ΓΙΑΤΙ ΜΑΧΟΜΑΙ ΘΑ ΠΕΙ ΖΩ!

"Μάχεσαι για την Ειρήνη! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή μάχεται για τον Πόλεμο!

Διεκδικείς την Ελευθερία! Κι όμως, κάποιος άλλος την ίδια στιγμή φυλακίζει εκατοντάδες ανθρώπους σε υπόγεια μπουντρούμια!

Πολεμάς τη διαφθορά! Κι όμως, ζεις ήδη σε μια διεφθαρμένη κοινωνία!

Διαδίδεις, εξαπλώνεις, προσφέρεις την Αγάπη! Κι όμως καθημερινά πάμπολοι την εξαλείφουν!
Ονειρεύεσαι ένα καλύτερο αύριο! Κι όμως αυτό το αύριο πολλοί στο στερούν, μα το χειρότερο είναι πως βάφουν το σενάριό του με χρώμα κόκκινο, μουντό! Να θυμίζει, μάχη, πόλεμο, αίμα και θυσία!"

Tα παραπάνω λόγια αποτελούν απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχο "Αδικοχαμένη κοινωνία", της ποιητικής συλλογής: "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες και θυμάμαι έντονα πως όταν το έγραφα, είχα μέσα μου τον ίδιο παλμό με αυτόν που έχω τώρα.

Πάντα πίστευα πως μας τρομοκρατούν με τα χειρότερα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια που μπορεί να σκεφτεί ανθρώπινους νους για να είμαστε υπόδουλοι των "δυνατών" για πάντα. ,Μα δυνατός δεν είναι ο πλούσιος, ούτε αυτός που έχει εξουσία χωρίς να την αξίζει και τη χρησιμοποιεί με καθαρά ανίκανο τρόπο.

Για μένα δυνατός είναι αυτός που έχει όραμα, στόχους, όνειρα και δε σταματά λεπτό να μάχεται και να πολεμά.

Στη ζωή μου δε βαδίζω στα κουτουρού, ξέρω ακριβώς που θέλω να πάω έστω κι έχασα πολλές φορές το δρόμο μου. Δε θα επιτρέψω όμως σε κανέναν να μου τον κλείσει για ακόμη μία φορά.

Κι όπως διάβασα και κάπου πρόσφατα:
"Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει."
Ayn Rand, 1905-1982, Αμερικανίδα συγγραφέας & φιλόσοφος.

Εμένα δε θα με σταματήσει κανένας, πόσο μάλλον ο φόβος.

Εσένα πάλι;