ΑΧ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΡΙΑΝΟ ΜΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙ.

Μα τι πήγε και έκανε και φέτος το αγαπημένο μας μελαχρινό κορίτσι;

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες να είναι εκεί για όλους εμάς, να μας σκέφτεται, να δημιουργεί και να μας χαρίζει κάτι απο την όμορφη ψυχή της.

Ειδικά το φετινό της μήνυμα πιο αναγκαίο απο ποτέ.

Τα δωράκια, απο τα χεράκια της, καρτούλα χειροποίητη ευχών άκρως ευρηματική και πλεκτό σουπλά για την κούπα μας, το οποίο θα χρησιμοποιούμε παρακαλώ μόνο για το προσωπικό τους μπλοκ μιας και που είναι ο Γιάννης και η Γιάννα, διότι αλλιώς θα αυτοκαταστραφεί! :P

Άκουσον άκουσον δηλαδή, 

Α πα πα, σκανταλιάρα το Συριανό μας κορίτσι.

Ευχαριστούμε πολύ όμορφο και ξεχωριστό πλάσμα του κόσμου μας!

Μου άρεσε πάρα πολύ η συλλογική σκέψη, να υπάρχουν κοινές ευχές για όλους αλλά μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός πως κάτω κάτω υπήρχαν λίγα λόγια - ευχές, για καθέναν απο εμάς ξεχωριστά.

Δεν έχω λόγια, είσαι καταπληκτική.

Το πόσο δύσκολο, απαιτητικό και χρονοβόρο είναι να τα φτιάξεις όλα αυτά είναι αδιανόητο για εμένα που δε τα πάω καλά ούτε με το προγραμματισμό μα ούτε και με την οργάνωση.

Να προσαρμόζεσαι λοιπόν το μήνυμα της φετινής κάρτας στις οποιεσδήποτε αλλαγές και να βάζεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτές. Να μη σε παρασέρνουν, να τολμάς να τις ζεις και να τις γεύεσαι. 

Επι ευκαρίας, θα μοιραστώ μαζί σας μία φωτογραφία bonus, όπως την χαρακτήρισε και μου χάρισε η Γιάννα από τον δεύτερο γύρο φωτογράφισης των Λαφύρων που δεν έχω ανεβάσει ακόμη στο μπλοκ να τις μοιραστώ μαζί σας αλλά θα το κάνω άμεσα και είναι η ακόλουθη:

Τι έκανε λοιπόν το Συριανό κορίτσι; Τοποθέτησε μέσα στο Θέατρο Απόλλων τα Λάφυρα, με την ευχή κάποια στιγμή να δει ένα μονόπρακτό τους εκεί.

Το Θέατρο Απόλλων κατασκευάστηκε το 1862-1864 σε σχέδια του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό και η σχεδίαση του είναι επηρεασμένη από τέσσερα τουλάχιστον ιταλικά πρότυπα.
Η λειτουργία του άρχισε στις 20 Απριλίου 1864, με το Ριγκολέττο του Βέρντι.

Είναι ένας εκπληκτικός και επιβλητικός χώρος 150 ετών και το αποκαλούν μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο!
"Τί το καλύτερο από το να μπουν τα Λάφυρα εκεί, ε???!"

Με αυτή ακριβώς τη "τσαχπίνικη" ερώτηση έκλεισε τα λόγια της η Γιάννα και εγω ακόμη χαμογελάω.
Αλήθεια, πόσο τυχερή μα και πόσο ευγνώμων αισθάνομαι για όλους εσάς; Το ευχαριστώ μου λίγο μα αληθινό. Ευχαριστώ μέσα απο τη καρδιά μου για όλα! Απόλαυσα ιδιαίτερα όλο αυτό το ταξίδι, εύχομαι το ίδιο και εσύ. Τα φιλιά και την αγάπη μου όλη στο κοριτσι αυτό, που με τόσο ενθουσιασμό και χαρά, μου χάρισε κατι τόσο όμορφο, ιδιαίτερο και άκρως τιμητικό προς εμένα. 

Να είσαι πάντα καλά αγαπημένη και πάντα οι άνθρωποι να σου προσφέρουν εις διπλούν την αγάπη και την χαρά που τόσο απλόχερα τους δίνεις.

Καλημέρα σε όλους τους εκφραστικούς μου φίλους.

Να είστε πάντα καλά!

Χρόνια πολλά σε όλες τις Κατερίνες μας! 
Να τις χαιρόμαστε και να τις αγαπάμε πάντα!