Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑΤΙ ΜΑΧΟΜΑΙ ΘΑ ΠΕΙ ΖΩ!


"Μάχεσαι για την Ειρήνη! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή μάχεται για τον Πόλεμο!
Διεκδικείς την Ελευθερία! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή φυλακίζει εκατοντάδες ανθρώπους σε υπόγεια μπουντρούμια!
Πολεμάς τη διαφθορά! Κι όμως, ζεις ήδη σε μια διεφθαρμένη κοινωνία!
Διαδίδεις, εξαπλώνεις, προσφέρεις την Αγάπη! Κι όμως καθημερινά πάμπολοι την εξαλείφουν!
Ονειρεύεσαι ένα καλύτερο αύριο! Κι όμως αυτό το αύριο πολλοί στο στερούν, μα το χειρότερο είναι πως βάφουν το σενάριό του με χρώμα κόκκινο, μουντό! Να θυμίζει, μάχη, πόλεμο, αίμα και θυσία!"

Tα παραπάνω λόγια αποτελούν απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Αδικοχαμένη κοινωνία", της ποιητικής συλλογής: "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες και θυμάμαι έντονα πως όταν το έγραφα, είχα μέσα μου τον ίδιο παλμό με αυτόν που έχω τώρα.

Πάντα πίστευα πως μας τρομοκρατούν με τα χειρότερα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινους νους για να είμαστε υπόδουλοι των "δυνατών" για πάντα. ,Μα δυνατός δεν είναι ο πλούσιος, ούτε αυτός που έχει εξουσία χωρίς να την αξίζει και τη χρησιμοποιεί με καθαρά ανίκανο τρόπο.

Για μένα δυνατός είναι αυτός που έχει όραμα, στόχους, όνειρα και δε σταματά λεπτό να μάχεται και να πολεμά.

Στη ζωή μου δε βαδίζω στα κουτουρού, ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω έστω κι έχασα πολλές φορές το δρόμο μου. Δε θα επιτρέψω όμως σε κανέναν να μου τον κλείσει για ακόμη μία φορά.

Κι όπως διάβασα και κάπου πρόσφατα:
"Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει."
Ayn Rand, 1905-1982, Αμερικανίδα συγγραφέας & φιλόσοφος.

Εμένα δε θα με σταματήσει κανένας, πόσο μάλλον ο φόβος.

Εσένα πάλι;

Σχόλια

  1. Οπως έχω αναρτήσει και στο μπλογκ μου Κική μου
    "Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος,κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να'σαι ανένδοτος."
    -Καζαντζάκης-

    Στου κουφού την πόρτα όμως στην δύσκολη χώρα που ζούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα γλυκο μου Ελενακι. ευχομαι να πανε ολα καλα!
      θα δειξει αμεσα!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  2. Όμορφη ανάρτηση
    Καλό μήνα με αισιοδοξία
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας ελπίσουμε να πάρουμε την σωστή απόφαση και μετά να δουλέψουμε για να επιβιώσουμε αυτής. Γιατί και οι 2 έχουν πόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα και καλό μήνα. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Μου λείψατε.
    Αν θέλεις , διάβασε αυτό
    http://delfinaki-sunset.blogspot.com/2015/07/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλως ορισες δελφινακι μου!
      ευχομαι να εισαι καλα! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...