ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

                      Το ψηφιακό τεύχος Αυγούστου είναι έτοιμο για να σας συντροφεύσει στις διακοπές σας. Μπορείτε να το ξεφυλλίσετε από τον παρακάτω σύνδεσμο: https://storywits.com/issues/ Σελ. 151 μπορείτε να απολαύσετε (διαβάζοντας και ακούγοντας) το δικό μου έργο "Πανσέληνη". Τιμή και χαρά μου να συνυπάρχω με τόσους αξιόλογους δημιουργούς στο ψηφιακό λογοτεχνικό περιοδικό Storywits. Eυχαριστούμε πολύ!!

  "Με μια πατρίδα στη καρδιά" ❤️ Μια παράσταση σταθμός, μια εκδήλωση - φόρος τιμής στον Άγιο της προσφυγιάς Ιωάννη το Ρώσο και στα πάθια της Καππαδοκικής Ρωμιοσύνης. 💯 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την έλευση του ιερού σκηνώματος του Αγίου μας και των προγόνων μας από τη γενέθλια γη τους, εδώ στην Εύβοια, στην Ελλάδα 🇬🇷. 1924-2024 Μια μουσικό χοροθεατρική παράσταση στην οποία θα παρουσιαστεί επί σκηνής ένα σημαντικό κομμάτι της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος, αυτής της πονεμένης ανταλλαγής των πληθυσμών, δύο χρόνια μετά τη καταστροφή της Σμύρνης. Θα ήταν ιδιαίτερη τιμή να σας έχουμε ανάμεσα μας. Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 📌Ώρα έναρξης: 20:30 📌Θέατρο Ορέστης Μακρής, Χαλκίδα 📌 Ορχήστρα Βασίλης Κασούρας με 5μελες σχήμα 📌 Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργος Νικολαΐδης 📌Είσοδος ελεύθερη

  Όλα έμοιαζαν ίδια, τίποτα όμως δεν ήταν. Όλα έμοιαζαν διαφορετικά, κατά βάση όμως όλα ήταν ίδια. Ο ίδιος δρόμος, τα ίδια κτήρια, οι ίδιοι άνθρωποι, ο ίδιος ουρανός, όλα ίδια. Η ίδια διαδρομή και η ίδια αυταπάρνηση.   Φευγαλέα, της πέρασε από το νου η ανάγκη να αλλάξει διαδρομή, να περπατήσει σε ένα άλλο στενό. Γρήγορα, η σκέψη της αντικαταστάθηκε με το γνώριμο σε εκείνη «φευγιό».   Τα τελευταία χρόνια, η Μαρία, ακολουθούσε στη καθημερινότητά της ένα πρόγραμμα χωρίς καμία απόκλιση. Μια τέλεια προγραμματισμένη ζωή, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και τα κατάφερνε, έχοντας μετατρέψει τον εαυτό της σε ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ, τα κατάφερνε άψογα. Ήταν όλες τις οι υποχρεώσεις τόσο καλά ρυθμισμένες που κανείς δεν θα μπορούσε να της παραπονεθεί για κάτι, παρά μόνο ο εαυτός της που είχε υποστεί τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία. Μια ταλαιπωρία που ονομάζεται, θυσία.   Εκείνο το πρωινό θα μπορούσε να ορκιστεί πως το είδωλό της στον κ

Καλημέρα εκφραστικοί μου, τι κάνετε; Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Όσοι επιστρέψατε από τις διακοπές σας, καλή δύναμη για την επάνοδό σας εύχομαι. Όσοι βρίσκεστε ακόμη σε διακοπές, τυχεροί, ξεκουραστείτε και περάστε όμορφα. Μένει λίγο ακόμη καλοκαίρι για όλους.  Απίστευτο το πόσο γρήγορα κυλάει ο καιρός. Σαν γοργό νεράκι. Πάντα τέτοια εποχή, πριν την άδεια, νιώθω πως θα έχω χρόνο να κάνω τόσα πολλά και τελικά συνειδητοποιώ πως και πάλι, ελάχιστος είναι ο χρόνος.  Το θετικό είναι πως ο επιπλέον χρόνος με τη μικρή, ο μαγικός αυτός θα έλεγα χρόνος, τα κάνει όλα ομορφότερα. Μεγαλώσαμε, δυόμιση χρονών, οδεύουμε προς τα τρία και πραγματικά κάθε μέρα κοντά της είναι και μία έκπληξη. Φέτος, λέμε, να πάμε παιδικό σταθμό. Περιμένουμε τα οριστικά αποτελέσματα. Ανυπομονώ να πάμε μαζί να αγοράσουμε τσαντούλα,  παγούρι, σετ φαγητού και φορμούλες.   Στην μικρή μου ανάπαυλα, εκτός από πολύ παιχνίδι, βόλτες, μπάνιο και πολλές αγκαλιές βρήκα χρόνο να διαβάσω που τόσο πολύ μου είχε λείψει. Για την ακρίβεια,

