Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΈΝΑ ΣΑΛΙ ΡΟΖ - ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.





Kι έτρεχε…
Έτρεχε το δάκρυ, βροχή
Καταρράκτης, χείμαρρος ανθιστός μιας άυλης ψυχής, μιας ψυχής που τυλίχθηκε γύρω από τις «τεμαχισμένες» φλούδες ενός πεύκου.

Γρατζουνούσε η καρέκλα ελαφρά στο πάτωμα και τα ροδάκια της θαρρείς και ήταν μέρος ενός αμαξιού που θύμιζε διαδρομή μιας τρελής και συνάμα αστείας κούρσας.
Κάθε ήχος γρατζουνιάς όλο και πιο έντονος, πιο βαθύς, σα να χάραζες με λεπίδα ένα πάτωμα ξύλινο και η μυρωδιά που απόπνεε να ήταν αυτή της σαπίλας, της συγκάλυψης, της φθοράς μιας παμπάλαιας εξουσίας

Την κοίταξα.
Έριχνε κλεφτές, φευγαλέες ματιές έξω από εκείνον τον χώρο.
Τόσο μικρός αυτός ο χώρος
σαν ασανσέρ για τους κλειστοφοβικούς ανθρώπους.

Τόσο κατηραμένο μέρος…
Τόσο σκουριασμένη ψυχή σε ένα μυαλό που «κοιμάται» στη προσπάθειά του να ξυπνήσει.

Πάντα ήταν εκεί.
Από τότε που τη θυμάμαι, ήταν εκεί.

Εδώ και χρόνια, ήταν εκεί.
Μέρα, νύχτα, σε χαρές, σε λύπες, εκείνη ήταν εκεί.
Σιωπηλή μα με μάτια αετίσια, αγέρωχα που δραπέτευαν πίσω από τις ξεθωριασμένες εκείνες, κίτρινες κουρτίνες

Οι μέρες περνούσαν, οι μήνες, τα χρόνια,
Τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα.

Όλα περνούσαν..

Ο χρόνος!
Αυτός περνούσε τακτικά, ήταν πάντοτε ο πιο συχνός της επισκέπτης.

Άλλοτε  ερχόταν ντυμένος γελωτοποιός, άλλοτε σαν μαέστρος μιας συμφωνικής ορχήστρας, άλλοτε σαν θιασάρχης, άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν μασκαράς, κάθε φορά με νέο ένδυμα, συντροφιά με μία νέα εικονική ιδιότητα – παρουσία.

Κάθε φορά που αποφάσιζε ο παλιο - χρόνος να την επισκεφτεί, εκείνη φορούσε τα καλά της. Τον περίμενε, με ανυπομονησία και περιέργεια, τον περίμενε.

Ήθελε τη συντροφιά του, ήθελε τα παιχνίδια του.
Έπαιζε ένα παιχνίδι με τον εαυτό της πριν ακόμα εκείνος να 'ρθει.
Μάντευε τι φορεσιά θα έχει και τι ρόλο αυτή τη φορά θα της υποδυθεί.

Ήταν αστείο!
Κάθε φορά που έρχονταν ντυμένος «κάτι», δημιουργούσε μια παράσταση αποκλειστική για έναν μόνο θεατή, για εκείνη.

Για εκείνη ναι, με το λευκό της νυχτικό και το ροζ ξεχειλωμένο σάλι που ευλαβικά αγκάλιαζε τους ζαρωμένους λευκούς της ώμους.

Την είδα να ταράζεται.
Η ματιά της αρπαχτικό
Τα χέρια της λες και κάτι πολύτιμο πήγαν να της αρπάξουν, κράτησαν σφιχτά το σάλι για να μην πέσει από τους ώμους.

Η καρέκλα γρατζουνούσε πιο έντονα το πάτωμα και τα ροδάκια «έδειξαν» τρελή πορεία κούρσας.

Κοίταξε από το παράθυρο και άνοιξε διάπλατα τα χείλη της θαρρείς και θα απολάμβανε το πιο αγαπημένο της δείπνο.

Κοίταξα την ώρα.
Είχε νυχτώσει προ πολλού μα οι δείχτες σχημάτιζαν τον αριθμό τρία.

Ήταν η ώρα της επίσκεψης.
Γι αυτό άλλωστε η ξαφνική χαρά, η έντονη επιθυμία.
Ήμουν σίγουρη πως μάντευε τι φορεσιά θα έχει.

Σαν απόηχο άκουσα να τον καλωσορίζει και να επιβεβαιώνει τις σκέψεις της πως θα ηταν ντυμένος λεβέντης Κρητικός, συνοδευόμενος από ένα μπουκάλι με ρακή που τόσο πολύ είχε επιθυμήσει.

