Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΕΙΝΑΙ;




“How far would you go for love?” or “How far would you go to pretend you’re in love?"...
The Lobster by George Lanthimos


Δεν έχω δει ακόμη τη ταινία αλλά ομολογώ πως απο την περίληψη, φαντάζει για 'μένα εξαιρετική.

Το "Τhe Lobster", "Ο Αστακός" σε ελληνικό τίτλο, αφορά σε μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σε ένα δυστοπικό, κοντινό μέλλον, όπου όλοι οι μόνοι άνθρωποι, πηγαίνουν σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης στο ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε 45 μέρες. Αν αποτύχουν μεταμορφώνονται σε ένα ζώο της επιλογής τους κι απελευθερώνονται στο δάσος. Στο σενάριο εκτός από τον Λάνθιμο βρίσκεται ο συνεργάτης του σε Κυνόδοντα και Άλπεις, Ευθύμης Φιλίππου. Το The Lobster είναι η πρώτη Αγγλόφωνη ταινία του Λάνθιμου, και η πρώτη που τον έφερε στο Διαγωνιστικό του μεγαλύτερου Φεστιβάλ του κόσμου, αυτού των Καννών. Το λαμπερό cast που κατάφερε να συγκεντρώσει η ταινία, Ελληνικής παραγωγής αλλά με Ιρλανδική, Ολλανδική, Γαλλική και Βρετανική συμπαραγωγή, περιλαμβάνει μεγάλα ονόματα όπως τους Colin Farrell και Rachel Weisz, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και Jason Clarke, John C. Reilly, Léa Seydoux, Olivia Colman, Roger Ashton-Griffiths, Ben Whishaw και Αγγελική Παπούλια σε δεύτερους ρόλους. 




Επειδή δεν έχω δει τη ταινία, έχω δει τον "Κυνόδοντα" στο παρελθόν αλλά δε μου άρεσε, μου άρεσε δηλαδή η όλη ιδέα του σεναρίου αλλά όχι ο τρόπος που αναδείχθηκε, δε μπορώ να τοποθετηθώ και να εκφέρω την άποψή μου ή να σας τη προτείνω, θα χαρώ όμως να μάθω τη δική σας άποψη, εφόσον την έχετε δεί μιας και που πρόσφατα βγήκε στις αίθουσες του κινηματογράφου.


Καλημέρα εκφραστικοί μου!


* Εντωμεταξύ εμένα για κάποιο λόγο, αυτό το "κανόνες της Πόλης στο ξενοδοχείο", μου θυμίζει έντονα τις "Περιοχές" που έχουμε συναντήσει, για όσους έχουν δει ή διαβάσει, τους Αγώνες Πείνας "Τhe Hunter Games". Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά εκεί με παρέπεμψε το μυαλό μου. 
Το Τhe Lobster αφορά σε μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σε ένα δυστοπικό, κοντινό μέλλον, όπου όλοι οι μόνοι άνθρωποι, πηγαίνουν σύμφωνα με τους κανόνες της Πόλης στο ξενοδοχείο. Εκεί είναι υποχρεωμένοι να βρουν έναν ταιριαστό σύντροφο μέσα σε 45 μέρες. Αν αποτύχουν μεταμορφώνονται σε ένα ζώο της επιλογής τους κι απελευθερώνονται στο δάσος.
Στο σενάριο εκτός από τον Λάνθιμο βρίσκεται ο συνεργάτης του σε Κυνόδοντα και Άλπεις, Ευθύμης Φιλίππου. Το The Lobster είναι η πρώτη Αγγλόφωνη ταινία του Λάνθιμου, και η πρώτη που τον έφερε στο Διαγωνιστικό του μεγαλύτερου Φεστιβάλ του κόσμου, αυτού των Καννών. Το λαμπερό cast που κατάφερε να συγκεντρώσει η ταινία, Ελληνικής παραγωγής αλλά με Ιρλανδική, Ολλανδική, Γαλλική και Βρετανική συμπαραγωγή, περιλαμβάνει μεγάλα ονόματα όπως τους Colin Farrell και Rachel Weisz, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και Jason Clarke, John C. Reilly, Léa Seydoux, Olivia Colman,  Roger Ashton-Griffiths, Ben Whishaw και Αγγελική Παπούλια σε δεύτερους ρόλους.
- See more at: http://cinefreaks.gr/movie/the-lobster-tou-giorgou-lanthimou/#sthash.zm671eKD.dpuf

