Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΣΥΜΠΟΝΙΑ;


Το να αγαπάς κάποιον από συμπόνια δεν σημαίνει ότι τον αγαπάς πραγματικά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρύ από τη συμπόνια. Ούτε ο ίδιος μας ο πόνος δεν είναι τόσο βαρύς όσο ο πόνος που μοιραζόμαστε μ' έναν άλλο, για έναν άλλο, στη θέση ενός άλλου, πολλαπλασιασμένος απ” τη φαντασία σε εκατοντάδες αντίλαλους.

Milan Kundera - Tσέχος συγγραφέας

Σχόλια

  1. Δεν ξέρω αν συμφωνώ η διαφωνώ... Η διατύπωση της πρώτης πρότασης μάλλον με... "χάλασε"!
    Αν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς!
    Αν είσαι μαζί του από συμπόνια, τον συμπονάς... Δεν είναι απαραίτητο πως τον αγαπάς σε αυτή την περίπτωση...
    Η αγάπη μπορεί να εμπεριέχει ίσως τη συμπόνια πολλές φορές, μα αν φτάσουμε στο σημείο να ταυτίσουμε τις 2 έννοιες, είναι θεωρώ λάθος...
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, κούκλα!!!
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενώνω τη φωνή μου μαζί με της Γιάννας, όντως, μπάζει λίγο ο τρόπος διατύπωσης. Κάπως αναποφάσιστος. Φιλάκια :)

      Διαγραφή
    2. Καλημερα και στις δυο αγαπημενες μου ηλεκτρονικες φιλες. :)
      Πιστευω πως αναφερεται σε αυτους που μπερδευουν την αγαπη με τη συμπονοια, που αρνουνται να αφησουν το οτιδηποτε επειδη στην ουσια φοβουνται και το ονομαζουν συμπονοια, συμπαθεια η οτιδηποτε αλλο.
      Φιλακια πολλα! :)

      Διαγραφή
  2. συμφωνώ δεν συνάδουν καποιες έννοιες ή μαλλον καποια συναισθήματα .... καλημέρα φιλαράκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν δεν αγαπάς, δεν συμπονάς...
    Συμπόνια σημαίνει Αγάπη!
    Προσοχή... άλλο λυπάμαι και άλλο συμπονώ!
    Και για να ερμηνεύσεις τον Κούντερα, πρέπει να τον μελετήσεις σε βάθος!

    ΑΦιλάκια πολλά πολλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η αγάπη δε χρειάζεται τη συμπόνια.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ ............δεν αγαπάς από συμπόνια!!!
    Κικίτσα μου διάβασα τα ποιήματά σου Μου άρεσαν πολύ, περισσότερο όμως τα δυο τελευταία. Το παγκάκι και το Καλπάζεις!!! Μπράβο σου Και καλή συνέχεια με επιτυχίες
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα αγαπημενη μου!
      Ευχαριστω πολυ για ολα!
      Να εισαι παντα καλα!
      Φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  6. Η Σωστή νομίζω προσέγγιση θα ήταν "Η Αγάπη δεν είναι απλή λύπηση". Η Αγάπη είναι συναίσθημα θετικό και όχι ελεημοσύνης.
    Νομίζω κάπως έτσι δένει περισσοτερο η σκέψη.
    Φιλιά Κική μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όποιος αγαπά, συνάμα συμπονεί. Μες την αγάπη, βρίσκεται η συμπόνια μαζί με άλλα συναισθήματα. Συμπόνια χωρίς αγάπη όμως, δεν είναι συμπόνια αλλά υποκρισία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειναι η απαραιτητη ταυτιση και ο συνδυασμος. :)
      καλημερα και καλο σκ να εχεις

      Διαγραφή
  8. Αγαπάμε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά θα πω εγώ! Η αγάπη έχει τα πάντα εκτός από ιδιοτέλεια!
    Φιλάκια πολλά!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...