Ο ΧΟΡΟΣ ΒΑΛΣ.

Eκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Καιρό έχουμε να απολαύσουμε μαζί μια "Χοροέκφραση". Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν όμορφο να ανακαλύψουμε μαζί έναν άκρως ιπποτικό χορό με όμορφα και παραδοσιακά κοστούμια.

Για ελάτε μαζί μου να μάθουμε την Ιστορία του χορού Βαλς:

Το βαλς είναι χορός σε μουσική ¾, που η προέλευσή του χάνεται στο βάθος αιώνων. Φαίνεται να αποτελεί την παραλλαγή και μετάλλαξη ενός εξαιρετικού λαϊκού χορού της Αυστρίας, που ονομαζεται landler (λέντλερ).

Το landler με τη σειρά του προέρχεται από τους φολκλορικούς χορούς της Αυστρίας. Η λέξη waltz, βαλς, προέρχεται από το walzen, που σημαίνει περιστρέφομαι και βασίζεται στο προγενέστερο volter, με παρόμοια έννοια. Για πρώτη φορά ακούμε για έναν χορό που ονομάζεται walzer στα μέσα του 18ου αιώνα. Ορισμένοι προσπάθησαν να συνδέσουν το βαλς με το μινουέτο, αλλά έχουν ελάχιστα κοινά σημεία, εκτός από τον ρυθμό τους. Το μινουέτο είναι ισορροπημένο και πομπώδες ενώ το βαλς είναι πιο ζωηρό κι επιτρέπει τον αυτοσχεδιασμό. Σιγά- σιγά έγινε πιο ήρεμος χορός αλλά παρέμεινε ασυγκράτητα κεφάτος ενώ τα ζευγάρια στροβιλίζονται (scheifler) σα να γλιστρούν απαλά στην πίστα.

Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα το βαλς έγινε επιδημία στη Βιέννη. Ο χορός γρήγορα έφθασε στη Γαλλία κι αμέσως μετά στην Αγγλία. 

Πολλά οφείλει το βιενέζικο βαλς στους σκοπούς που εμπνεύσθηκε κι έπαιζε ο Michael Pamer (1782-1827) με την ορχήστρα του στη Βιέννη. Στην ορχήστρα του συμμετείχαν, μεταξύ άλλων ο Josef Lanner και ο Johan Strauss ΙΙ, ο πρεσβύτερος. Το βαλς ενηλικιώθηκε στα χέρια του Στραους ΙΙ και όπως προέβλεψαν τότε θα κρατούσε όσο και οι συμφωνίες του Μπετόβεν. Όταν καθιερώθηκε το βαλς, βρήκε μια θεση και στον χώρο της κλασικής μουσικής.Ο Μότσαρτ και ο Σούμπερτ γράφοντας βαλς για χορό βρήκαν μεγάλη ικανοποίηση και ανταπόκριση. Μία από τις πρώτες παρουσίες βαλς σε μουσική για κλασικό πιάνο υπάρχει σε σονετίνα του Χάϋδν. Το 1786 το βαλς περνάει για πρώτη φορά σε μια όπερα με τίτλο “Una cosa rara”. Το γρήγορο βιενέζικο βαλς, με το εξαντλητικό στροβίλισμα των ζευγαριών κυριαρχούσε ως το 1910. Το 1912 επιβλήθηκε το νέο, αργό βαλς, με βήματα πιο κοντά στο fox trot, που κράτησε ως το 1914.

