναισθηματων... παρ' ολα αυτα επειδη σε ξερω τοσα χρονια ποτε δεν αφησες τον εαυτο σου και ποτε δεν θα υπαρξει ουτε μια πιθανοτητα να μετατραπεις κι εσυ ως μια "μηχανη" που συμπεριφερετε μηχανικα και μονο απεναντισε καταστασεις και ανθρωπους! αποδειξη το παραπανω κειμενο!!!
    αν και παει πολυς καιρος που εχω να σε δω να ξερεις σαγαπω και χαιρομαι να διαβαζω τις σκεψεισ σου εστω και απο αυτο το blog μιας και ειναι λιγο δυσκολο να σε συνατνησω απο κοντα! φιλια πολλα! Σισσυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. α βρε σισσακο δε ξερω πως τα καταφερνεις αλλα παντοτε στο τελος με κανεις να θελω να δακρυσω και ειναι ομορφο συναισθημα αυτο, πολυ ομορφο για εμενα γιατι η συγκινηση προσωπικα με παραπεμπει σε νοσταλγια σε νοσταλγια για τις τοσο ομορφες στιγμες που ζησαμε γιατι ζησαμε αυτη ειναι η αληθεια και ηταν για να κραταμε ακομη επαφη κυριως ψυχικη επαφη τοσα χιλιομετα και χρονια μακρια σημαινει πως αυτα που ζησαμε ηταν πολυ πιο δυνατα και ουσιωδη απο αυτα που νομιζαμε τοτε πως ηταν.
      χαιρομαι που μπρω να εκφραζομαι απο εδω αλλα η εκφραση δε θα ειχε για μενα καμια σημασια αν δε μπορουσα να τη κανω με ανθρωπους που αγαπω εκτιμω και σεβομαι. να εισαι παντοτε καλα κ ευτυχισμενη! κ εγω σ αγαπω πολυ! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  7. Γλυκιά μου μου άρεσε πάρα πολύ όλο το αρθρο αλλά κυρίως εκεί που αναφέρεις τι κάνουμε στην προσπάθεια να μην πληγωθούμε και πως καταλήγουμε...
    Άραγε γιατί τόση φασαρία για να μην πληγωθούμε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. στην ουσια γινεται τοση φασαρια για το τιποτα. στη προσπαθεια μας να εξελιχθουμε, να μη πληγωθουμε και γενικα στη προσπαθεια μας να στρεψουμε τα παντα υπερ μας κανουμε το αναμενομενο, να τη πατησουμε γιατι ετσι γινεται. ειναι σα τις στροφες. αν δεν εχεις υπολογισει σωστα τα χιλιομετα και την ολισθηροτητα του δρομου ειναι πολυ πιθανο να βγεις εκτος πορειας...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να