Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΜΑΣ!


Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς»
Ανώνυμος

Το βρήκα τόσο χαριτωμένο! ;)
Χρόνια πολλά με μία μικρή καθυστέρηση απο μένα σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου και στον δικό μου φυσικά που είναι υπέροχος! Να τους χαιρόμαστε εκφραστικοί μου φίλοι!

Δε θα μπορούσα να μην αναδημοσιεύσω και ένα ποίημα που βρήκα σερφάροντας στο διαδίκτυο για τον πατέρα και μου άρεσε πάρα πάρα πολύ.

Είναι το ακόλουθο:

Ξέρεις πατέρα, είναι πολλά αυτά τα "λίγα" που μας κρατούν εδώ. Καρφωμένους στη γη. Γι' αυτό το κάτι, που ποιος ξέρει αν θα 'ρθει. Μόλις χθες πατέρα κατάλαβα τι είναι αλήθεια η μικρή μας στιγμή. Κι όλο ξεφεύγει πατέρα. Ένα πραφ κι έφυγε. Δεν προλαβαίνω ούτε καν να την χωρέσω.
Θυμάσαι πατέρα, όταν ήμουν μικρή; Στα μάτια σου έμαθα την αλήθεια του κόσμου. Να μη μισώ, να αγαπάω, να μοιράζομαι. Είναι αργά για μας πατέρα στον κόσμο ετούτο. Είναι σκληρή η ζωή για μας τους απ' αλλού φερμένους. Όμως εμείς, εκεί πατέρα. Κάθε μέρα σε πείσμα των καιρών, να σκαλίζουμε τη ζωή με τα νύχια μας. Για το αύριο πατέρα. Για να λέμε πως κάτι θα μείνει εδώ από μας. 
Δεν φοβάμαι πατέρα, όχι πια. Μόνο να, που και που, μια θλίψη ανεβαίνει και με πνίγει. Για εκείνα που γλίστρησαν και δεν τα πρόλαβα, επειδή εθώρουνα πως έχω καιρό. Έκανα λάθος πατέρα. Μα θα μου πεις πως ακόμα μπορώ. Προλαβαίνω, έτσι πατέρα; Μόνο αυτό να μου πεις. Προλαβαίνω. Και αν όχι πατέρα, να' σαι εδώ, να κρατηθώ, να μην φύγω στο κύμα.
Δεν στο λέω, μα πολλές φορές ντρέπομαι για ό, τι δεν κατάφερα πατέρα. Για τις ελπίδες που διέψευσα. Θα προσπαθήσω πατέρα, θα δεις. Και τότε θα λάμπω πατέρα. Σαν Κρήτη θα φαίνομαι στη Μεσόγειο. Βουνοκορφή στ' Ανωγειανά όρη.
Κάπου εδώ θα κλείσω πατέρα. Μα πριν τελειώσω θέλω να σου πω ευχαριστώ. Γιατί συνεχίζεις και είσαι ένας φάρος αναμμένος για να μην σκοντάφτει το σκαρί μου. Που ενώ δεν μπορείς, ΟΛΑ τα μπορείς για να μπορώ. Που ακόμη και τώρα που μεγάλωσα, εξακολουθείς να μου δίνεις μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς. Που κάθε που κλαίω χωρίς να ρωτάς, χωρίς να μιλήσεις, ανοίγεις τα χέρια σου για να κλάψω μέσα.
Πατέρα σε ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήσουν αυτό που είσαι, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Και κυρίως γιατί εξακολουθείς να μου θυμίζεις πως θέλει κότσια να παραμείνεις άνθρωπος. Για όλα αυτά Πατέρα. Και για τα άλλα.





Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε! Με αγάπη γύρω μας! Αγάπη και χαρά! Σαν αυτή τη χαρά που κάθε μπαμπάς θέλει να βλέπει στο πρόσωπο του παιδιού του! :)

Σχόλια

  1. Εγώ αυτό που εύχομαι είναι κάθε μπαμπάς να θέλει να βλέπει το πρόσωπο τους παιδιού του χαρούμενο και ευτυχισμένο!
    Κάθε μπαμπάς!!!!
    Αλλιώς ας μην γίνεται μπαμπάς!
    Οσοι το κάνουν να είναι πάντα καλά και να είναι δίπλα στα παιδιά τους πάντα!
    Πολλά φιλιά Κικού μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Κικίτσα
    Χρόνια πολλά για τον μπαμπάκα σου
    Η Μαρία υπέροχη στον λόγο της!!