Απ’ αυτό προήλθε το συγχρονο βαλς. Χαρακτηριστικό του το κλείσιμο των ποδιών στο τέλος κάθε μέτρου, οπτική συγκράτηση του παλιού Atempause lilt, που καθιστά το βαλς μια πιο ευγενική συνέχεια του ένδοξου παρελθόντος. Ήταν ο πρώτος χορός που τα χέρια του καβαλιέρου αγκάλιαζαν τη μέση της ντάμας. Είναι ένας περιστροφικός χορός, όπου οι χορευτές γυρίζουν συνεχώς είτε δεξιόστροφα είτε στην αντίθετη προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού κατεύθυνση, με ενδιάμεσα συνδετικά βήματα αλλαγής. Ο αυτοκράτωρ Ιωσηφ ΙΙ (1765-1790) ήταν ο πρώτος που άνοιξε το παλάτι του στο λαό, διότι πίστευε ότι οι αίθουσες χορού δεν έπρεπε να είναι ανοικτές μόνο σε γαλαζοαίματους. Αυτό έγινε το 1773.

Κι από τότε άρχισαν οι δημόσιες χοροεσπερίδες στη Βιέννη, που συνεχίζονται ως τις ημέρες μας. Από τότε το βαλς έγινε ο δημοφιλέστερος χορός. Και οι χοροεσπερίδες της Βιέννης έγιναν ο Βιενέζικος τρόπος εορτασμού του Καρναβαλιού. Και σιγά- σιγά έγιναν κι άλλες αίθουσες χορού όπως το 1808 το Αpollo saal (ζάαλ), που δεν υπάρχει σήμερα, με πέντε τεράστιες αίθουσες, 44 σαλόνια, εξαιρετικούς λαμπερούς πολυέλαιους, 13 κουζίνες, λουλούδια, καταράκτες- ένας υπέροχος κήπος στη μέση του βιενέζικου χειμώνα.

Η Βιέννη έχει 150 δημόσιες χοροεσπερίδες μόνο στο πρώτο τρίμηνο κάθε χρόνιας. Μερικές απ’ αυτές τις εκδηλώσεις προσελκύουν έως και 5.000 άτομα, σε μια πόλη με πληθυσμό 1.500.000 ανθρώπους. Υπάρχουν τουλάχιστον άλλες 300 χοροεσπερίδες, που δεν δημοσιεύονται στον επίσημο κατάλογο εκδηλώσεων της Βιέννης. Δεν είναι αποκλειστικά αφιερωμένες στο βιενέζικο βαλς, αλλά ο περισσότερος χρόνος είναι αφιερωμένος στο βαλς.Υποχρεωτικά οι κύριοι φορούν σμόκιν και οι κυρίες φορέματα ως τον αστράγαλο. Μόνο οι ντεμπυτάντ, οι πρωτοεμφανιζόμενες δεσποινίδες φορούν λευκές τουαλέτες. Στις περισσότερες αίθουσες ο χορός διαρκεί ως τις 5 το πρωί, ενώ συνήθως υπάρχει μπουφές ανοικτός όλο το βράδυ.

Πηγή: http://parallaximag.gr/parallax-view/vals-stin-istoria/

Και μια πιο εξονυχιστική ματιά στο Βιεννέζικο βαλς:

Η μουσική του Johann Strauss τον κάνει να αντέχει στον χρόνο και να παραμένει σύμβολο υψηλών ιδεών και συναισθημάτων.

Το Βιεννέζικο Βαλς γεννήθηκε τον 13ο αιώνα στη Βιέννη, στην Αυστρία, και θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους απαλούς χορούς.

Πολύ πριν εισαχθεί στην υψηλή κοινωνία, οι χωρικοί, και γενικά ο φτωχός λαός της Αυστρία και της Βαυαρίας, χόρευαν «στριφογυριστούς» (με πολλές στροφές) χορούς, όμοιους, τόσο χορευτικά, όσο και μουσικά, με το Βιεννέζικο Βαλς.

Ένα είδος χορού που θύμιζε αρκετά το Βιεννέζικο Βαλς, και ήταν πολύ αγαπητό στη Γαλλία το 1959, ήταν το «Volter» (στρίβω).

Έτσι, όταν εμφανίστηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, το αυστριακό Βιεννέζικο Βαλς γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία ακόμα και στην υψηλή κοινωνία της Γαλλίας.

