Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΟΤΕ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...


Ποτέ δε κατάλαβα γιατί σε ντύνουν με μαύρα πέπλα και μαύρους μανδύες.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί μοιάζεις τόσο γαλήνια και αέρινη, μέσα στον τόσο έντονο δυναμισμό που κρύβεις και γεννάς.
Ποτέ δε κατάλαβα γιατί σε παρουσιάζουν σαν μια μυστηριώδη, μαυροφορεμένη γυναίκα που συνοδεύετε πάντα από κάποιον τυχάρπαστο τυχοδιώκτη.

Για μένα σήμερα φόρεσες σακάκι μαύρο και πουλόβερ βαρύ!
Έπιασες κότσο ψηλό τα καστανά μαλλιά σου και τα σκέπασες με ένα μεγάλο, μαύρο, δαντελένιο καπέλο.
Με ένα σκουρόχρωμο παντελόνι φαρδύ φρόντισες να καλύψεις τα λευκά ακροδάχτυλα των ξυπόλητων ποδιών σου.

Βαριά και κουρασμένη δείχνεις καθώς περπατάς και βαδίζεις μέσα και πάνω απο ξένα περβάζια. Δε μπορώ να μη διακρίνω το κόκκινο που στάζουν τα ματωμένα σου δάχτυλα. Οι τρυπημένες πατούσες σου!

Μια κόκκινη γραμμή που λάμπει μέσα στο σκοτάδι σέρνεται ξοπίσω σου και νιώθω τον πόνο βλέποντας το σώμα σου να τρέμει, να σπαράζει.

Απόσπασμα από το ποίημα σε ελεύθερο στίχo "Νύχτα", της ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".




Μπορείτε να προμηθευτείτε τη ποιητική συλλογή "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" καθημερινά (και μέχρι τις 21 Ιουνίου) από τις 6.30 το απόγευμα μέχρι τις 11.00 το βράδυ, στην 34η έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης, στο περίπτερο 4. Η τιμή του βιβλίου είναι 10€.

Το απεικονιζόμενο βιβλίο είναι μία ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει 13 μοντέρνα, στοχαστικά, ανθρωποκεντρικά ποιήματα ποικίλης θεματολογίας που στρέφονται γύρω από τον άξονα των ανθρώπινων συναισθημάτων και προσπαθούν με τον δικό τους τρόπο να συλλάβουν και να αποδώσουν το θαύμα και το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής.

Προσφιλείς εκφραστικοί μου τρόποι με τους οποίους επιτυγχάνεται ζωντάνια και παραστατικότητα είναι η θεατρικότητα (αποστροφή του ποιητικού υποκειμένου σε β ενικό, κινητικότητα των ηρώων και μια γενικότερη σκηνοθετική οργάνωση του χώρου και των προσώπων), η εικονοπλασία, το πεζολογικό ύφος, η απλή και καθημερινή σύνταξη και λεξιλόγιο.

Όπως καταλάβατε φίλοι, ένα Σαββατοκύριακο έμεινε ακόμη για τη λήξη του 34ου φεστιβάλ βιβλίου στη Παραλία της Θεσσαλονίκης. Όσοι θέλετε να αποκτήσετε τα Λάφυρα και είστε κάπου εκεί κοντά, να ξέρετε πως μέχρι της 21 θα διατίθονται εκεί. Έπειτα, βλέπουμε! ;)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους! Καλό απόγευμα! Να έχετε ένα όμορφο και γαλήνιο ΣΚ! :)

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο απόσπασμα Κικίτσα μου!
    Φιλάκια ( από το κουρασμένο μπουκλωτό...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή η έλλειψη ομοιοκαταληξίας που χαρακτηρίζει την πεζολογία κρύβει τελικά πολλές εκφραστικές δυνατότητες τις οποίες εσύ "εκμεταλλεύτηκες" νομίζω όσο καλύτερα μπορούσες.Μου αρέσει και η κλιμακούμενη "δραματικότητα" που χρησιμοποίησες στο ποίημα σου!
    Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το μικρό απόσπασμα από το ποιήμα σου είναι καταπληκτικό.
    Κική μου νάσαι καλά καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα! Πολύ όμορφο το απόσπασμα...!
    Καλό σαββατοκύριακο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Κική μου!! Διαπιστώνω ότι ο blogger τρώει πολλά μου σχόλια γι αυτό θα στα στελνω εις διπλούν κι εσύ σβήνε τα!! :))
    Για να μαι σίγουρη ότι θα τα λάβεις!!
    Μου αρέσει πολύ αυτό το ποίημα!! Είναι γεμάτο εικόνες που μου λένε πολλά..
    Να χεις ένα όμορφο σ/κ κοπέλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμορφο απόσπασμα...Μπράβο σου!
    Πότε θα έλθει Αθήνα;;;;; Να το βρούμε και εμείς εδώ..
    Εύχομαι τα καλύτερα κορίτσι μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μακάρι να είχαμε ολόκληρο το ποίημα. Η νύχτα ποτέ δεν σταματά να εμπνέει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου μου άρεσε παρα πολύ!
    Τυχεροί αυτοί που θα έρθουν και θα το πάρουν από την έκθεση!
    Πολλά φιλιά καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...