Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΒΟΛΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΥΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. ΕΣΤΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ - ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΙΝΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΕΙΟ.


Καλημέρα, εκφραστικοί μου. :)
Πάρ' τε την καλή σας διάθεση και ακολουθήστε μας.


Tα Λάφυρα στο ορειχάλκινο άγαλμα της Γοργόνας - Παναγιάς στο χωρίο Κίνι της Σύρου. 


Το ορειχάλκινο άγαλμα της "Γοργόνας - Παναγιάς" του γλύπτη Γιώργου Ξενούλη.
Η Γοργόνα κρατά στα χέρια της το σώμα ενός νεκρού ψαρά και το μνημείο είναι αφιερωμένο σε όλες τις ψυχές που χάθηκαν στη θάλασσα.


Το Κίνι είναι παραθαλάσσιο γραφικό χωριό της Σύρου. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού και απέχει 9 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Ερμούπολη. Είναι ψαροχώρι, με όμορφες παραλίες, πολλά καταλύματα, ταβέρνες και καφετέριες και θεωρείται ένας από τους πλέον τουριστικούς οικισμούς της Σύρου.
Κοντινές παραλίες στο Κίνι είναι το Δελφίνι στα βόρεια και ο Λωτός στα νότια, ενώ από τον όρμο του χωριού αναχωρούν τους καλοκαιρινούς μήνες τακτικά δρομολόγια με καΐκι προς τις άβατες και ερημικές παραλίες που βρίσκονται στις βόρειες περιοχές του νησιού.

 Ο Ν.Ο.Π.Ο.Κ. ανέθεσε στον γλύπτη Γιώργο Ξενούλη να φιλοτεχνήσει ένα μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους που χάθηκαν στη θάλασσα. Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 2003 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του έργου το οποίο ονομάστηκε «Γοργόνα-Παναγιά». Το μνημείο είναι ένα ορείχαλκο άγαλμα που αναπαριστά, σε φυσικό μέγεθος, μία γοργόνα καθισμένη σε έναν ύφαλο να κρατά στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα ενός ψαρά. Το μνημείο είναι τοποθετημένο σε κεντρικό σημείο της παραλίας του Κινίου και είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Σύρου. Ο Ν.Ο.Π.Ο.Κ. τελεί ετησίως μνημόσυνο για όλους όσους χάθηκαν στη θάλασσα.




Tα Λάφυρα της Ψυχής μου στο Βιομηχανικό μουσείο Σύρου, στην Ερμούπολη. 


Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τη πίσω πλευρά του μουσείου. Το εργοστάσιο “κυνηγετικών σφαιριδίων” ή σκαγιοποιείο Αναιρούση, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1889. Πλέον το κτήριο λειτουργεί ως βιομηχανικό μουσείο με πάρα πολλά εκθέματα από τα πολλά εργοστάσια που λειτουργούσαν στο νησί και όχι μόνο. Διακρίνεται και ο βάρους 10 τόνων τροχός του ατμόπλοιου "Πατρίς" που ήρθε στο φως μετά από 138 χρόνια από το ναυάγιό του.