Σχόλια

  1. Ούτε εγώ έχει τύχει να την δω Κική μου, αλλά θα ήθελα να ακούσω την γνώμη όσων την έχουν δει!!!! :) Σε γλυκοφιλώ και σου εύχομαι μια υπέροχη ημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχει τύχει ακόμα να δω καμιά από αυτές. Τον 'Κυνόδοντα" όλο λέω θα τη δω κι όλο την αποφεύγω! Τους Αγώνες Πέινας, εκτός από το πρώτο μέρος, δεν ε΄χω δει κανένα άλλο... ίσως γιατί ποτέ δεν ξετρελάθηκα.
    Την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κική μου! Το στόρυ έχει ενδιαφέρον, αλλά έχοντας δει τον "Κυνόδοντα" που και μένα δεν με ξετρέλανε, θεωρώ χρήσιμη τη γνώμη όσων την είδαν...
    Σ' ευχαριστώ για την ενημέρωση και σε φιλώ γλυκά!
    Καλή σου μέρα, κορίτσι μου!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Κικίτσα μου
    Μόνο τον "κυνόδοντα" έχω δει αλλά
    λίγο μου άρεσε...στατική θα την χαρακτήριζα

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ακούγεται όντως ενδιαφέρουσα η ιστορία! Θα ήθελα να τη δω, γιατί ακούγεται πολύ ξεχωριστή.
    Θα προσπαθήσω να τη δω και θα σας πω τη γνώμη μου!
    Φιλάκια πολλά πολλά! Καλή σου μέρα Κική μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμενα μου ακουγεται λιγο ψυχεδελικη αλλα επειδι ειμαι πολυ σινεφιλ και λιγο σκουπιδοφαγο θα ελεγα (βλεπω οτι βρισκω μπροστα μου...) ισως μια μερα να την δω! Το προβλημα ειναι οτι δεν μου αρεσε καθολου τον "Κυνοδοντα".... Λατρευω τους αγωνες πεινας ομως! ανυπομονω να δω το τελευταιο επισοδειο!!! Φιλια Κικη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλα δείχνουν πως πρόκειται γι μια αξιόλογη ταινία.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αχ θέλω πολύ να την δω!! Ναι φαίνεται λίγο φευγάτη αλλά θα έχει ενδιαφέρον πιστεύω.
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. To σενάριο κινείται αλληγορικά θέλω να ελπίζω και όχι ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μύθο.
    Κάποιες φορές τέτοιες ταινίες είναι πολύ πετυχημένες και άλλες εντελώς για τα μπάζα.
    Ελπίζω κάποια στιγμή να την δω.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θέλω να τη δω, και να σου πω την αλήθεια μετά τον Κυνόδοντα έχω μεγάλες προσδοκίες... Θα δείξει!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εμένα μου άρεσε το στόρι...Ο Κυνόδοντας εγκαταλείφθηκε στη μέση. Αλλά δεν νομίζω ότι θα με επηρεάσει αν τύχει... θα τη δω!
    Φιλάκια Κικίτσα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι Κική, το ξέρω και εγώ το έργο από τις τελευταίες Κάννες. Σαν θέμα δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Περιμένουμε να δούμε. Πάντως η παρουσίαση που κάνεις είναι πολύ καλή πράγματι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν την είδα τη ταινία μα θα ήθελα, αγαπώ πολύ το σινεμά και το κόσμο του που με ταξιδεύει . Καλημέρα Κική μου, φιλάκια Αχτιδένια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μετά τον κυνόδοντα, μακριά ο Λάνθιμος από μένα!! Αχαχαχαχα! Σε φιλώ Κική μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...