Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ENA ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ.

 

Μελίνα Ασλανίδου - Μελίνα | Official Audio Release (HQ) | © 2014 Heaven Music S.A. Greece. Μουσική: Γιώργος Παπαδόπουλος Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος

Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Κρατάω μαχαίρι
Έχω στα στήθια μου τους στίχους του Σεφέρη
Έχω του Γκάτσου την Αμοργό
Έχω τον Κάλβο, το Σολωμό.
Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε Μελίνα
Έχω έναν ήλιο φυλαχτό απ' τη Βεργίνα
Έχω τον Όλυμπο, τον Υμηττό
Το Παλαμίδι, την κυρά της Ρω
Δε σε φοβάμαι

Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι
Με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω
Και κοιμάμαι

Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε σου λέω
Έχω μια θάλασσα αγάπες στο Αιγαίο
Έχω στη Κρήτη ένα Θεό
Ένα ακρωτήρι κι ένα σταυρό
Δε σε φοβάμαι
Δε σε φοβάμαι κι ας μου λες
Φύγε απ' τη μέση
Έχω ένα δέντρο στην Επίδαυρο φυτέψει
Έχω μια ορχήστρα κι ένα βωμό
Έχω το λόγο μου τον τραγικό
Δε σε φοβάμαι


Έτσι, για να μη ξεχνάμε τους αληθινούς ηγέτες και την πλούσια κληρονομιά μας!
Labels:

Σχόλια

  1. Μαρία Έλενα29 Ιουνίου 2015 στις 5:19 μ.μ.

    Όμορφο
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος29 Ιουνίου 2015 στις 11:06 μ.μ.

    για τι ακριβως ειναι αλησμονητη η μερκουρη΄,ισως για την αταλαντοσυνη της και την υπερμετρη προσωπικη προβολη της.καλο βραδυ εκφρασου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου30 Ιουνίου 2015 στις 10:50 π.μ.

      Εγω μεγαλωσα με το οτι η Μελίνα είναι κομμάτι της Ελλάδας. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας, το είδα και το πίστεψα και μόνη μου όλο αυτό. Σεβομαι τις αποψεις των συνανθρωπων μου, μα μπορώ και οφείλω να υποστηρίξω και τη δική μου.

      Καλημέρα απο μένα, να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. Giannis Pit.29 Ιουνίου 2015 στις 11:58 μ.μ.

    Συνυπογράφω μαζί σου Κική μου. Όμορφο ξημέρωμα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. airis30 Ιουνίου 2015 στις 8:52 π.μ.

    Το έχω λιώσει από χτες Κικίτσα μου!
    Είναι ανατριχιαστικό κομμάτι!
    Φιλάκια πολλά!

    (το κομμάτι είναι για την Ελλάδα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου30 Ιουνίου 2015 στις 12:24 μ.μ.

      ειναι πολυ ωραιο οντως Αριστεα μου.
      το τραγουδι ειχα ακουσει εγω σε πρωινη εκπομπη που ηταν καλεσμενη η Ασλανιδου οτι εχει γραφει για τη Μερκουρη και γι αυτο το ανεφερα στο τιτλο. Βεβαια για τους περισσοτερους απο εμας η Μερκουρη ειναι συνυφασμενη με την Ελλαδα.

      φιλακια πολλα γλυκια μου

      Διαγραφή
  5. ΑΧΤΙΔΑ30 Ιουνίου 2015 στις 9:02 π.μ.

    Κική μου, λυπάμαι για τη δική σας δημιουργική περίοδο της ζωής σας.Κουράγιο και όρθιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...
10 σχόλια
Read more »

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...
6 σχόλια
Read more »