ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ...!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλησπέρα.

Εύχομαι να είστε όλοι καλά.

Για σήμερα, μιας και ακολουθεί σαββατοκύριακο, σας έτοιμασα μία "χορταστική" και πιστεύω άκρως πνευματική ανάρτηση, που θα την αγαπήσετε βαθιά όσο εγώ.

Εχθές το απόγευμα βρήκα στο διαδίκτυο ένα πάρα πολύ ωραίο ποίημα, ένα ποίημα που δεν είχε τύχει μέχρι στιγμής να διαβάσω ή να ακούσω κάποιον από τους στίσους του. Για να είμαι ειλικρινής δεν γνώριζα ούτε τον δημιουργό του αλλά τώρα που τον ανακάλυψα, άρχισα να τον θαυμάζω και πιστέψτε με διάβασα κι άλλα απο τα έργα του, που μου άρεσαν εξίσου πολύ.

Αυτό όμως που με εντυπωσίασε κυριολεκτικά, είναι το γεγονός πως ανακάλυψα οτι το ποίημά του αυτό, που θα διαβάσετε κι εσείς παρακάτω, είναι παράλληλο στο γνωστό και μελοποιημένο ποίημα "Μόνο γιατί μ' αγάπησες", της Μαρίας Πολυδούρη.

Ένιωσα τόσο όμορφα διαβάζοντάς τα μαζί και σκέφτηκα ή μάλλον ένιωσα, πως όλο αυτό θα θέλατε κι εσείς το ζήσετε, οπότε άμεσα άρχισα να γράφω την ανάρτηση τούτη.

Ο έρωτας συγκλόνισε
την καρδιά μου όπως ο άνεμος που κατεβαίνει από το βουνό
τραντάζει τις βελανιδιές
Σαπφώ (630/612-570 π.Χ.)
(Μτφ.: Χάρης Βλαβιανός)

ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ - ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ’ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
- μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.

ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ - ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ 

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορώ να επιζήσω.

Να μη χαθώ μέσα στο μαύρο δάσος.

Ν’ αψηφήσω τον άγριο σκύλο

που μ’ ακολουθεί σα’ να ‘ναι ο ίσκιος μου.

Μόνο με την Αγάπη σου.

Να χτίσω ένα άλλο πρόσωπο.

Να γίνω πάλι ένα μικρό αγόρι.

Αθώο σαν το τρεχούμενο νερό.

Και να γνωρίζω τον κόσμο

μ’ ένα καινούργιο θάμπωμα.

Μόνο με την Αγάπη σου

μπορώ να λέω τραγούδια από άλλους, άγνωστους

τόπους.

Να γίνομαι ένας γρύλος άγρυπνος∙

και να κεντώ τ’ όνομα σου, με στίχους αέρινους.

Να μιλώ μόνο για σένα.

Να σε καλημερίζω μ’ έναν φοβισμένο κορυδαλλό

κρυμμένον στο στήθος μου∙

και να μου αποκρίνεσαι μ’ ένα ξεχασμένο μου ποίημα.

Μόνο για την Αγάπη σου.

Μπορώ να περνάω την κάθε μου μέρα

απαγγέλλοντας τους πικρούς στεναγμούς

και αγιογραφώντας τους αίνους

απ’ το μέγα θαύμα του Έρωτα.

Να σου λέω τέλος καληνύχτα

και να με παίρνεις μαζί σου, στον ύπνο σου.

Για να με σεργιανίσεις μεθυσμένον

στα μαγεμένα σου όνειρα.

Μόνο με και για την Αγάπη σου

μπορώ να γίνομαι όλο και πιο ανθρώπινος.

Να φαίνομαι όλο και λιγότερο λυπημένος.

 
Κι όχι εκφραστικοί μου, δε σας έχω μόνο αυτά τα ωραία....

Σας έχω κι άλλα, εξίσου σημαντικά και πολύτιμα.

Εξάλλου όπως βλέπετε και στον τίτλο της ανάρτησης, υπάρχουν πολλά "ωραία" που σας ετοίμασα για το αγνό και άδολο συναίσθημα της αγάπης....

Kι ο έρωτας; Έρωτας.
Δηλαδή;
Το ίπτασθαι οικιοθελώς,
το ωραιάσθαι αενάως,
το εγγίζειν χαϊδευτικώς,
το ποθείν καθ’ ολοκληρίαν,
το φαντάζεσθαι εγχρώμως,
το αντι-εξουσιάζεσθαι ανυπερθέτως,
το συνουσιάζεσθαι επαναληπτικώς…
Γενικώς το ευ ζειν...
Το αποπλανάσθαι στην απουσία της μοναξιάς..!!

Χρόνης Μίσσιος / Κεραμίδια στάζουν.

Για το τέλος της ανάρτησης σας έχω κρατήσει ορισμένα αποσπάσματα από το δικό μου βιβλίο "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" και ανήκουν όλα στο ποίημα "Η Φυγή".

Ελπίζω να τα απολαύσετε:

"Εξάλλου εξαγνισμός δεν είναι ο Έρωτας;

Ευφορία και πίστη δεν είναι η Αγάπη"

" Ίσως αν έμενες εδώ να διαρκούσες λίγο. Όσο θα ζούσα, όσο θα ζούσες! Κι αν αυτό είναι πολύ για κάποιους ξέρω πως η Αγάπη οφείλει να ζει και να τιθασεύει ανά αιώνες! Με τη βοήθειά μας! Την διάδοσή της σε έναν πιο φιλεύσπλαχνο, ειρηνικό και ανθρώπινο κόσμο!"

" Ναι, θυμάμαι καλά πως σου άρεσε να σου λέω «Σ’ αγαπώ» και μου χάρισες μια κάρτα.

Μια κάρτα που έγραφε: Ακόμη κι αν φύγω θα είμαι κοντά σου, σαν Άγγελος, σαν φυλαχτό, σα φύλλο, που πέταξε στον ουρανό και ψάχνει τον κορμό του δέντρου, που κάποτε το φιλοξενούσε."

"Άδολης αγάπης, αθώας, ειλικρινούς, σαν λίγες που στον κόσμο μας υπάρχουν! Μα ευτυχώς είναι δυνατές, ανεξίτηλες, διαχρονικές και μπορούν να γίνουν το αλάτι σε μια πληγή, που πρέπει άμεσα να κλείσει."

Αυτά για σήμερα φίλοι μου.

Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, να περάσετε όμορφα και να νιώστε αγάπη!

Λάβετέ τη και προσφέρετέ τη!

 

 

 

 

Βιογραφικά των αγαπημένων μας δημιουργών 

(πατήστε επάνω στα ονόματά τους): 

 

 

Μαρία Πολυδούρη

Θανάσης Κωσταβάρας 

Χρόνης Μίσσιος

Σαπφώ  

Χάρης Βλαβιανός