Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ - ΔΕ ΞΕΧΝΑΜΕ!


"Το Μεγάλο Μας Τσίρκο"
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης,
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος,
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης & Τζένη Καρέζη, 1974.
Labels:

Σχόλια

  1. airis17 Νοεμβρίου 2014 στις 10:56 π.μ.

    Είναι πολλοί που και ξέχασαν και πούλησαν Κικίτσα μου ...
    Καλημέρα κορίτσι μου και καλή βδομάδα! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου17 Νοεμβρίου 2014 στις 11:45 π.μ.

      Eχεις δικιο κοπελα μου αλλα ευτυχως υπαρχουν κι αλλοι που θυμουνται και διαδιδουν!
      Φιλακια πολλα! Καλημερα! <3

      Διαγραφή
  2. Marie17 Νοεμβρίου 2014 στις 11:11 π.μ.

    Φυσικά και δεν ξεχνάμε... όσα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αξίζουν! Πολλά φιλιά φίλη μου, καλή εβδομάδα! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειρήνη17 Νοεμβρίου 2014 στις 3:07 μ.μ.

    Ωραία μουσική επιλογή έκανες, Κική μου! Απ΄ αυτές, που δεν σ΄αφήνουν να ξεχάσεις! Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. nifi petheras17 Νοεμβρίου 2014 στις 5:21 μ.μ.

    Δε θα ξεχάσουμε ποτέ! Φιλάκια και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ακυβέρνητος17 Νοεμβρίου 2014 στις 6:00 μ.μ.

    Κοντά στους φασίστες που δεν θέλουν να ξέρουν έχουν κολλήσει και πολλοί άλλοι που θέλουν να ξεχάσουν. Και να σκεφτείς ότι πριν 30-35 χρόνια (τότε που ήταν της μόδας) όλες αυτές οι κότες έτρεχαν να παραστήσουν τους αντιστασιακούς και να καπηλευθούν τους αγώνες των ηρώων.
    Και δεν είχαν κρατήσει ποτέ τους ούτε πανό!
    Για τέτοιες κότες λυράτες λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου18 Νοεμβρίου 2014 στις 8:19 π.μ.

      ναι ναι εχεις δικιο Πετρο, τα εχω ακουσει και εγω αυτα! τι να πεις! οι ανθρωποι η θα ειναι μαχητες η θα τους προσποιουνται! υπαρχουν κι αυτες οι θλιβερες και μιζερες προσωπικοτητες. δυστυχως!

      να εισαι καλα! καλημερα!

      Διαγραφή
  6. Ελενα Λ.17 Νοεμβρίου 2014 στις 9:18 μ.μ.

    Εγω πιστεύω ότι έχουμε ξεχάσει και απλά γιορτάζουμε μια μέρα χωρίς λόγο Κική μου!
    Δεν θυμόμαστε τίποτα!
    Ελπίζω να ξαναβρούμε την μνήμη μας.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου18 Νοεμβρίου 2014 στις 8:19 π.μ.

      εγω δε το πιστευω αυτο Ελενακι μου.
      θαρρω και ενας να θυμαται μπορει να το διδαξει και σε αλλους.
      να εισαι καλα αγαπημενη μου!
      φιλακια πολλα πολλα!

      Διαγραφή
  7. Μαρία Έλενα17 Νοεμβρίου 2014 στις 10:11 μ.μ.

    Δε πρέπει να ξεχάσουμε
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. morfeas17 Νοεμβρίου 2014 στις 10:13 μ.μ.

    ΟΧΙ δε ξεχνάμε..
    Οπως και δε ξεχνάμε ότι πολλοί απ τη λεγόμενη γενιά του πολυτεχνείου
    κεφαλοποίησαν τον αγώνα τους..
    41 χρόνια μετά, το ψωμί παιδεία ελευθερία ακόμα δε επιτεύχθηκε..
    Τώρα προστέθηκε άλλο ένα αίτημα.. για πραγματική δημοκρατία, Αμεση Δημοκρατία.
    Και μπορεί σήμερα να είμαστε λίγοι.. αύριο θα είμαστε πολλοί.

    την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου18 Νοεμβρίου 2014 στις 8:25 π.μ.

      χαιρομαι για την αισιοδοξη ματια σου φιλε μου!
      να εισαι καλα!
      καλημερα!

      Διαγραφή
  9. Ariadni St.18 Νοεμβρίου 2014 στις 12:54 π.μ.

    Τοτε την εποχη του σκοταδισμού, που συνέλαβαν εξαιτιας αυτης της παραστασης την αξεχαστη Τζενη!
    Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου18 Νοεμβρίου 2014 στις 8:29 π.μ.

      να σαι καλα Αριαδνη μου! καλημερα και καλη εβδομαδα και σε σενα!

      Διαγραφή
  10. Mia Petra18 Νοεμβρίου 2014 στις 9:36 π.μ.

    Like!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Levina18 Νοεμβρίου 2014 στις 10:40 π.μ.

    Δεν ξεχνάμε τους αγώνες, τους βασανισμένους, τους νεκρούς.
    Ξεχάσαμε το νόημα και τα μηνύματα που έβγαινε από όλο αυτό....
    Ξεχάσαμε Κική μου.

    Καλή σου μέρα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου19 Νοεμβρίου 2014 στις 10:00 π.μ.

      μπορουμε να θυμηθουμε και παλι νομιζω. οσο υπαρχουν ανθρωποι με ιδεωδη θα μπορουμε. φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  12. giota by otan exo esena...18 Νοεμβρίου 2014 στις 11:43 π.μ.

    δυστυχως πολλοι ξεχασαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΧΤΙΔΑ18 Νοεμβρίου 2014 στις 1:30 μ.μ.

    Εγώ ιδιαίτερα,...όχι γιατί αυτή τη μέρα την πέρασα τότε σε..κρατητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Woman in Blogs18 Νοεμβρίου 2014 στις 3:22 μ.μ.

    Το έργο αξίζει να το ακούσει κανείς ολόκληρο καια για το κείμενο και για τα τραγούδια!!!!
    Κι αν δεν ξεχνάμε, σημασία έχει και τι θυμόμαστε και γιατί....

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος19 Νοεμβρίου 2014 στις 6:41 π.μ.

    Και όμως πολλοί ξέχασαν, πολλοί δεν θυμήθηκαν, πολλοί δεν θα μάθουν ποτέ. Σε καλημερίζω Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σεβάχ ο Θαλασσινός19 Νοεμβρίου 2014 στις 10:39 π.μ.

    Πολλές πολλές καλημέρες, Κική μου :)

    υγ: Το 2012, αν θυμάμαι καλά, είχε ανεβεί στο Βασιλικό Θέατρο στη Θεσ/νίκη. Κι ήταν τέλειο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου19 Νοεμβρίου 2014 στις 10:51 π.μ.

      δεν το ηξερα! σιγουρα θα ηταν συγκλονιστικο!
      καλημερα καλε μου φιλε!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
12 σχόλια
Read more »