ΚΑΛΟΝΕ ΜΗΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ - Ο ΤΡΥΓΟΜΗΝΑΣ ΕΦΤΑΣΕ! :)

Eκφραστικοί μου φίλοι, καλημερα!

Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε. Να είναι γεμάτος με υγεία, χαρά και αγάπη. Τόσο απλά μα τόσο όμορφα και ανεκτίμητα στοιχεία - συναισθήματα.

Τον μήνα Οκτώβριο στον Πόντο τον αποκαλούσαν Τρυγομηνά γιατί τότε ξεκινούσε στις περισσότερες περιοχές ο τρύγος. Στην Ινέπολη και τα Κοτύωρα τον έλεγαν και Αϊ- Δημήτρη, ενώ στην Οινόη Αϊ- Δρημήτη, λόγω της μεγάλης γιορτής του Αγίου Δημητρίου που σηματοδοτούσε και το τέλος του καλοκαιριού.

"Ο Τρυγομηνάς φέρ’ ξύλα και μαραίν’ και ρούζ’ τα φύλλα".

Τον μήνα αυτό μάζευαν τους τελευταίους καρπούς των δέντρων, κάστανα, ελιές και όψιμες ποικιλίες μήλων. Ταυτόχρονα προσπαθούσαν να τελειώσουν τις εξωτερικές δουλειές και να μαζέψουν ξύλα γιατί μετά άρχιζαν τα χιόνια και οι δυνατές βροχές. Γι' αυτό τραγουδούσαν:

«…Τρυγομηνά το λάμσιμον και η σπορά τελείνταν.

Σε κάποιες περιοχές δοκίμαζαν το πρώτο κρασί με τελετουργικό τρόπο ενώ ετοίμαζαν και το τσίπουρο. Οι παρχαρομάνες κατέβαζαν τα ζώα από τα παρχάρια στους μεζερέδες και τα μαντριά για να ξεχειμωνιάσουν.

" …Τρυγομηνάς χειμός καιρός και χιόνια σα ραχία, ας σα παρχάρα έφυγαν κ’ επήγαν σα χωρία…"

Το ίδιο μήνα οι νοικοκυρές ετοίμαζαν καβουρμάδες, δηλαδή έψηναν κομμάτια κρέατος με πολύ λίπος, τα οποία τα έβαζαν κατόπιν σε τενεκέδες ή σε βάζα, για να τα χρησιμοποιήσουν για την παρασκευή φαγητών, κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Επίσης έφτιαχναν με αποξηραμένα φρούτα από δαμάσκηνα, μήλα ή σταφύλι κομπόστες.

Τη Αϊ-Δημητρί' τον μήναν, μη φογάσαι ξάι την πείναν.

Αν δεν έβρεχε τον Οκτώβριο, σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο, τα παιδιά έβρεχαν την καταμάγια, την σκούπα από κουρέλια με την οποία καθάριζαν το φούρνο από τις στάχτες και γυρνούσαν στους δρόμους χτυπώντας την και φωνάζοντας:

"Ντο θέλτς; Θέλω ας σον Θεόν βροχήν"

Μεγάλες γιορτές στον Πόντο τον μήνα Οκτώβριο

Την πρώτη ημέρα του μήνα γιόρταζαν τον Άγιο Ρωμανό τον Μελωδό, στις 18 τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά.

Οι Πόντιοι τιμούσαν με ιδιαίτερο τρόπο τον Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο Γαβρά στις 2 Οκτωβρίου και στις 26, όπως όλος ο ορθόδοξος ελληνισμός, τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη.

 Πηγή: http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/441609.html

Και μερικές παροιμίες παρακαλώ:

Τον Οκτώβρη τα κουδούνια, το Νοέμβρη παραμύθια.

  

Ο Οκτώβρης θέλει γέλια, γιατί ανοίγουν τα βαρέλια.

 

Οκτώβρης και δεν έσπειρες, οκτώ σπυριά δεν κάνεις.

 

Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη έχει τρεις σωρούς τ' αλώνι.

 

Οκτώβρη και δεν έσπειρες, στάρι μην περιμένεις.

  

 Πηγή:http://www.gnomikologikon.gr

Ο Οκτώβριος είναι η εποχή με τα πρωτοβρόχια και τα χρυσάνθεμα, που βαφτίστηκαν αϊδημητριάτικα και στην Κύπρο οχτωβρούδια. Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα σε πλαγιές και βράχια, όπως τόσο χαρακτηριστικά τραγουδάει ο Γιάννης Ρίτσος: «Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;».

Η μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, στις 26 του μήνα, έχει δώσει στον Οκτώβριο την προσωνυμία «Αι-Δημητριάτης» ή «Αι-Δημήτρης». Όπως μας αναφέρουν οι Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης: «Η γιορτή αυτή, που θεωρείται από το λαό μας ορόσημο του χειμώνα, συνδυάζεται με τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα».

Τον ίδιο αυτό μήνα γιορτάζεται και η μνήμη του Ευαγγελιστή Λουκά, στις 18 Οκτωβρίου, ο οποίος εκτός του τρίτου Ευαγγελίου συνέγραψε επίσης και τις Πράξεις των Αποστόλων. Ο Λουκάς, όμως, είναι επίσης γνωστός και ως ιατρός, αλλά και ως ζωγράφος, «καθώς σ’ αυτόν αποδίδεται η ιστόρηση των παλαιότερων και αυθεντικών προσωπογραφιών της Θεοτόκου».

Ο μήνας, πάντως, αρχίζει με την εορτή του πολιούχου των Αθηνών, του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη στις 3 του μήνα. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Ζωγραφίδης: «Όταν ο Απόστολος Παύλος κατέβηκε από το βήμα του Αρείου Πάγου, δεν φαίνεται να πέτυχε τίποτα το σπουδαίο. Μπορεί η ομιλία του, όπως τη διασώζουν οι Πράξεις των Αποστόλων, να θεωρήθηκε αργότερα καταστατικό κείμενο για τη σχέση του χριστιανισμού με τον ελληνισμό, όμως δεν έκανε καλή εντύπωση στους Αθηναίους. Δυο-τρεις μόνο τον πλησίασαν, γιατί πίστεψαν στα λόγια του, και ανάμεσά τους κάποιος Διονύσιος Αεροπαγίτης…». Κι ενώ τα κείμενα που αποδίδονται σ’ αυτόν ήταν σημαντικά, «γι’ αυτό άλλωστε συνεχίζουμε να τα διαβάζουμε με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και σήμερα», εντούτοις γράφτηκαν πιθανότατα το 520 από έναν χριστιανό μοναχό συριακής καταγωγής, ο οποίος χρησιμοποίησε νεοπλατωνική γλώσσα και θεωρίες.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BA%CF%84%CF%8E%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82

Και θα κλείσω την ανάρτηση με το εξής γνωμικό:

Είσαι ο ουρανός. Όλα τα άλλα είναι απλώς ο καιρός. 

Pema Chödrön, 1936-, Αμερικανίδα βουδίστρια