Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ENA ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.

 

Μελίνα Ασλανίδου - Μελίνα | Official Audio Release (HQ) | © 2014 Heaven Music S.A. Greece. Μουσική: Γιώργος Παπαδόπουλος Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος

Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Κρατάω μαχαίρι
Έχω στα στήθια μου τους στίχους του Σεφέρη
Έχω του Γκάτσου την Αμοργό
Έχω τον Κάλβο, το Σολωμό.
Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε Μελίνα
Έχω έναν ήλιο φυλαχτό απ' τη Βεργίνα
Έχω τον Όλυμπο, τον Υμηττό
Το Παλαμίδι, την κυρά της Ρω
Δε σε φοβάμαι

Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι
Με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω
Και κοιμάμαι

Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε σου λέω
Έχω μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο
Έχω στη Κρήτη ένα Θεό
Ένα ακρωτήρι κι ένα σταυρό
Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε απ' τη μέση
Έχω ένα δέντρο στην Επίδαυρο φυτέψει
Έχω μια ορχήστρα κι ένα βωμό
Έχω το λόγο μου τον τραγικό
Δε σε φοβάμαι


Έτσι, για να μη ξεχνάμε τους αληθινούς ηγέτες και την πλούσια κληρονομιά μας!

Σχόλια

  1. για τι ακριβως ειναι αλησμονητη η μερκουρη΄,ισως για την αταλαντοσυνη της και την υπερμετρη προσωπικη προβολη της.καλο βραδυ εκφρασου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγω μεγαλωσα με το οτι η Μελίνα είναι κομμάτι της Ελλάδας. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας, το είδα και το πίστεψα και μόνη μου όλο αυτό. Σεβομαι τις αποψεις των συνανθρωπων μου, μα μπορώ και οφείλω να υποστηρίξω και τη δική μου.

      Καλημέρα απο μένα, να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Συνυπογράφω μαζί σου Κική μου. Όμορφο ξημέρωμα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το έχω λιώσει από χτες Κικίτσα μου!
    Είναι ανατριχιαστικό κομμάτι!
    Φιλάκια πολλά!

    (το κομμάτι είναι για την Ελλάδα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειναι πολυ ωραιο οντως Αριστεα μου.
      το τραγουδι ειχα ακουσει εγω σε πρωινη εκπομπη που ηταν καλεσμενη η Ασλανιδου οτι εχει γραφει για τη Μερκουρη και γι αυτο το ανεφερα στο τιτλο. Βεβαια για τους περισσοτερους απο εμας η Μερκουρη ειναι συνυφασμενη με την Ελλαδα.

      φιλακια πολλα γλυκια μου

      Διαγραφή
  4. Κική μου, λυπάμαι για τη δική σας δημιουργική περίοδο της ζωής σας.Κουράγιο και όρθιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...