Όμως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το Βιεννέζικο Βαλς δέχτηκε μεγάλη αποδοκιμασία:
Οι δάσκαλοι χορού θεώρησαν το Βαλς απειλή για το επάγγελμά τους, διότι ήταν αρκετά εύκολη η εκμάθηση του βασικού βήματος σε σύγκριση με τους χορούς που χορεύονταν στο παλάτι και δεν απαιτούσε πολύ εξάσκηση.

Το Βιεννέζικο Βαλς δέχτηκε αρνητική κριτική και από ηθικής πλευράς που αφορούσε σε ένα βασικό χαρακτηριστικό του χορού, τη σωματική επαφή.

Οι χορευτές (ειδικά οι ντάμες) έπρεπε να σηκώνουν με τα χέρια τους τα ενδύματά τους προκειμένου να μην πατηθούν και αυτό τους υποχρέωνε να κρατιούνται έχοντας σωματική επαφή. Επιπλέον, ο χορός περιείχε πολλές στροφές που εκτελούνταν συνεχόμενα με μεγάλη ταχύτητα, επομένως η σωματική επαφή ήταν αναπόφευκτη.

Παρά τις επιθέσεις που δέχτηκε, το Βιεννέζικο Βαλς έγινε τελικά αποδεκτό σε ολόκληρη την Ευρώπη τον 19ο αιώνα αποκτώντας μεγάλη δημοτικότητα και σήμερα θεωρείται από τους πιο δύσκολους απαλούς χορούς που απαιτεί άψογο στυλ και αρχοντικό αέρα.

Το Βιεννέζικο Βαλς ανήκει στους απαλούς χορούς και κινείται προοδευτικά στον χώρο αριστερόστροφα, όπως το Αργό Βαλς και το Foxtrot. Η ταχύτητα του είναι δύο φορές πιο γρήγορη από ότι του Αργού Βαλς: ενώ το Αργό Βαλς χορεύεται σε 28-30 μέτρα ανά λεπτό, το Βιεννέζικο Βαλς χορεύεται σε 55-60 μέτρα ανά λεπτό.

Πολλά από τα βήματά του μοιάζουν με αυτά του Βιεννέζικου Βαλς στο International style: αριστερές στροφές, δεξιές στροφές, μπροστινές και πίσω αλλαγές από τις αριστερές στις δεξιές στροφές και μπροστινές και πίσω αλλαγές από τις δεξιές στις αριστερές στροφές.

Η βασική τους διαφορά είναι το επίπεδο του Βιεννέζικου Βαλς στο American Style είναι περισσότερο κοινωνικό, παρά αγωνιστικό, καθώς στο πρώτο επιτρέπεται η χρήση «ανοικτών» βημάτων που όμως δεν χρησιμοποιούνται στο International Style.

Ως κοινωνικός χορός το Βιεννέζικο Βαλς απαιτεί μεγάλες αίθουσες και εμφανή γραμμή χορού. Η άρση και η πτώση είναι ανεπαίσθητες, καθώς δεν τις επιτρέπει η ταχύτητα του χορού. Περισσότερο ορατή είναι η κίνηση sway στο πάνω μέρος του σώματος.

Το μέτρημα είναι ίδιο με το αργό Βαλς: 1, 2, 3. Το βήμα που γίνεται στον πρώτο χτύπο προς τα μπρος γίνεται πάντα πάνω στο τακούνι (heel step) και τα βήματα που γίνονται στον δεύτερο και τρίτο χτύπο της μουσικής γίνονται κυρίως σε όλο το πέλμα (flat steps), με το τακούνι να αιωρείται ελαφρώς από το πάτωμα. Οι παρτενέρ χορεύουν το βήμα που γίνεται στον πρώτο χτύπο ακολουθώντας την γραμμή χορού και χρησιμοποιούν τα βήματα που γίνονται στον δεύτερο και στον τρίτο χτύπο για να τοποθετηθούν πάνω στην γραμμή χορού για να ακολουθήσει το προοδευτικό βήμα στον επόμενο πρώτο χτύπο.

