Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΗΜΕΡΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ.

Eκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα.

Ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε.

Να επιτρέψουμε στην ψυχή μας να περάσει όλα τα στάδια του Κυρίου ώστε στο τέλος να καθαρίσει, να εξιλεωθεί και να αναστηθεί κι αυτή μαζί του.

Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο αυτήν την εβδομάδα να γονατίσει αν χρειαστεί, να προσευχηθεί μα στο τέλος να εξαγνιστεί και να πλημμυρίσει με φως, αγάπη και ελπίδα.

Σκοπός μου δεν είναι να κάνω θρησκευτικό κήρυγμα, δεν είμαι άλλωστε αρμόδια γι' αυτό, απλώς μια βαθιά, εσωτερική ανάγκη με κάνει να θέλω να μοιραστώ με όλο τον κόσμο το πιστεύω μου. Ξέρετε, εάν η θρησκεία μας (βγάζω εκτός την εκκλησία και πολλούς θεσμούς της για αρκετές περιπτώσεις που δεν ασπάζομαι), δεν ήταν τόσο δυνατή και άκρως αληθινή για εμένα, δε θα τη πολεμούσαν και με τόσο μένος μάλιστα, τόσες άλλες θρησκείες και οργανώσεις.  

Το μόνο που θέλω να πω είναι πως αν ακολουθούσαμε, και πάλι όχι κατα γράμμα, τα όσα υποστηρίζει η θρησκεία μας, το μόνο σίγουρο και βέβαιο είναι πως θα είμασταν καλύτεροι άνθρωποι, ήρεμοι, γαλήνιοι και σίγουρα άκρως ειρηνικοί και καλοί. 

Υπάρχει άραγε κάτι πιο ωραίο απο έναν φιλειρηνικό κόσμο;

Ναι, ξέρω πως αυτό δεν μπορεί να γίνει εφικτό αλλά ξέρω καλά πως πλησιάζοντας τον Θεό, τον φιλεύσπλαχνο Θεό μας, μόνο με ηρεμία και συνάμα ελπίδα μπορούμε να πλημμυρίσουμε την ψυχή και κατ' επέκταση τις ζωές μας. Νομίζω πως η θρησκεία μας, πέρα απο την προσωπική λύτρωση, μας μαθαίνει να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και κυρίως, συνάνθρωποι... αδέρφια...

Σε αυτό το σημείο, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες φωτογραφίες που μου έστειλε η αγαπημένη μου Αλεξάνδρα Μουριοπιούλου απο την πανέμορφη Καστοριά και πραγματικά θεωρώ πως δε θα μπορούσα να τις ταιριάξω καλύτερα στην σημερινή μου ανάρτηση. Εξάλλου και σαν συνέχεια του τίτλου της ανάρτησης με την τόση αγάπη που έχω λάβει απο εσάς θα μπορούσα να προσθέσω τη φράση: "Και εγώ είδα πολλές..."

Για ελάτε όμως να δούμε τις πανέμορφες φωτογραφίες που ακολουθούν:

Είπα στη μυγδαλιά: «Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό». Κι η μυγδαλιά άνθισε.
Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας
(«Ο Φτωχούλης του Θεού»)

Φορτίον μη συγκαθαιρείν, αλλά συνανατιθέναι τοις βαστάζουσι
Πυθαγόρας, 580-490 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος
μτφρ: μη βοηθάς να αφήσουν κάτω το φορτίο, αλλά βοήθα να το κουβαλήσουν

 Tα Λάφυρα στο μοναστήρι της Παναγίας Μαυριώτισσας.

 

Χτισμένη το 1082 επί Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαυριώτισσας, αυτός ο Βυζαντινός θησαυρός βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από το κέντρο της Καστοριάς, στο ανατολικό μέρος του βουνού της Καστοριάς, που αποτελεί χερσόνησο μέσα στην λίμνη Ορεστιάδα, σε μια τοποθεσία με αιωνόβια πλατάνια.

Αρχικώς ονομάσθηκε Μεσονησιώτισσα. Έπειτα ονομάστηκε Μαυριώτισσα από το απέναντι αυτής παραλίμνιο χωριό Μαύροβο (σημ. Μαυροχώρι) κατά τον 17ο αιώνα, οι κάτοικοι του οποίου συντηρούσαν το μοναστήρι.

Αφορμή για το κτίσιμο της μονής υπήρξε το γεγονός ότι στο σημείο αυτό αποβιβάσθηκαν το 1083 στρατεύματα του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, για να εκδιώξουν τους κατακτητές της Καστοριάς Νορμανδούς, όπως και έγινε.

Η ανδρώα Ιερά Μονή Μαυριώτισσας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως πνευματικός χώρος σε όλες τις φάσεις τις ιστορίας της Καστοριάς. Έτσι εξηγείται και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειχναν γι' αυτήν αξιωματούχοι του Βυζαντίου.