Την άκουσα να γελάει.
Γελούσε δυνατά
Πρώτη φορά ομολογώ, την είχα ακούσει να γελάει τόσο.
Γελούσε σε κάθε παράστασή του μα ποτέ με τόση ζωντάνια, με τόση θέρμη, με μια αρχέγονη κραυγή.

Περίεργο…
Άκουσα ποτήρια να κάπου να χτυπάνε
Ακόμη πιο περίεργο, μύρισα και εγω τη μυρωδιά της ρακής.

Στάσου

Θυμήθηκα

Να δεις

… ναι …

Κρητικιά ήτανε

Κρητικιά …
Μου το ‘χε πει πριν χρόνια, πριν ακόμη χάσει το μυαλό της.

Μα το ‘χασε άραγε ποτέ;
Έπαψε να θυμάται, να ελπίζει;

Ρακή, μύρισε ξανά ρακή
Άκουσα τον ήχο της Κρητικής της λύρας.

Κι η νύχτα χόρεψε στους ήχους του λεβέντικου χορού
και έσφιξε το Κρητικό ζωνάρι.

Μια μπαλωθιά.
Κι ύστερα κι άλλη

Και μετά σιωπή
Παντού σιωπή

Μόνο ένα σάλι ροζ…
έκλεισε την τελευταία σελίδα ενός «βιβλίου».


_____________________________________________________


Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.
Εύχομαι να είστε όλοι καλά.

Μόλις έγραψα και μοιράστηκα μαζί σας τη δική μου συμμετοχή στο λογοτεχνικό δρώμενο της μπλοκογειτονιάς μας με τον τίτλο Ιστορίες της Νύχτας ( δεύτερος γύρος παρακαλώ) και επειδή στο πρώτο μέρος δεν είχα καταφέρει να λάβω μέρος μιας και που το μπλοκ το υπολειτουργούσα για λίγο καιρό τότε, έβαλα τα δυνατά μου για να σας αρέσει αυτή τη συμμετοχή.

Ελπίζω και εύχομαι με όλη μου τη καρδιά να τα κατάφερα. Θα ένιωθα ιδαιίτερα τυχερή αν καταφέρετε να νιώσετε κάτι απο αυτά που ένιωσα εγω κατα τη διάρκεια της δημιουργίας της. Ελπίζω να σας μετέδωσα κάτι λίγο από αυτό.

Να είστε πάντα καλά!

Σχόλια

  1. Πολύ μου άρεσε!!!!!! Πω πω τι συναίσθημα!!Τι ζωντάνια! Τι εικόνες! Μπράβο Κική μου. Το πρώτο μέρος το χάσαμε;
    Να σαι καλά ψυχή μου
    Πάντα να γράφεις
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ ποτ σου άρεσε Αννούλα μου.
      Είναι ο δεύτερος γύρος των Ιστοριών της Νύχτας, γι αυτό. Μαλλον καλύτερα να βάλω δεύτερος γύρος μη σας μπερδεύω έτσι.
      Φιλια πολλα. Στο πρωτο γυρο δεν ειχα προλαβει να συμμετασχω.
      Να εισαι καλα αγαπη

      Διαγραφή
  2. Ω, Κική μου... Τι όμορφη συμμετοχή!
    Γεμάτη ήχους και αρώματα μέσα σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα!
    Και πόσο καθηλωτικός επίλογος... Μου άρεσαν πολύ οι παρομοιώσεις στην εμφάνιση του χρόνου και η αντίθεση του μαύρου τέλους με το ροζ σάλι... Μπράβο, κορίτσι μου!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε Συριανάκι μου
      Να είσαι πάντα καλά
      Ευχαριστώ
      Φιλια πολλά

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετικό Κική μου!!
    Μεθάει αυτή η ρακή....