    - Δεν θέλω να γράψω - Κλείσε το στόμα σου - Δεν θέλω να γράψω - Κλείσε το στόμα σου - Δεν θέλω να ματώσω τα χείλη μου με λέξεις - Κρύψε στο συρτάρι τις αναμνήσεις - Δώσε μου πίσω το στυλό που μου πήρες - Δεν θέλεις να γράψεις - Δεν θέλω να σου πω την αλήθεια - Μην παίζεις μαζί μου - Δεν παίζεις ωραία - Δώσε μου κάτι από εσένα (σιωπή..) - Δώσε μου κάτι δυνατό (σιωπή…) - Δώσε μου κάτι να με μεθύσεις (σιωπή…) - Δώσε μου κάτι δικό σου - Συνήθεια - Αυτό είσαι; - Αυτό είσαι εσύ. Συνήθεια! Είσαι συνήθεια! - Είμαι μέσα στο μυαλό σου - Σκότωσέ με - Αφού εσύ δεν μπορείς να το κάνεις, θα το κάνω εγώ. Πίστεψέ με, μπορώ! - Το ξέρω - Κι εγώ το ξέρω - Τι ξέρεις εσύ; - Ότι χωρίς εμένα δεν μπορείς να ζήσεις - Μπορώ - Δεν μπορείς - Μπορώ - Κάντο (σιωπή..) - Κάντο (σιωπή..) - Κάντο (σιωπή..) - Καλά το υπέθεσα - Τι υπέθεσες; - Φοβάσαι - Τι φοβάμαι; - Τη μοναξιά - Και που υπάρχεις μέσα σε όλο αυτό, εσύ; - Εγώ είμαι η μοναξιά - Δεν είμαι μόνος - Είσαι - Δεν είμαι μόνος - Είσαι - Είμαι με κόσμο - Είσαι μ

    Εγώ θα σου μιλήσω για τον Φιλάδελφο «Λεμοάνη». Τον οραματίστηκα, σαν έναν τραυματισμένο στρατιώτη πoυ διώχθηκε επειδή αναζητούσε την αγάπη. Γεμάτος πληγές από έναν ποταμό πνιγμένη, την ανέσυρε. Με το φιλί της ζωής την έκανε βασίλισσα και το στέμμα της, ήταν γεμάτο με λευκά άνθη. Μόνο άνθη. Χρυσός και ζαφείρια πουθενά. Στην κοίτη του ποταμού κάποιοι είπαν πως είδαν πολύτιμους λίθους να επιπλέον, ο στρατιώτης όμως δεν ενδιαφέρθηκε. Μήτε η κόρη. Τους έφτανε, η Αγάπη. Η Αγάπη μεταμορφωμένη από πηλό, σε ένα φόρεμα και σε ένα τούλι. Σε μια βέρα και σε ένα όνειρο. Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο. Έχει θαμνώδες, σφαιρικό σχήμα η ένωση και τα κλαδιά της ευτυχίας είναι πάντα λυγισμένα προς τα έξω σαν να αναζητούν μια ακόμη συγκίνηση, μια ευγενική θαλπωρή. Φιλάδελφος λοιπόν, ένας ενδημικός, λεπτεπίλεπτος, φυλλοβόλος θάμνος που στολίζει τα μαλλιά σου, τα μαλλιά μου, τα μαλλιά των Αγγέλων, των θνητών! Φιλάδελφος λοιπόν, Λεμοάνης ο ανατρεπτικός. Ο φεύγων των εχόντων Ο αγαπημένος Ο εναρμονισμένος

  Προσπαθώ να βρω λέξεις για να ξεκινήσω να γράφω, να βγάλω από μέσα μου όσα αισθάνομαι, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ. Ζούμε σε μια κοινωνία που φοβόμαστε να ζήσουμε. Νιώθω πως δεν ξέρουμε από που να προστατευθούμε. Σεισμοί, βροχές, κεραυνοί, κρύο, φωτιά. Όλα, πλέον, σε σκοτώνουν. Σαφέστατα και ευθυνόμαστε για τα περισσότερα. Ξυπνούν μνήμες στο μυαλό μου από όταν έκαψαν τη Βόρεια Εύβοια, το πράσινο στολίδι που μεγάλωσα. Όπως θα έχετε μάθει, καίνε τώρα την Νότια Εύβοια. Να μην αφήσουν τίποτα όμορφο. Να μην αφήσουν οξυγόνο για τις επόμενες γενιές. Στεναχωριέμαι τόσο πολύ... Έρχεται το καλοκαίρι και φοβάμαι να πλησιάσω περιοχή με πράσινο, με έντονη βλάστηση γιατί   φοβάμαι ότι θα βάλουν φωτιά και θα εγκλωβιστούμε και θα καούμε ζωντανοί (μνήμες Μάτι, δεν ήμουν εκεί αλλά δεν ξέχασα).   Το είχε πει.....     "Θ α ’ρθει μια μέρα που τα δέντρα θα μισήσουν την αχαριστία των ανθρώπων και θα σταματήσουν να παράγουν ίσκιο, θροΐσματα κι οξυγόνο. Θα πάρουνε τις ρίζες τους και θα φύγο