ΣΑΣ ΕΧΩ ΔΥΟ ΤΑΙΝΙΟΕΚΦΡΑΣΕΙΣ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα και καλή εβδομάδα, αφού δε κατάφερα να σας ευχηθώ εχθές.

Για σήμερα, όπως θα παρατηρήσατε ήδη από το τίτλο σας έχω δυο προτάσεις για ταινία.

Συγκεκριμένα οι ταινίες που θα σας παρουσιάσω δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους όσον αφορά τα όσα διαπραγματεύονται, είναι όμως και οι δύο αρκετά ωραίες και κατα έναν τρόπο πρωτότυπες.

Να πω μάλιστα πως και τις δύο ταινίες τις έχουν προτείνει αρκετοί φίλοι στη μπλοκογειτονιά, οπότε όσοι δε πειστήκατε ακόμη, νομίζω πως ήρθε ο καιρός να πειτε ναι στον εαυτό σας και να τις δείτε.

Και ξεκινάμε:

Το τραγούδι του Φοίνικα:

ΕΙΔΟΣ : Δραματική

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Phoenix

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ: Το τραγούδι του Φοίνικα

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 98'

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Κρίστιαν Πέτζολντ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Νίνα Χος, Ρόναλντ Ζέρφελντ

ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ: Γερμανία, Πολωνία

 

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Με τα χαρακτηριστικά της αλλαγμένα μετά από πλαστικές επεμβάσεις, μια επιζήσασα των στρατοπέδων συγκέντρωσης θα αναζητήσει τον άντρα της μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Εκείνος αντί να την αναγνωρίσει, τη πλησιάζει και της ζητά να υποδυθεί τη γυναίκα του ώστε να διεκδικήσουν την περιουσία της. Εκείνη θα δεχτεί και θα προσπαθήσει να μάθει ποια τελικά ήταν η αληθινή φύση της σχέσης που είχαν.

 

 

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ 

 

Για να σας προτείνω τη ταινία σημαίνει πως μου άρεσε πάρα πολύ. Κατα τη γνώμη μου πάντα, έχει ένα πολύ έξυπνο θέμα, πολυτάλαντους ηθοποιούς και ένα τέλος που μέχρι στιγμής είναι απο τα καλύτερα που έχω συναντήσει σε ταινίες τέτοιου είδους και όχι μόνο.

 

Από την αρχή της ταινίας έως το τέλος της θεωρώ πως δε βαριέσαι, ούτε κουράζεσαι καθόλου και η ροή της είναι γρήγορη και μαγευτική με την έννοια του οτι όσο προχωράει τόσο σε γοητεύει το συγκεκριμένο θέμα καθώς επίσης και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών.

 

Μεταφέρθηκα σε μία άλλη εποχή και μεταφέρθηκα πραγματικά εκεί. Απο τα ομορφότερα συναισθήματα να μπορείς μέσω ενός έργου να ταξιδεύεις εκεί που ο εκάστοτε σκηνοθέτης έχει επινοήσει.

 

 

ΑΡΝΗΤΙΚΑ - ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

 

Αρνητικά δεν έχω. Ένα μεγάλο συν (+) βάζω στο τέλος της ταινίας. Εξαιρετικό. Ναι μπήκα στο πειρασμό να το ξαναδώ. Το τέλος μόνο.

 

 

Και παμε τώρα στη δεύτερη ταινία που την έχω δει πριν αρκετό καιρό και δεν έχει καμία σχέση με την παραπάνω όσον αφορά το θέμα της αλλά είναι επίσης μια ταινία που σε κάνει και να σκέφτεσαι και να νιώθεις.

 

 

 

Το Τέρας μέσα της:

 

 

 

 

Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Ζόμπελ

Πρωταγωνιστούν: Ντρίμα Γουόκερ , Μπιλ Καμπ , Αν Ντόουντ , Πατ Χίλι

Έτος: 2011

Διάρκεια: 96'

Κατηγορία: Θρίλερ Μυστηρίου 

 

 

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

 

Η προϊσταμένη ενός εστιατορίου, λαμβάνει περίεργο τηλεφώνημα από κάποιον που συστήνεται ως Αστυνομικός Διευθυντής. Της λέει ότι κάποιος από το προσωπικό έκλεψε χρήματα από την τσάντα ενός πελάτη. Στις περιγραφές του ταιριάζει περισσότερο η 19χρονη Μπέκι. Εκείνη αρνείται κάθε κατηγορία. Ο αστυνομικός καλεί την προϊσταμένη να προβεί σε σωματικό έλεγχο. Εκείνη υπακούει πειθήνια. Ο αστυνομικός της λέει ότι ο σωματικός έλεγχος δεν αρκεί και οι διαταγές του αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο αινιγματικές, όλο και πιο περίεργες και απειλητικές…