    φιλάκι γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ πολύ Κικιτσα μου για την όμορφη συμμετοχή σου, γεμάτη μυστήριο.
    Να'σαι καλά μάτια μου!
    Φιλάκια πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. H παράλληλη πορεία μας στη πορεία του χρόνου, κάποτε τελειώνει όταν τον αντικρύσεις κατάματα και τον αμφισβητήσεις. Είναι γιατί εκείνος προυπάρχει, υπάρχει και θα υπάρχει ακίνητος να μας θωρεί καθώς περνάμε από μπροστά του. Πολλές φορές τον αγνοούμε κι αυτή μας το διδάσκει η δίψα για ζωή και συνέχιση. Αυτή η περιφρόνηση του χρόνου, είναι φτιαγμένη από την ύπαρξη των ονείρων μας. Η στιγμή που περιγράφεις Κική, η στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον χρόνο, πρόσωπο με πρόσωπο δηλαδή, είναι πολύ ζωντανή, πολύ δική μας, πολύ ξεκάθαρη. Όταν μπορέσουμε το μαύρο να το κάνουμε ρόζ, τότε φτάνουμε στο σημείο να μην φοβόμαστε αυτή τη στιγμή. Θάλεγα ότι το κείμενο, είναι βγαλμένο από μία διάθεση αισιοδοξίας και θάρρους να μπορέσουμε να κτίσουμε μέσα μας, μία στιγμή που όλοι απαρνιόμαστε με την καθημερινότητά μας. Όλα τα βιβλία τελειώνουν κάπου, δεν τελείωνουν επειδή το θέλουμε εμείς, αλλά επειδή το θέλει ο χρόνος. Δεν είναι αφέντης, είναι απλός αγγελιοφόρος, απλός απεσταλμένος. Ο πρέσβης του πεπρωμένου μας που το δίνει με κάποιο τελεσίγραφο κάποτε σε μας.
    Χαίρομαι όταν πετώντας σε άλλες διαστάσεις εμείς οι άνθρωποι, μπορούμε να πατάμε γερά στα πόδια μας.
    Νάσαι καλά και να πετάς εσύ για να στέκονται όσοι σε διαβάζουν στα πόδια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία και διαφορετική η συμμετοχή σου, Κική μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωω, μπράβο Κική μου!
    Να'σαι καλά :)

    υγ: Κι έχω να πιω ρακή τόσο πολύ καιρό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου τι υπέροχη συμμετοχή!
    Πόσο τρυφερά έγραψες την τελευταία σελίδα σε τούτο το βιβλίο μιας ζωής που έτρεξε σα δάκρυ!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όμορφη ιστορία μου άρεσε εξαιρετικά.
    άρχισε με γέλια και δάκρυα, που γίνανε παιχνίδια, με το μέτρημα του χρόνου, με το όνειρο της λεβεντιάς που τελείωσε με ρακή, αυτό που χαροποιεί τον νου και και απαλύνει τις πληγές.
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κική μου μου άρεσε η συμμετοχή σου ιδίως η ένταση του τέλους.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καθηλωτική η ατμόσφαιρα της ιστορίας σου Κική μου, μου άρεσε η ιδιαίτερη γραφή σου και η μυστηριακή κυριαρχία του χρόνου που μεταμορφώνεται αλλά κυλάει αμείλικτος ακολουθώντας απαρέγκλιτα την πορεία του....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κική μου μπράβο ολόψυχα κορίτσι μου. Μου άρεσε πάρα πολύ....! Ειδικά το κλείσιμο ήταν πάρα πολύ όμορφο και το ροζ σάλι που έπεφτε κλείνοντας το άρωμα της ρακής εξαίρετο.
    Έχω εμπιστοσύνη στον τρόπο που βγάζεις αισθήματα προς τα έξω με ότι θέλεις να πείς. Μια ακόμα επιβεβαίωση.
    Σε ευχαριστούμε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οσο γραφεις τοσο καλυτερα γραφεις! Πολυ μου αρεσε! Με τυλιξε κι εμενα το ροζ σαλι... με μια θαλπωρη και μιαν απογνωση! Λεω να πιω μια ρακη! Στην υγεια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εγραψες με τον δικό σου μοναδικό τρόπο Κική μου την ιστορία της νύχτας σου... (θα ξεχώριζα την γραφή σου όπου την εβλεπα) πόσοι μπορούν να κλείσουν την τελευταία σελίδα του βιβλίου τους βρισκόμενοι στον δικό τους κόσμο.αγκαλιά με ένα ρόζ σάλι;.να περνας ομορφα μικρή μου καλός σου βράδυ φιλακιααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Βήμα-βήμα, νιώσαμε τα συναισθήματα και την κορύφωσή τους.
    Μπράβο Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Όμορφη η ιστορία σου, κανείς δεν ξεφεύγει από το χρόνο...!
    Καλό ξημέρωμα Κική μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πολύ ωραία η συμμετοχή σου με το ρόζ σάλι, Κική μου!!!!!!!
    Συγχαρητήρια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ήθελα κι άλλο Κική μου.
    Υπέροχη η γραφή σου, με μετέφερε σε άλληδδιάσταση.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εξαιρετική η ιστορία σου Κική μου...τόσο περιγραφική, γεμάτη εικόνες...καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου Κική μου!
    Καλή εβδομάδα σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να