ΔΥΟ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝΕ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Με βρίσκετε λίγο άρρωστη αλλά δε πειράζει, θα περάσει.

Εξάλλου όλος ο κόσμος σε παρόμοια κατάσταση βρίσκετε, οπότε περαστικά μας.

Σήμερα θα σας παρουσιάσω δύο ταινίες, όπου η μία μου θύμησε την άλλη γιατί και στις δύο βλέπουμε το στοιχείο του έρωτα ανάμεσα σε έναν άνδρα και σε μία γυναίκα - μηχανή. Καθόλου δε μου αρέσει αυτό το ενδεχόμενο που στο μέλλον μπορεί να γίνει και πράξη αλλά θα ήθελα να μοιραστώ τις ταινίες μαζί σας και για να προβληματιστούμε αλλά και γιατί η μία εκ των δύο μου άρεσε αρκετά, οπότε θα ήθελα να σας τη προτείνω.

Βέβαια και στις δύο ταινίες διακρίνουμε προς το τέλος το πόσο αφύσικο είναι να ερωτεύεται κανείς μία μηχανή αλλά το θέμα είναι άλλο, μπορεί μία μηχανή να ερωτευτεί; Κι αν ναι με ποιον τρόπο.

Αισθάνεται ο προγραμματισμός; Κι αν ναι πως; Ίσως με τον τρόπο που επρογραμματίστει.

Για πάμε να δούμε λοιπόν:

Ηer - Δικός της

 

Είδος: Κομεντί

Διάρκεια: 120'

Σκηνοθεσία: Σπάικ Τζονζ
Hθοποιοί: Γιοακίν Φοίνιξ, Έιμι Άνταμς, Ρούνεϊ Μάρα, Ολίβια Γουάιλντ, Σκάρλετ Γιόχανσον
Χρονολογία παραγωγής: 2013
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ


Υπόθεση έργου: 
 
Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον στο Λος Άντζελες, ζει ο Θέοντορ Τουόμπλι (Γιοακίν Φοίνιξ), ένα μοναχικός και ιδιαίτερος άνδρας, που βγάζει τα προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων. Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από μόνη της. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη “Σαμάνθα” (Σκάρλετ Γιόχανσον), μια χαρούμενη γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Όταν όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται μεταξύ τους...

Η άποψή μου:

Για να είμαι ειλικρινής δε κατάλαβα για πιο λόγο προτάθηκε για τόσα πολλά όσκαρ αλλά σίγουρα ανήκει ή μάλλον άνηκε πριν δω την επόμενη, σε ένα είδος ταινίας που δεν είχα ξαναδεί, οπότε αυτό απο μόνο του έφτανε για να την κάνει στα δικά μου μάτια, πρωτοπόρα.

Μου άρεσε το γεγονός πως είχε αρκετό χιούμορ μέσα όπως επίσης και το γεγονός του ότι κάποιες φορές συγκινούσε αλλά πραγματικά δε συγκινήθηκα και πολύ με όλη την ιδέα του συναισθήματος ανάμεσα σε άνθρωπο και σε λειτουργικό σύστημα. Ίσως να φταίει του οτι άκουγες μόνο φωνή, οπότε για τον θεατή η γυναίκα που ανέπτυξε ο πρωταγωνιστής αισθήματα ήταν μία φωνή και όχι καποια συγκεκριμένη εικόνα ή έστω μια υπόνοια αν θέλετε.

Κάτι δε μου άρεσε ακριβώς αλλά δε ξέρω τι. Μου άρεσε που κυλούσε χαλαρά αλλά είδα τα πολλά όσκαρ έξω στο εξώφυλλο και μάλλον περίμενα πολύ περισσότερα.

Τώρα που το σκέφτομαι λίγες είναι οι ταινίες που προτάθηκαν για πολλά όσκαρ και μου άρεσαν. Αντίθετα μάλιστα ταινίες "θαμμένες" που ανακάλυψα, τις θεώρησα καταπληκτικές.

Και πάμε τώρα στην επόμενη ταινία που είδα πρόσφατα, μοιάζει στη θεματολογία της αλλά έχει άλλου είδος σκηνοθετικό πλάνο και άποψη που με κάνει να μπορώ να πω με σιγουριά πως μου άρεσε αρκετά και σας τη προτείνω με ιδαίτερα θερμό τρόπο.

Για πάμε να δούμε:

 Ex Machina - Aπο μηχανής

Σκηνοθεσία:	ΑΛΕΞ ΓΚΑΡΛΑΝΤ
Σενάριο:	ΑΛΕΞ ΓΚΑΡΛΑΝΤ
Ηθοποιοί:	ΑΛΙΣΙΑ ΒΙΚΑΝΤΕΡ, ΟΣΚΑΡ ΑΪΖΑΚ, ΝΤΟΝΟΛ ΓΚΛΙΣΟΝ
Διάρκεια:	108 λεπτά
Χρονολογία παραγωγής:	2015
Είδος ταινίας:	ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ
Χώρα παραγωγής:	ΑΓΓΛΙΑ

 Υπόθεση έργου:

Ένας δισεκατομμυριούχος προγραμματιστής θα φέρει έναν από τους υπαλλήλους του στην πολυτελή κατοικία του για να συμμετάσχει σε ένα πείραμα που θα αφορά την τελευταία του εφεύρεση, ένα εξαιρετικά προηγμένο θηλυκό ρομπότ που διαθέτει τεχνητή νοημοσύνη.

Ένα πολύ ιδιαίτερο ερωτικό τρίγωνο ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη με την αλήθεια, το ψέμα, το ρεαλισμό και την ψευδαίσθηση να εναλλάσσονται μέσα από εικόνες, ιλιγγιώδεις ταχύτητες και ένα πολύ δυναμικό μοντάζ που κρατά το θεατή καθηλωμένο μέχρι και την τελευταία σκηνή.

 

 

 

Η άποψή μου:

Moυ άρεσε. Μου άρεσε πολύ και ειδικά το τέλος της.

Μου άρεσαν οι ερμηνείες, οι ηθοποιοί, τα σκηνικά, κάποια λίγα τοπία που είχαμε τη χαρά να δούμε εξωτερικά. 

Μου άρεσε το σενάριο, γενικώς μου άρεσαν όλα.

 

Αν ψάξετε για κριτικές δε θα βρείτε καλές, εάν το ψάξετε στο βίντεο κλαμπ το πιο πιθανό είναι να το βρείτε κάπου χωμένο, εγώ το ξετρύπωσα φανταστείτε.

 

Αν όμως έχετε δει ταινίες που σας προτείνω κατα καιρούς και σας άρεσαν, θα σας παρότρυνα να τη δείτε κι αυτή.

 

Θεωρώ πως είναι μία δύσκολη ταινία γιατί δεν αντικρύζεις μόνο την πρόοδο της τεχνολογίας, αντικρύζεις και την παραφροσύνη των ανθρώπων, πόσο μάλλον των πανέξυπνων ανθρώπων.

 

Δε θα πω άλλα, θα το αφήσω πάνω σας. Αν τη δείτε όμως θα χαρώ να μάθω την άποψή σας.

 

 

 

Αυτά απο εμένα μέχρι στιγμής εκφραστικοί φίλοι.

 

Καλημέρα σε όλους! :)