Το να γνωρίζεις το παρελθόν, το παρόν, αλλά και τις μελλοντικές τάσεις και προσδοκίες του βιομηχανικού περιβάλλοντος μιάς περιοχής, δεν είναι μόνο μιά πολιτισμική εμπειρία, αλλά και μιά συναρπαστική περιπέτεια.
Τα κτίρια της βιομηχανικής αρχαιολογίας με την αρχιτεκτονική τους ποιότητα, με τις μνήμες που τα συνδέουν με τις τοπικές κοινότητες, αλλά και με τον ανανεωμένο, σύγχρονο μουσειακό τους ρόλο, μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στην κοινωνικο – πολιτισμική ανάπτυξη συγκεκριμένων ιστορικών περιοχών. Στη Σύρο και στην Ερμούπολη, υπάρχει μιά πλούσια βιομηχανική κληρονομιά – παλιά εργοστάσια και μουσειακοί χώροι όπως το Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης, το Βυρσοδεψείο Μενέλαου Κορνηλάκη, καθώς και το Σκαγιοποιείο Γεωργίου Αναιρούση – που σας προσκαλεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι, για να ανακαλύψετε τους διαφόρους τρόπους με τους οποίους, σε άλλες εποχές, άντρες και γυναίκες ξετύλιγαν την καθημερινότητά τους μέσα από την εργασία. Η ραγδαία αποβιομηχάνιση που έχει συντελεσθεί και εξακολουθεί να συντελείται, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερη σημασία στο να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε έννοιες όπως η εκβιομηχάνιση, η καινοτομία και ο εκσυγχρονισμός.
Η Ερμούπολη είχε την τύχη να αποτελέσει προσφιλές αντικείμενο μελέτης για μιά ομάδα σημαντικών ιστορικών κατά τη δεκαετία 1973-1983 και μετέπειτα. Σήμερα ο βιομηχανικός της ερειπιώνας περιλαμβάνει δεκάδες κτιριακά συγκροτήματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα τρία υποδειγματικά αποκατεστημένα κτίρια του Βιομηχανικού Μουσείου: το Χρωματουργείο Αδελφών Κατσιμαντή, το Σκαγιοποιείο Γεωργίου Αναιρούση και το Βυρσοδεψείο Μενέλαου Κορνηλάκη. Αυτός ο ερειπιώνας της Ερμούπολης ήταν και είναι μοναδικός για τα ελληνικά δεδομένα και μαζί με τον συντηρημένο οικιστικό ιστό διαμορφώνουν έναν πολιτισμικό πόλο έλξης που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη της Σύρου.
Σας καλωσορίζουμε λοιπόν στο Βιομηχανικό Μουσείο της Ερμούπολης, ένα Μουσείο για την πόλη μας, για τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τα συναφή παραδοσιακά επαγγέλματα. 

Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε το σχετικό λινκ: http://www.ketepo.gr/el/%ce%bd%ce%ad%ce%b1

Εκφραστικοί μου, δεν τελειώσαμε ακόμη εμείς.
Έχουμε συνέχεια στο ταξίδι αυτό μιας και το Συριανό μας κορίτσι μου έχει στείλει κι άλλες φωτογραφίες, από πέρυσι βέβαια, που ανέβασα στο φεισμπουκ αλλά εδώ όχι. 
Εδώ φίλοι μου, μπορείτε να θυμηθείτε την πρώτη μας βόλτα στο πανέμορφο αυτό νησί: http://ekfrastite.blogspot.gr/2015/10/blog-post_2.html 
και εάν δεν προλάβατε να δείτε τη χθεσινή μας ανάρτηση, πολύ εύκολα, πατάτε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2016/07/blog-post_13.html

Ευχαριστώ πάρα πολύ!
Όμορφη μέρα σε όλους σας, φίλοι.
Την αγάπη μου.

Σχόλια

  1. Αυτό το κορίτσι μόνο δίνει...

    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνέχισε κοπέλα μου τις όμορφες περιηγήσεις σου αντάμα με τα "Λάφυρα". Να ευχαριστήσουμε και τη Συριανή φίλη σου για την εξαίρετη συνοδεία. Καλές στράτες Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έι! Ψιτ!
    Να σου πω κάτι?
    Η δική σου ξενάγηση στον δικό μου τόπο είναι υπέροχη!
    ;-)
    Ειλικρινά, κάνεις υπέροχη παρουσίαση! χιχι!
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, εκφραστικό μου και υπέροχό μου πλάσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το άγαλμα της γοργονας τελειο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και που δεν πήγε!!! μπράβο στο Χουανιτάκι!!! πολύ ωραία η παρουσάιση σου Κική μου! φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αρα ολα πανε κατ'ευχην,καλο μου.

    Την καλησπερα μου (κι ας "ακουγεται' μακρινη...δεν ειναι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...