Ακόμα και στις φιγούρες που γίνονται με κατεύθυνση προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά τα βήματα που γίνονται πάνω στον πρώτο χτύπο (προοδευτικά βήματα) γίνονται πάντα σε ευθεία πάνω στην γραμμή χορού. Αυτό επιτυγχάνεται με την απομόνωση του κορμού (το επάνω μέρος του σώματος) από το σώμα από την λεκάνη και κάτω. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατό να είναι ο θώρακας στραμμένος διαγώνια σε σχέση με την γραμμή χορού, ενώ τα πέλματα να κινούνται ευθεία πάνω στην γραμμή χορού.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα στο βιεννέζικο Waltz είναι η υπερβολική περιστροφή που προκαλείται από τον μη καλό έλεγχο των κινήσεων των παρτενέρ. Το να σκέφτονται οι χορευτές (κυρίως ο καβαλιέρος) τον βαθμό στροφής (συνήθως μισή στροφή) που πρέπει να πραγματοποιήσουν είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το να κάνουν ασυναίσθητα συνεχείς στροφές. Με την μέθοδο αυτή προλαμβάνονται οι ζαλάδες (λόγω των πολλών στροφών) και έχετε μεγαλύτερο έλεγχο των κινήσεών σας. Υπολογίζετε ότι θα ολοκληρώνετε μισή στροφή σε κάθε μουσικό μέτρο.

Το κράτημα και γενικά η σύνδεση των παρτενέρ είναι όμοια με το Αργό Waltz και το Foxtrot. Η μόνη διαφορά είναι ότι η τοποθέτηση του κεφαλιού προς τα αριστερά είναι πολύ πιο έντονη και για τους δύο παρτενέρ εξαιτίας των περιστροφών που χαρακτηρίζουν τον χορό. Κοιτάζοντας το κράτημα από ψηλά θα βλέπαμε ότι σχηματίζεται ένα οβάλ σχήμα με τα κεφάλια των χορευτών να βρίσκονται έξω από το σχήμα αυτό.

Όλες οι κινήσεις πρέπει να πηγάζουν από το κέντρο βάρους των παρτενέρ. Με αυτόν τον τρόπο η κίνηση περιορίζεται χαμηλά προς το πάτωμα με αποτέλεσμα να έχουν οι χορευτές μεγαλύτερο έλεγχο του άξονά τους ιδίως κατά τη διάρκεια των στροφών.

Το βιεννέζικο waltz είναι ένας πραγματικά συναρπαστικός χορός. Κατακτείται μεν δύσκολα, αλλά αξίζει την προσπάθεια.

  

Πηγή: http://www.pro-dance.gr/intermission/dance-specials/dance-specials-vienna-waltz

Δε θα μπορούσα να κλείσω την ανάρτηση δίχως να μοιραστώ μαζί σας λίγο οπτικοακουστικό υλικό από αυτόν τον άκρως αρχοντικό χορό:

Nα πω μάλιστα πως θυμήθηκα πως το σήριαλ "Δύο Ξένοι", στην αρχή τίτλων είχε έναν όμορφο χορό βαλς μεταξύ των πρωταγωνιστών.

Επίσης να πω πως κατα τη γνώμη μου πάντα, από τις πιο όμορφες συνθέσεις που ανήκουν σε αυτό το είδους, είναι όσες δημιουργήθηκαν για τη σειρά Αμελί.

Επειδή όμως στο μπλοκ διαθέτω ξεχωριστή στήλη για τις συνθέσεις, θα κάνω αναφορά άλλη στιγμή εκεί.

Αυτά για την ώρα εκφραστικοί μου φίλοι.
Να είστε πάντα καλά.