ΟΙ ΦΕΓΓΙΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και ενθουσιασμένη, τόσο πολύ, που δεν γινόταν να μη μοιραστώ μαζί σας, τα ευχάριστα νέα μου.

Για να είμαι ειλικρινής, απο την αρχή του έτους, του έτους που θεωρούσα αρκετά ευοίωνο για εμένα και τα όποια σχέδιά μου, έχω συναντήσει αρκετές δυσκολίες, οι οποίες σχετίζονται περισσότερο με προσωπικά προβλήματα και με ψυχολογικές μεταπτώσεις.

Όμως, γιατί πάντα υπάρχει ένα "όμως" που μας τροφοδοτεί με ελπίδα, ήξερα ή μάλλον καλύτερα ένιωθα, πως μετά τις μεγάλες δυσκολίες θα έρθουν τα καλύτερα πράγματα και θα μπορώ πλέον να τα απολαύσω.

Ανάμεσα λοιπόν στα μεγάλα και δύσκολα διαστήματα που καλέστηκα ξαφνικά να αντιμετωπίσω - και πιστέψτε με δεν ήμουν καθόλου μα καθόλου προετοιμασμένη-, υπήρχαν κάποιοι μικροί μικροί "Φεγγίτες", που ερχόντουσαν και έδιναν φως στα όποια σκοτάδια μου.

Να το πω πιο απλά, το νόημα, η σκέψη, ο συμβολισμός των όσων υπάρχουν στο δεύτερο βιβλίο και εμπνεύστηκαν για να γίνουν ο τίτλος του, έγιναν κατα κάποιο τρόπο πράξη στη ζωή μου. 

Και προσέξτε να δείτε πιο είναι το "καλό" ή το παράλογο αν θέλετε της υπόθεσης...  Πως ενώ πίστευα πως είχα αντιμετωπίσει αρκετά απο τα σκοτάδια μου και στην ουσία βρέθηκα, εντελώς απροετοίμαστη και μόνη απο επιλογή, να τα αντιμετωπίζω και να τα εξαλείφω ένα ένα...

Τότε, και μόνο τότε κατάλαβα, το πόσο ασήμαντα μπορεί να είναι τα θέματα που νομίζουμε πως μας επηρεάζουν αρνητικά στη ζωή μας.

Και ξαφνικά όταν έρθουν τα δύσκολα, εκεί καταλαβαίνεις πως ότι αντιμετώπισες στο παρελθόν και φάνταζε βουνό στα μάτια σου, ήταν απλώς μια φαντασία.

Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, διότι όσο κι αν φαίνομαι ανοιχτός άνθρωπος, δυστυχώς ή ευτυχώς, δυστυχώς δηλαδή, έχω μάθει τα άσχημα να τα κρατάω μόνο για μένα και να μιλάω για αυτά όταν έχουν περάσει ή περνάνε..., θέλω να σας πω όμως οτι καλό είναι ότι σας απασχολεί να το μοιράζεστε, έστω με τους πιο κοντινούς σας ανθρώπους, να το μοιράζεστε.  Εγώ δεν το έκανα αυτό στην αρχή και ίσως γι' αυτό να κράτησε τόσο, απο τη στιγμή όμως που άρχισα να μιλάω για τα προβλήματά μου, όλο αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο και αδιανόητο στο μυαλό μου, άρχισε σιγά σιγά να μικραίνει και να εξαφανίζεται.

Δε θέλω να σας φοβίσω άδικα, τώρα είναι όλα καλά και αναμένω τα καλύτερα, απλώς ήθελα να σας πω ότι μικρά μικρά κομμάτια της καθημερινότητας και των ανθρώπων που με περιστοιχίζουν (ακόμη και ηλεκτρονικά), χωρίς να το ξέρουν μάλιστα, έγιναν οι δαυλοί μου και μου έδειξαν τον δρόμο για να βγω από έναν λαβύρινθο που άθελά μου είχα εισέλθει.

Τραγική Ειρωνία (αν είμασταν σε αρχαία τραγωδία): Οι Φεγγίτες περιλαμβάνουν κάτι απο την Ελευθέρια Πορεία, πεζοποίημα των Λαφύρων, σημείο δράσης αυτής, ο λαβύρινθος, ένας λαβύρινθος που ξαφνικά βρέθηκα κι εγώ. 

Κάθαρση (αν είμασταν σε αρχαία τραγωδία): Το σημείο εκείνο που επιτέλους άρχισα να προχωράω.. προς την έξοδό του. Μου εδειξαν το φως και απλώς βάδισα...

Και προσέξτε, στο νέο βιβλίο υπάρχει ένα πεζό ποίημα που ξεκινάει έτσι: 

" Προχωρούσα...

και προχωρούσα….

και προχωρούσα….., χαμένη στον δρόμο, που οδηγούσε στο Εγώ μου.

Ένα φθινοπωρινό φυλλαράκι, που είχε πέσει από κάποιο δέντρο, βρέθηκε στο διάβα μου και με έκανε να σταματήσω, να σκύψω, να το πιάσω, να το δω.

