Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ



             Καλημέρα στην όμορφη γειτονιά μου. Παρασκευή σήμερα και άλλη μία εβδομάδα οδεύει προς το τέλος της. Το αγαπημένο ΣΚ είναι προ των πυλών και σας εύχομαι για άλλη  μια φορά είναι άκρως διασκευαστικό για όλους σας. Το ίδιο και για μένα φυσικά.
            Σήμερα έδωσα το παραπάνω τίτλο στη δημοσίευση γιατί αυτός της ταιριάζει μιας και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο αποτελεί ένα μέσο επικοινωνίας για τους ανθρώπους και θα ήθελα να επισημάνω ότι από σήμερα μπορώ ξανά να επικοινωνήσω μέσω του e mail μου με οποιονδήποτε θελήσει να μου πει κάτι σχετικά με το μπλοκ μου ή γενικότερα αν θελήσει να μοιραστεί κάτι μαζί μου ή και να αναδημοσιεύσω οτιδήποτε επιθυμήσει.
            Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δε μπορούσα να ανοίξω το  e mail μου ενώ το τελευταίο διάστημα προσπαθούσα συνεχώς. Τελικά με τα πολλά κατάλαβα ότι ήτανε απενεργοποιημένο αλλα ποτέ δε κατάλαβα πως έγινε αυτό μιας και που εγώ δε το είχα απενεργοποιήσει.
            Τέλος πάντων με τα πολλά κατάφερα να το ενεργοποιήσω ξανά και μου έγραψε ότι είχε απενεργοποιηθεί επειδη είχα να το ανοίξω πάνω από τέσσερις μήνες (κάτι που όντως ισχύει μιας και που όσοι με διαβάζετε από παλιά θα θυμάστε ότι απείχα για μεγάλο χρονικό διάστηκα από τη μπλοκοσφαιρα) και ότι e mail είχα λάβει αυτό το διάστημα επέστρεφε στους αποστολείς του και δε μπορώ να ανακτήσω το ιστορικό των εισερχομένων, δηλαδή εγώ τώρα έφτιαξα το μαιλ μου ξανά αλλα δε πρόκειται να λάβω τη παλιά μου αλληλογραφία και γενικώς έχω χάσει και τις επαφές που είχα με κάποιες μπλοκοφιλες που είχε τύχει να μιλήσω στο παρελθόν.
            Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη στις μπλοκοφιλες που πιθανό να μου έστελναν μυνήματα και να μην απαντούσα αφού δε τα λάβαινα στην ουσία και να σας πω ότι από σήμερα έχω ξανά μαιλ το οποίο θα το βρείτε στο προφίλ μου για οτιδήποτε χρειαστείτε.
            Αυτά για σήμερα…
            Να έχετε μια όμορφη μέρα και να χαμογελάτε. Ανέξοδο και τόσο ισχυρό εφόδιο όχι μόνο για μια αλλα για πολλές ημέρες.

Σχόλια

  1. Σου εύχομαι μια χαμογελάστη Καλήμερα :)
    Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε καλά, από χαμόγελα εγώ ειδικά, άλλο τίποτα!
    Δεν μας έχουν μείνει και πολλά... Λίγη επικοινωνία, ένας καλός καφές, δυο ωραίες μουσικές, ένα γλυκάκι που και που και ναι είναι όλα αυτά αιτία να χαμογελάμε!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μπραβο Αθηνα μου που μπορεις και χαμογελας με τα παραπανω πραγματα. μου αρεσουν πολυ τετοιου ειδους ανθρωποι! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  3. Χμ... φαίνεται πως η μεγάλη αποχή από το ιντερνετ έχει απώλειες. Το πάθημα, μάθημα; Πάντως ὅ γέγονε, γέγονε! Πέρνα καλά το Σ/Κ και όλα θα πάνε καλά.
    Πάω να παίξω το παιχνιδάκι με τα «7δεν», που με προσκάλεσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι μου εγινε μαθημα. αχαχαχαχα

      τι σημαινει το το παντως ο γεγονε, γεγονε;;;

      καλο σκ και σε σενα! θα περασω να δω το παιχνιδακι! τη καλημερα μου

      Διαγραφή
    2. ὅ γέγονε, γέγονε = ότι έγινε, έγινε! Με την έννοια πως από 'δω και πέρα τι κάνει κανείς, αφού ότι έγινε πια δεν αλλάζει.

      Διαγραφή
    3. ευχαριστω για την επεξηγηση! :)

      σωστος!

      Διαγραφή
  4. Φίλη μου, Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!!!
    Να περάσεις όμροφα και χαρούμενα!!!
    Χαίρομαι που τελείωσε η ταλαιπωρία σου με το μέηλ σου.
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αγαπημενο μου Ροδουλα καλο σκ και σε σενα! να ειναι τοσο γλυκο οσο εσυ! φιλακια πολλα

      Διαγραφή
  5. δυστυχώς, πολλές φορές συμβαίνουν τρελά με τα μέηλ μας...

    να έχεις ένα όμορφο και τρυφερό σ/κ σαν και σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...