    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρα πολυ συγκινητικο το ποιημα της Μαριας! Θα σταθω ομως και στο σχολιο της Ελενας που ειναι απολυτα σωστο! Χρονια πολλα σε ολους τους μπαμπαδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ❤ ❤ ❤
    Απίθανη η πρώτη φράση!!!!
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, Κική μου!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να τους χαιρόμαστε Κική μου!! Να ναι γεροί!!
    Το Μαράκι έχει και δικό της blog , δες εδώ!!
    http://mchroniari.blogspot.com/
    Καλή βδομάδα να χεις εκφρασούλα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστούμε πολύ Κική οι Πατεράδες εδώ που σε παρακολουθούν.
    Μεγάλη όπως αναφέρετε η λέξη "Πατέρας", μεγάλη η αποστολή του, μεγάλος ο ρόλος του.
    Τουλάχιστον να τον διεκπεραιώνουμε με την βαρύτητα που απαιτεί.
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να είναι γερός ο μπαμπάς σου, να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται για πολλά πολλά χρόνια!!!
    Καλή βδομάδα!!!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσο συγκινητικό το απόσπασμα.. Ευχαριστούμε Κική μου που το μοιράστηκες!
    Να τον χαίρεσαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ όμορφο το ποίημα, αν και η πρώτη φράση ήταν ακόμα πιο ιδιαίτερη. Σύντομη και περιεκτική. :) Να χαιρόμαστε τους μπαμπάδες μας λοιπόν. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλημέρα

    είναι όμορφο να βλέπεις πως οι λέξεις σου, μιλούν στις ψυχές των ανθρώπων. Επίτρεψέ μου να κάνω μια διόρθωση.Το κείμενο αυτό δεν είναι ποίημα. Είναι ένα γράμμα προς τον μπαμπά μου, που τιτλοφορείται "Για όλα αυτά πατέρα" και δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιό μου το 2012. Δεν γράφηκε για την γιορτή του πατέρα, για να είμαι ακριβής, όταν το έγραφα δεν γνώριζα πως υπάρχει αυτή η γιορτή.

    Σε ευχαριστώ για την αναδημοσίευση, να χαίρεστε τους γονείς σας και να τους αξιώνεστε. Εδώ είναι ακριβώς το κείμενο μαζί με το τραγούδι που το συνοδεύει

    http://mchroniari.blogspot.gr/2000/08/blog-post_8.html

    Καλό υπόλοιπο ημέρας να έχετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πολυ ωραιο το αποσμασμα σου και πολυ συγκινητικο! Μπραβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ όμορφο το απόσπασμα!!! Χρόνια πολλά στους μπαμπάδες!!!!
    Φιλάκια!!!
    Να περνάς καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άστο καλό, συγκινούμαι πολύ με όλα αυτά... Καλό απόγευμα Κική και να τους χαιρόμαστε τους μπαμπάδες μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όσοι έχουν τους γονείς τους, ας τους θυμούνται πολύ περισσότερο από μία φορά το χρόνο. Το απόσπασμα είναι όμορφο, αλλά καλό είναι τα συναισθήματα να τα δείχνουμε και με πράξεις... Τέτοια λόγια σίγουρα θα ήθελαν ν' ακούσουν αλλά εύκολα αμελούμε να τους τα πούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. να τους χαιρόμαστε τους μπαμπάδες μας... πάντα γεροί...
    ωραίο το κείμενο.. κι ωραίο αυτό που γράφει ο Ανώνυμος.. να προσθέσω.. δεν είναι εύκολο να είσαι Πατέρας... !

    καλή επιτυχία, και πάλι Κική μου..(σε ό,τι κάνεις, και στο βιβλίο σου... )
    και με γειες η νέα εμφάνιση του μπλογκ σου!! τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πολύ ωραίο το κείμενο, Κικίτσα,Μπράβο!!
    'Ειναι πολλά αυτά τα 'λιγα΄' που μας κρατούν εδώ. Υπέροχο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...