Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ "ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΟΣ" ΡΟΛΟΣ ΨΥΧΗΣ.

Τα φαινόμενα "απατούν". Υποδύονται σωστά τις καμουφλαρισμένες αυταπάτες.
Η ψυχή ποτέ! Ακόμα κι αν νομίζεις πως την κορόιδεψες να ξέρεις πως παίζει με τις "κρυμμένες" αυταπάτες σου.
Πάντα γνωρίζει. Απλώς κάποιες στιγμές θέλει να ζήσει κι αυτή το "δράμα" ή το "παραμύθι" της.
Labels:

Σχόλια

  1. Maria Naka12 Νοεμβρίου 2014 στις 12:19 μ.μ.

    Καλημέρα!!!! Φιλιάαααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. airis12 Νοεμβρίου 2014 στις 12:38 μ.μ.

    Το θέμα με το τι ζούμε και τι κατανοούμε είναι τεράστιο!
    Φιλάκια πολλά Κικίτσα μου! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Mia Petra12 Νοεμβρίου 2014 στις 1:09 μ.μ.

    Πόσο λατρεμένη ανάρτηση είναι αυτή Κικάκι μου γλυκούλι; Ήθελα να σου πω ότι είσαι όπως ακριβώς σε φανταζόμουν: γλυκιά και ζουζούνα (ω ναι, φαίνονται αυτά ακόμα κι από μια φωτό!) Φιλί γλυκό :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου12 Νοεμβρίου 2014 στις 1:12 μ.μ.

      αχαχαχαχα α ρε αδυναμια! θυμαμαι το χθεσινο σου σχολιο και γελαω που λες εισαι ιδια και στο φεισ! με τα λαθη μου ε; χαχαχαχα.
      ευχαριστω παρα πολυ! και εσυ εισαι μια υπεροχη λατρεμενη αδυναμια! χαιρομαι που ηρθες στο φεισ! θα το μαθεις μην ανησυχεις! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Χριστίνα Πεταλωτή12 Νοεμβρίου 2014 στις 6:19 μ.μ.

    Θα συμφωνήσω Κίκή μου! Το χω νιώσει πολλές φορές αυτό. Φιλάκια!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Unknown12 Νοεμβρίου 2014 στις 6:37 μ.μ.

    Είναι υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. nikosmous12 Νοεμβρίου 2014 στις 9:38 μ.μ.

    Πολύ σωστό!Η ψυχή μπορεί να περάσει και μέσα από τοίχους, να ξετρυπώσει κι όσα δε θέλαμε να σκαλίσουμε, αλλά και πάλι αν καταφέρουμε να την ξεγελάσουμε, τότε αναλαμβάνει η συνείδηση!
    Να 'σαι πάντα καλά Κικίτσα μου και να χαμογελάς με την ψυχή σου!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου13 Νοεμβρίου 2014 στις 9:58 π.μ.

      Ευχαριστω πολυ Νικο μου! Ανταποδιδω και για σενα τα τοσο θερμα σου λογια!

      Διαγραφή
  7. ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)13 Νοεμβρίου 2014 στις 9:29 π.μ.

    Πολύ σωστά!
    Την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου Κική μου! ☀

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Woman in Blogs14 Νοεμβρίου 2014 στις 3:33 μ.μ.

    Α, εδώ, Κική μου, θα υποκλιθώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  
4 σχόλια
Read more »

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »