ΚΡΑΤΑΤΕ ΓΕΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΗ ΧΑΘΕΙ...

Σας αρέσουν τα κάστρα, εκφραστικοί;

Εμένα πολύ. Να τα κοιτάζω μόνο.

Αλήθεια, 

μικροί, φτιάχνατε κάστρα στην άμμο;

Σας τα χάλασε ποτέ το κύμα;

Δεν ήμουν ποτέ καλή στο να χτίσω ένα κάστρο, μάλλον μου άρεσε περισσότερο να πατάω στο χώμα από το κουβαδάκι, που υποτίθεται, πως χρησιμοποιούσα για να το χτίσω...

Για ελάτε μαζί μας...

Ο μόνος τρόπος να γνωρίσεις κάποιον άλλο είναι να τον αγαπάς απελπισμένα.

Walter Benjamin, 1892-1940, Γερμανός φιλόσοφος

 

"Μην ακολουθείς τις οδηγίες άλλων! Χάραξε με τις δικές σου πατούσες τη μία και μόνη διαδρομή! Εκείνη που οδηγεί στην πλήρη Ελευθερία!

Αποδημητικά πουλιά είμαστε φίλε μου! Ας είναι το πέταγμά μας ελαφρύ σε μια αδικοχαμένη κοινωνία! Γιατί την κοινωνία δε την ορίζει ο άνθρωπος ως μονάδα αλλά το σύνολο, σαν μια προκαθορισμένη οντότητα!

Και το σύνολο είναι αυτό που πάντα θα αλλάζει! Με χαρακτηριστικά, με απόψεις, με πεποιθήσεις, με χίλιες δυο αναφορές.

Αλλάζει! Με μία ευχή, με ένα θέλω, με μία προσευχή!

Ας είναι! Ως προς το καλύτερο!"

____________

"Aδικοχαμένη Κοινωνία" - Κική Κωνσταντίνου

Τα Λάφυρα της Ψυχής μου, 2015

 

 

 

"Προχωρούσα...

και προχωρούσα….

και προχωρούσα….

χαμένη στον δρόμο που οδηγούσε σε ένα μονοπάτι της ζωής, που με οδήγησε στο παρόν μου.

Θυμήθηκα μαθήματα, αναπαράστησα παθήματα, χόρεψα επάνω σε ένα πέτρινο παγκάκι, διάβασα λίγα κίτρινα φύλλα μιας παλιάς φυλλάδας, που κάποιος ξέχασε σε μια γωνιά, βρήκα ένα ρολόι και το φόρεσα. Το έβαλα αριστερά να χτυπάνε οι δείχτες του κοντά στην καρδιά μου.

Είδα κάποια γνώριμα μαλλιά, είδα ραγισμένα γυαλιά, είδα μια γάτα να την κυνηγά ο σκύλος και ένα ποντίκι να κυνηγά τον σκύλο και τη γάτα.

Γέλασα, γέλασα τόσο πολύ και ακόμη δηλαδή γελάω.

Περπατούσα ανάμεσα σε κάτι θάμνους και κάθε φορά που συναντούσα κάποιο νέο λουλούδι, εμένα εκεί να το παρατηρώ και να θέλω να το αγγίξω.

Δε με ένοιαζαν τα αγκάθια, δε με ένοιαζαν.

Μπορούσαν ανέκαθεν να με τρυπήσουν, μα μπορούσα και εγώ με τη σειρά μου να τα κόψω. Το κυριότερο όμως ήταν πως με την κατάλληλη «προπόνηση» ακόμη κι αυτά μπορούσα να τα αγγίξω."

____________

"Και Προχωρούσα..." - Κική Κωνσταντίνου

Οι Φεγγίτες της Ζωής μου, 2016

 

 

 

  

"Αν έρχεσαι σε μένα, αυτό σημαίνει ότι οι δρόμοι μας είναι διαφορετικοί."

Θυμόσοφη ρήση 

 

 

 Στο Κάστρο της Άρτας, συντροφιά με την αγαπημένη μου, Αλεξάνδρα Μουριοπούλου!

Ευχαριστώ πάρα πολύ! <3

Καλημέρα και καλή μας εβδομάδα!

 

* Κι ο τίτλος της ανάρτησης από στίχο τούτου του τραγουδιού: Βασίλης Λέκκας - Κάστρα: https://www.youtube.com/watch?v=qse-qzDIlEo