ΈΝΑ ΣΑΛΙ ΡΟΖ - ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.

Kι έτρεχε…

Έτρεχε το δάκρυ, βροχή

Καταρράκτης, χείμαρρος ανθιστός μιας άυλης ψυχής, μιας ψυχής που τυλίχθηκε γύρω από τις «τεμαχισμένες» φλούδες ενός πεύκου.

Γρατζουνούσε η καρέκλα ελαφρά στο πάτωμα και τα ροδάκια της θαρρείς και ήταν μέρος ενός αμαξιού που θύμιζε διαδρομή μιας τρελής και συνάμα αστείας κούρσας.

Κάθε ήχος γρατζουνιάς όλο και πιο έντονος, πιο βαθύς, σα να χάραζες με λεπίδα ένα πάτωμα ξύλινο και η μυρωδιά που απόπνεε να ήταν αυτή της σαπίλας, της συγκάλυψης, της φθοράς μιας παμπάλαιας εξουσίας

Την κοίταξα.

Έριχνε κλεφτές, φευγαλέες ματιές έξω από εκείνον τον χώρο.

Τόσο μικρός αυτός ο χώρος

σαν ασανσέρ για τους κλειστοφοβικούς ανθρώπους.

Τόσο κατηραμένο μέρος…

Τόσο σκουριασμένη ψυχή σε ένα μυαλό που «κοιμάται» στη προσπάθειά του να ξυπνήσει.

Πάντα ήταν εκεί.

Από τότε που τη θυμάμαι, ήταν εκεί.

Εδώ και χρόνια, ήταν εκεί.

Μέρα, νύχτα, σε χαρές, σε λύπες, εκείνη ήταν εκεί.

Σιωπηλή μα με μάτια αετίσια, αγέρωχα που δραπέτευαν πίσω από τις ξεθωριασμένες εκείνες, κίτρινες κουρτίνες

Οι μέρες περνούσαν, οι μήνες, τα χρόνια,

Τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα.

Όλα περνούσαν..

Ο χρόνος!

Αυτός περνούσε τακτικά, ήταν πάντοτε ο πιο συχνός της επισκέπτης.

Άλλοτε  ερχόταν ντυμένος γελωτοποιός, άλλοτε σαν μαέστρος μιας συμφωνικής ορχήστρας, άλλοτε σαν θιασάρχης, άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν μασκαράς, κάθε φορά με νέο ένδυμα, συντροφιά με μία νέα εικονική ιδιότητα – παρουσία.

Κάθε φορά που αποφάσιζε ο παλιο - χρόνος να την επισκεφτεί, εκείνη φορούσε τα καλά της. Τον περίμενε, με ανυπομονησία και περιέργεια, τον περίμενε.

Ήθελε τη συντροφιά του, ήθελε τα παιχνίδια του.

Έπαιζε ένα παιχνίδι με τον εαυτό της πριν ακόμα εκείνος να 'ρθει.

Μάντευε τι φορεσιά θα έχει και τι ρόλο αυτή τη φορά θα της υποδυθεί.

Ήταν αστείο!

Κάθε φορά που έρχονταν ντυμένος «κάτι», δημιουργούσε μια παράσταση αποκλειστική για έναν μόνο θεατή, για εκείνη.

Για εκείνη ναι, με το λευκό της νυχτικό και το ροζ ξεχειλωμένο σάλι που ευλαβικά αγκάλιαζε τους ζαρωμένους λευκούς της ώμους.

Την είδα να ταράζεται.

Η ματιά της αρπαχτικό

Τα χέρια της λες και κάτι πολύτιμο πήγαν να της αρπάξουν, κράτησαν σφιχτά το σάλι για να μην πέσει από τους ώμους.

Η καρέκλα γρατζουνούσε πιο έντονα το πάτωμα και τα ροδάκια «έδειξαν» τρελή πορεία κούρσας.

Κοίταξε από το παράθυρο και άνοιξε διάπλατα τα χείλη της θαρρείς και θα απολάμβανε το πιο αγαπημένο της δείπνο.

Κοίταξα την ώρα.

Είχε νυχτώσει προ πολλού μα οι δείχτες σχημάτιζαν τον αριθμό τρία.

Ήταν η ώρα της επίσκεψης.

Γι αυτό άλλωστε η ξαφνική χαρά, η έντονη επιθυμία.

Ήμουν σίγουρη πως μάντευε τι φορεσιά θα έχει.

Σαν απόηχο άκουσα να τον καλωσορίζει και να επιβεβαιώνει τις σκέψεις της πως θα ηταν ντυμένος λεβέντης Κρητικός, συνοδευόμενος από ένα μπουκάλι με ρακή που τόσο πολύ είχε επιθυμήσει.

Την άκουσα να γελάει.

Γελούσε δυνατά

Πρώτη φορά ομολογώ, την είχα ακούσει να γελάει τόσο.

Γελούσε σε κάθε παράστασή του μα ποτέ με τόση ζωντάνια, με τόση θέρμη, με μια αρχέγονη κραυγή.

Περίεργο…

Άκουσα ποτήρια να κάπου να χτυπάνε

Ακόμη πιο περίεργο, μύρισα και εγω τη μυρωδιά της ρακής.

Στάσου

Θυμήθηκα

Να δεις

… ναι …

Κρητικιά ήτανε

Κρητικιά …

Μου το ‘χε πει πριν χρόνια, πριν ακόμη χάσει το μυαλό της.

Μα το ‘χασε άραγε ποτέ;

Έπαψε να θυμάται, να ελπίζει;

Ρακή, μύρισε ξανά ρακή

Άκουσα τον ήχο της Κρητικής της λύρας.

Κι η νύχτα χόρεψε στους ήχους του λεβέντικου χορού

και έσφιξε το Κρητικό ζωνάρι.

Μια μπαλωθιά.

Κι ύστερα κι άλλη

Και μετά σιωπή

Παντού σιωπή

Μόνο ένα σάλι ροζ…

έκλεισε την τελευταία σελίδα ενός «βιβλίου».

_____________________________________________________

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Εύχομαι να είστε όλοι καλά.

Μόλις έγραψα και μοιράστηκα μαζί σας τη δική μου συμμετοχή στο λογοτεχνικό δρώμενο της μπλοκογειτονιάς μας με τον τίτλο Ιστορίες της Νύχτας ( δεύτερος γύρος παρακαλώ) και επειδή στο πρώτο μέρος δεν είχα καταφέρει να λάβω μέρος μιας και που το μπλοκ το υπολειτουργούσα για λίγο καιρό τότε, έβαλα τα δυνατά μου για να σας αρέσει αυτή τη συμμετοχή.

Ελπίζω και εύχομαι με όλη μου τη καρδιά να τα κατάφερα. Θα ένιωθα ιδαιίτερα τυχερή αν καταφέρετε να νιώσετε κάτι απο αυτά που ένιωσα εγω κατα τη διάρκεια της δημιουργίας της. Ελπίζω να σας μετέδωσα κάτι λίγο από αυτό.

Να είστε πάντα καλά!