Νοσταλγικά θυμάμαι του χαμογέλασα, το άφησα πάλι κάτω και συνέχισα να προχωρώ σε έναν άυλο δρόμο."

πορεύεται έτσι:

"Προχωράω…

και προχωράω ….

και προχωράω…..,

Φτάνω σε μια ακρογιαλιά, έχει το δείλι που αγαπώ και λατρεύω πάντα.

Έχει ένα μεθυστικό ηλιοβασίλεμα και μια θάλασσα με ένα γλυκό και ήρεμο φάρο.

Εχει όστρακα, βότσαλα, ψιλό χαλίκι και μια γλυκιά θολούρα ανεξάρτητης μοναξιάς.

Προχωράω…

και προχωράω ….

και προχωράω…..,

αμέριμνη προχωράω στη λασπωμένη άμμο και οι πατούσες μου διαγράφουν μια σπαρταριστή, ακανόνιστη πορεία.

Οι μικρές μου πατούσες…"

και τελειώνει έτσι: 

"Προχωράω…

και προχωράω ….

και προχωράω…..,

Παρέα με το δικό μου γλάρο προχωράω, δεν πετάω απλώς, ανακαλύπτω, ανασαίνω, προβληματίζομαι, ελπίζω, κατανοώ, ορθώνω ανάστημα, παλεύω, ΖΩ!"

 Προβληματισμός μου: 

"Οι περισσότεροι, ζούνε κάτι και το αποτυπώνουν στο χαρτί, εγώ το αποτυπώνω και το ζω μετά... Πως γίνεται αυτό; Τι συμβαίνει με εμένα;"

Πάντα έλεγα πως είμαι "ανάποδος" ανθρωπος τελικά...

Εντάξει, φτάνουν οι εξομολογήσεις και οι καταθέσεις ψυχής, αρκετά είπα, πολύ παραπάνω μάλιστα από όσα είχα σκοπό να σας γράψω, ας μοιραστώ μαζί σας τα ευχάριστα νέα μου που αφορούν την κυκλοφορία του δεύτερού μου βιβλίου, που πιστεύω άμεσα θα γίνει.

Για πέστε μου..
Πως σας φαίνεται το εξώφυλλό μας; :D

Δεν είναι εκπληκτικό; :D

Θέλω να ευχαριστήσω την δημιουργική ομάδα του Mystory Editions, για το πανέμορφο εξώφυλλο που μου έφτιαξαν. Να επισημάνω μάλιστα, πως το δημιουργικό αυτό βασίζεται επάνω σε πίνακα του ζωγράφου Άντρε Κον, έργο του οποίου "έντυσε" και το πρώτο μας βιβλίο.

Κι επειδή, ότι αφορά τις επιλογές μου σε σχέση με τα βιβλία που γράφω και θέλω να μοιραστώ με όλον τον κόσμο, έχουν πάντα ένα υπόβαθρο πίσω τους και παίρνονται κατόπιν συζήτησή μου μαζί τους (όταν λέω οτι μιλάω με τα γραπτά μου το εννοώ όπως ακριβώς το καταλαβαίνεται), θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας για ποιον λόγο κάναμε αυτή την επιλογή και τι ακριβώς συμβολίζεται - υπαινίσσεται.

Ας θυμηθούμε όμως το εξώφυλλο των "Λαφύρων" πρώτα:

Συμβολικά και όχι μόνο, μπορώ να συνοδέψω την επιλογή του νέου μας εξωφύλλου με την εξής φρασεολογία:

 "Η γυναίκα ή το πρόσωπο αν θέλετε, που "γεννήθηκε" με την πλάτη στραμμένη στον κόσμο, γύρισε μπροστά, τον αντίκρυσε και πλέον τον αντιμετωπίζει σθεναρά ". 

Με λίγα λόγια εκφραστικοί, δεν επιδιώκω μια απλή συνέχεια, δεν θέλω το ένα να είναι η συνέχεια του άλλου, θέλω όμως και πιστέψτε με το θέλω πολύ, να είναι παράγωγό του. Να γεννάτε το ένα απο το άλλο μα ταυτόχρονα να συνυπάρχει. Έτσι το έχω ονειρευτεί. :)

Αρκετά σας κούρασα με τις όποιες ιδέες και εξομολογήσεις μου, θέλω να κλείσω με την πιο όμορφη λέξη του κόσμου μου... με το Ευχαριστώ μου δηλαδή.

Ένα μεγάλο και τρανό Ευχαριστώ στον κάθε άνθρωπο που με τον τρόπο του, με τον οποιονδήποτε τρόπο, με στήριξε και με βοήθησε. Με τον καλό του λόγο, το χαμόγελό του, με τη χειροπιαστή του πράξη, με οτιδήποτε θέλησε να μου δείξει τη χαρά του, την παρότρυνσή του, τη στήριξη ή τον απλό συμμερισμό του έστω.

Να είστε όλοι καλά, να ονειρεύεστε, να μάχεστε γι' αυτά και να μη ξεχνάτε ποτέ τους πραγματικούς ανθρώπους σας

Καλημέρα σε όλο το κόσμο! Να είναι πάντα εκφραστικός και καλοσυνάτος εύχομαι!