Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΡΟΣΦΟΡΑ



Όταν εγώ σου προσφέρω "κάτι" και εσύ μου ανταποδίδεις το "τίποτα", τότε με κάνεις να χαίρομαι! Ειλικρινά χαίρομαι διότι μου αποδεικνύεις πως εγώ είχα, έχω και πιθανό πάντα να έχω κάτι για να προσφέρω, εν αντιθέσει με σένα που είχες, έχασες και πιθανό να μην αποκτήσεις ποτέ κάτι "καλό" για να προσφέρεις.



Σχόλια

  1. Ενδιαφέρουσα άποψη....!
    Καλό σου απόγευμα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα! :)

      χαιρομαι που βρηκες ενδιαφερον την αποψη μου! ειλικρινα τη πιστευω.

      ευχαριστω για το σχολιο! :)

      Διαγραφή
  2. Σωστή κουβέντα !

    να είσαι καλά ΕΚΦΡΑΣΟΥ μου
    καλό σου βράδυ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λεβινακι μου γλυκο καλημερα! να σαι και εσυ καλα καλη μου! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. καλημερουδια φιλη μου! χαιρομαι που σου αρεσε! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Αυτό είναι θεία τιμωρία...
    και ο τρόπος που το αναλύεις
    πάνσοφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα!!! ευχαριστω απο καρδιας για το ομορφο σχολιο σου! μου βγηκε αυθορμητα το παραπανω κειμενο γιατι ειλικρινα το πιστευω. βλεπω τους περισσοτερους ανθρωπους γυρω μου να στεναχωριουνται οταν προσφερουν πραγματα και παιρνουν πισω το τιποτα και αναρωτιεμαι. γιατι να στεναχωριεσε οταν εσυ μπορεις να προσφερεις; εισαι γεματος ανθρωπος και απλοχερα δινεις οτι εχεις στη ψυχη σου γενικοτερα. καλυτερα ενας γεματος ανθρωπος παρα ενας κενος και μιζερος. μονο και κενοι και οι μιζεροι ανθρωποι δεν ανταποδιδουν το λιγοτερο που μπορουν απ οσα εχουν παρει.

      σ ευχαριστω και παλι καλη μου! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...