 

 

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ 

Σε αυτή τη ταινία έχουμε να κάνουμε με τη δύναμη της εξουσίας. Καποιος εξουσιάζει, διατάζει και κάποιος υπακούει. Έχουμε να κάνουμε με την υπακοή, τη χειραγώγηση και τα ενδιαμεσα στάδια, τα εκτελεστικά όργανα που υπακούουν σε μια μορφή εξουσίας, πιστεύοντας οτι αντλούν μέρος από αυτή και με τη σειρά τους ασκούν τη δική τους πια εξουσία σε άλλους ανθρώπους που για κάποιο λόγο αρχίζουν να τους βλέπουν και σαν κατώτερούς τους.

Βλέπουμε πως στην αρχή κάποιοι αντιδρούν με ότι γίνεται αλλά στην συνέχεια παραδίνονται στην εξουσία και αναλαμβάνουν να γίνουν οι ίδιοι εκτελεστές της.

Βασικά ειναι μία ταινία που δε θα σε αφήσει ασυγκινητο, θα σε πεισμώσει και θα σε εξαγριώσει συνάμα. Πραγματικά σε αυτή τη ταινία ένιωθα οτι μου έφταιγαν όλοι. Οχι δε λυπήθηκα την εργαζόμενη γιατί εντάξει... αλλά πόσο βλακας μπορεί να είσαι και να εκτελείς μεσω τηλεφώνου οδηγίες. Κι προσέξτε η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Υπήρχε όντως ο φαρσέρ και δεν υπήρχε μόνο ένα θύμα, υπήρχαν πολλά, καθώς επίσης πολλά και τα εκτελεστικά μέσα που είναι οι διαμεσολαβητές.

Οκ τη πάτησε ένας, δύο, τρις, τέσσερις, άντε πέντε να το δεχτώ, αν θυμάμαι καλά όμως τα θύματα ανέρχονταν κοντά στα 70. Με επιφύλαξη ο αριθμός γιατί δεν είμαι σίγουρη, ήταν όμως πολλά.

Να πω επίσης πως η συγκεκριμένη ταινία βασίζεται κάπως και επάνω στο πείραμα του Μίλκγραμ. 

Πατώντας επάνω στο στις λέξεις θα οδηγηθείτε σε σελίδα που αναλύει το πείραμα για όσους θέλουν να μάθουν λεπτομέρειες.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ - ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Σαν αρνητικά και θετικά σημεία θα πω τα συναισθήματα που παίρνεις κανείς από αυτή τη ταινία. Σε επηρεάζει και σε θυμώνει αλλά είναι ωραίο να παίρνεις συναισθήματα απο τις ταινίες, να νιώθεις πως οτι είδες δε σου έδωσε κάτι κενό ή κάτι ήπιο. Προσωπικά νευρίασα με όλους αλλά τι φταίω εγώ, αυτοί ήτανε βλάκες. :P

 

Εντάξει πέρα από τη πλάκα, θυμώνεις οταν βλέπεις την ανθρώπινη βλακεία στο μεγαλείο της. Δηλαδή δε παίρνει ένας, σου λέει είμαι ο τάδε, κάνε αυτό κι αυτό και εσύ υπακούς σα σκυλί που μόλις έφαγε το κόκκαλό του. Ε τι είσαι τότε για πές μου;

 

Επίσης σαν αρνητικό σημείο θέλω να αναφέρω κάτι από το τέλος της ταινίας. Βλέπαμε το φαρσέρ να γράφει, εγώ ήθελα να δω τι έγραφε, δεν το έμαθα ποτέ. Έγραφε μόνο και μόνο για να αισθανθεί πως είναι αυτός που λέει ή όντως μελετούσε κάτι συγκεκριμένο και έγραφε. Ποτέ δεν έμαθα, με την απορία έμεινα αλλά δε πειράζει. 

 

Αυτά μέχρι στιγμής εκφραστικοί μου φίλοι. Τώρα που Φθινοπώριασε είναι ωραία για ταινιούλες.

 

Να είστε όλοι καλά.