Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. ΠΕΡΗΦΑΝΗ! :)






"Ο άνθρωπος οφείλει να φυτέψει τουλάχιστον ένα δέντρο. Να γεννήσει τουλάχιστον ένα παιδί. Να γράψει τουλάχιστον ένα βιβλίο."

Έλλη Αλεξίου ( 1894-1988 , Ελληνίδα πεζογράφος)


Εντάξει, δε το λες δέντρο, είναι όμως το πρώτο λουλούδι που φύτεψα. Όπως βλέπετε το συνόδεψα με το πρώτο βιβλίο και μας μένει κάτι ακόμη από αυτά που υποστηρίζει το παραπάνω, αγαπημένο γνωμικό. Παιδί δεν έχουμε αλλά θα μου επιτρέψετε να "τοποθετήσω" σε αυτόν τον όρο τον εαυτό μου. Εξάλλου είναι γνωστό πως όλοι κρύβουμε ένα παιδί ή μάλλον "Το Παιδί" μέσα μας. Τι ωραιότερο λοιπόν, από το να του επιτρέπεις, όσο πιο συχνά γίνεται, να γεννά τη χαρά, τον ενθουσιασμό και την αγάπη για τη ζωή που έχει.

Kαλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Να είστε πάντα καλά!
Labels:

Σχόλια

  1. ...irida...12 Οκτωβρίου 2015 στις 8:31 π.μ.

    καλη εβδομαδα γλυκια μου! ευχομαι ολες σου οι επιθυμιες και τα ονειρα σου να πραγματοποιηθουν!να εχεις υγεια ,αγαπη,να εισαι ευτυχισμενη...και γεματη εμπνευση και δημιουργια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου12 Οκτωβρίου 2015 στις 11:05 π.μ.

      Eυχαριστώ και ανταποδίδω τις τόσο θερμές ευχές σου!
      Να είσαι πάντα καλά και να χαμογελάς με τη ψυχή σου!

      Διαγραφή
  2. Ελένη Φλογερά12 Οκτωβρίου 2015 στις 9:37 π.μ.

    Εγώ θεωρώ πως τα έχεις και τα τρία, γιατί μπορεί να μην έχεις παιδί, αλλά είσαι ακόμα πολύ μικρή, είσαι εσύ το παιδί.
    Καλημέρα Κικίτσα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου12 Οκτωβρίου 2015 στις 11:06 π.μ.

      Μου άρεσε αυτό Ελένη μου, άλλωστε κάπως έτσι νιώθω και εγώ.
      Τα φιλιά και την αγάπη μου πάντα!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος12 Οκτωβρίου 2015 στις 10:14 π.μ.

    Καλημέρα Κική μου, καλή εβδομάδα! Ωραίο γνωμικό και τέλειο το λουλούδι σου. Πάντα να βγαίνουν αληθινά τα όνειρα και οι επιθυμίες σου, εύχομαι. Σε γλυκοφιλώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου12 Οκτωβρίου 2015 στις 11:06 π.μ.

      Ευχαριστω και ανταποδίδω για όλα γλυκό και αγαπημένο μου Μαρινάκι! :)

      Διαγραφή
  4. giota by otan exo esena...12 Οκτωβρίου 2015 στις 11:23 π.μ.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου12 Οκτωβρίου 2015 στις 11:29 π.μ.

      Ευχαριστώ πολύ γλυκιά Γιώτα.
      Να χαίρεσαι την οικογένειά σου.
      Φιλιά πολλά

      Διαγραφή
  5. airis12 Οκτωβρίου 2015 στις 5:02 μ.μ.

    πάει, ούτε παιδί έκανα, ούτε βιβλίο διάβασα...μα ούτε ένα δεντρί δεν φύτεψα!
    Είμαι για τα μπάζα!☺
    Για σου Κικήπαιδί μα τι παιδί! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου13 Οκτωβρίου 2015 στις 1:42 μ.μ.

      εισαι μια υπεροχη και ξεχωριστή προσωπικότητα!
      φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Λίζα12 Οκτωβρίου 2015 στις 9:29 μ.μ.

    Τα λουλουδάκια σου πανέμορφα!
    Εγώ από την άλλη ανήκω στην κατηγορία που ξεραίνουν ακόμη και κάκτο :Ρ

    Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου13 Οκτωβρίου 2015 στις 1:43 μ.μ.

      Λιζάκι και εγω σε αυτη τη κατηγορια ημουνα είπα όμως να προσπαθήσω και έπιασε
      χαχαχα
      φιλια πολλα

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...
8 σχόλια
Read more »

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...
12 σχόλια
Read more »