Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΙΑΤΙ ΜΑΧΟΜΑΙ ΘΑ ΠΕΙ ΖΩ!


"Μάχεσαι για την Ειρήνη! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή μάχεται για τον Πόλεμο!
Διεκδικείς την Ελευθερία! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή φυλακίζει εκατοντάδες ανθρώπους σε υπόγεια μπουντρούμια!
Πολεμάς τη διαφθορά! Κι όμως, ζεις ήδη σε μια διεφθαρμένη κοινωνία!
Διαδίδεις, εξαπλώνεις, προσφέρεις την Αγάπη! Κι όμως καθημερινά πάμπολοι την εξαλείφουν!
Ονειρεύεσαι ένα καλύτερο αύριο! Κι όμως αυτό το αύριο πολλοί στο στερούν, μα το χειρότερο είναι πως βάφουν το σενάριό του με χρώμα κόκκινο, μουντό! Να θυμίζει, μάχη, πόλεμο, αίμα και θυσία!"

Tα παραπάνω λόγια αποτελούν απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Αδικοχαμένη κοινωνία", της ποιητικής συλλογής: "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες και θυμάμαι έντονα πως όταν το έγραφα, είχα μέσα μου τον ίδιο παλμό με αυτόν που έχω τώρα.

Πάντα πίστευα πως μας τρομοκρατούν με τα χειρότερα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινους νους για να είμαστε υπόδουλοι των "δυνατών" για πάντα. ,Μα δυνατός δεν είναι ο πλούσιος, ούτε αυτός που έχει εξουσία χωρίς να την αξίζει και τη χρησιμοποιεί με καθαρά ανίκανο τρόπο.

Για μένα δυνατός είναι αυτός που έχει όραμα, στόχους, όνειρα και δε σταματά λεπτό να μάχεται και να πολεμά.

Στη ζωή μου δε βαδίζω στα κουτουρού, ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω έστω κι έχασα πολλές φορές το δρόμο μου. Δε θα επιτρέψω όμως σε κανέναν να μου τον κλείσει για ακόμη μία φορά.

Κι όπως διάβασα και κάπου πρόσφατα:
"Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει."
Ayn Rand, 1905-1982, Αμερικανίδα συγγραφέας & φιλόσοφος.

Εμένα δε θα με σταματήσει κανένας, πόσο μάλλον ο φόβος.

Εσένα πάλι;

Σχόλια

  1. Οπως έχω αναρτήσει και στο μπλογκ μου Κική μου
    "Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος,κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να'σαι ανένδοτος."
    -Καζαντζάκης-

    Στου κουφού την πόρτα όμως στην δύσκολη χώρα που ζούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα γλυκο μου Ελενακι. ευχομαι να πανε ολα καλα!
      θα δειξει αμεσα!
      φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  2. Όμορφη ανάρτηση
    Καλό μήνα με αισιοδοξία
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας ελπίσουμε να πάρουμε την σωστή απόφαση και μετά να δουλέψουμε για να επιβιώσουμε αυτής. Γιατί και οι 2 έχουν πόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα και καλό μήνα. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά. Μου λείψατε.
    Αν θέλεις , διάβασε αυτό
    http://delfinaki-sunset.blogspot.com/2015/07/blog-post.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλως ορισες δελφινακι μου!
      ευχομαι να εισαι καλα! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...