Οι καταστροφές και οι επισκευές που έγιναν κατά καιρούς είχαν ως αποτέλεσμα να καταστραφούν πολλές από τις σπουδαίες τοιχογραφίες της. Τα μάτια που έχουν αφαιρεθεί - χαραχθεί από τα εικονιζόμενα πρόσωπα είναι αποτέλεσμα των Τούρκων, επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, άκρως ενδιαφέρουσα από εικονογραφικής άποψης και η σκηνή της Βάπτισης είναι του 12ου αιώνα. Οι εξωτερικές τοιχογραφίες της (ρίζα Ιεσσαί, αυτοκράτορες και Άγιοι Δημήτριος και Γεώργιος) τοποθετούνται χρονικά γύρω στα 1260.

Στο χώρο της μονής υπάρχουν κι άλλα μεταγενέστερα κτίρια, όπως το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το μουσείο και το εκθετήριο. Το 1998 το μοναστήρι επανιδρύθηκε. Σήμερα Ηγούμενος είναι ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος.

Πηγή: http://www.monastiria.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=455&lang=fr

 

 

 

 

Εύροις δ’ αν επί ων πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος με δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμναστηρίων. Ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μη δ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μη δ’ αποτροπαίς κακών ουδείς έστι, ουδ’ έσται γεγονώς θεατής.

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Σύντομη απόδοση: Μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία και θεό.

 

Τα Λάφυρα στο παρεκκλήσι του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου με τοιχογραφίες του 1552, φιλοτεχνημένες από το ζωγράφο Ευστάθιο Ιακώβου.

 

Οι σωζόμενες τοιχογραφίες του καθολικού περιορίζονται στο ιερό, στο δυτικό τοίχο του κυρίως ναού και στο νάρθηκα. Το ιδιαίτερο ύφος τους δημιουργεί έντονες επιφυλάξεις για τη χρονολόγησή τους, που κυμαίνεται από τον 11ο ως και τις αρχές του 13ου αι. Πράγματι η τέχνη τους δεν παρέχει στοιχεία που να σχετίζονται με την τοπική παράδοση.

Η βιαιότητα και οι παραμορφώσεις στο σχέδιο φθάνουν σε έσχατα σημεία αφαίρεσης. Στον 13ο αι. μερικές από τις παλιές αυτές τοιχογραφίες επισκευάστηκαν και νέες κόσμησαν τον εξωτερικό τοίχο του νάρθηκα.

Το παρεκκλήσι αυτό βρίσκεται δίπλα στην Παναγία Μαυριώτισσα.

  

Νιώθω ευλογημένη και τυχερή που τα Λάφυρα είχαν την τύχη και την τιμή να φωτογραφηθούν σε πολλά μέρη της Ελλάδας μας (και όχι μόνο), δίνοντάς μου έτσι τη δυνατότητα να ενημερώθω για αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, νιώθω όμως αρκετά πιο ευλογημένη που όλοι εσείς, με στηρίξατε, με τον τρόπο σας ο καθένας και θέλω να σας ευχαριστήσω για ακόμη μία φορά και να ευχηθώ την αγάπη και τη χαρά που μου δώσατε να τη λάβετε εις διπλούν.

Θέλω να περάσετε όμορφα τις μέρες που ακολουθούν αλλά στ' αλήθεια θέλω να να δώσετε στον εαυτό σας την ευκαιρία να "θανατωθεί" και να "αναστηθεί" για ακόμη μία φορά. 

Μέσα απο τις διαδικασίες μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τη ζωή και επειδή πέρασα αρκετά δύσκολα τους τελευταίους μήνες, θέλω να πω πως πραγματικά κοντά στο Θεό ένιωσα οτι όλα θα γίνουν καλύτερα. Το ένιωσα και το πίστεψα δυνατά. Η προσευχή είναι η επικοινωνία μας μαζί του και η καλύτερη προσευχή για εμένα είναι αυτή που ξεγυμνώνεις και πατάς την ψυχή σου, εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα και πιστεύω πως εισακούστην.

Θα κλείσω με το εξής γνωμικό:

Η προσευχή σήμερα λέγεται πράξη. Να ασκητεύεις σήμερα θα πει: να ζεις με τους ανθρώπους και να ανεβαίνεις κάθε μέρα, κάθε μέρα και όχι μονάχα τη Μεγάλη Παρασκευή με το Χριστό στο Γολγοθά. Και να σταυρώνεσαι.

  

Νίκος Καζαντζάκης 

Α και κάτι ακόμη που είχα διαβάσει τυχαία πριν καιρό και μου άρεσε αρκετά, εξέφρασε τουλάχιστον πολλά σημερινά μας "δεδομένα":

Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό.

Μαχάτμα Γκάντι ( 1869-1948 , Ινδός ηγέτης)

Αυτά για την ώρα εκφραστικοί μου φίλοι.

Εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου, τα πάθη και η Ανάσταση του Κυρίου μας να είναι για εσάς Ελπίδα, Δύναμη, Αγάπη και Αναγέννηση στη ζωή.

Να περάσετε όμορφα, να ξεκουραστείτε, να δείτε αγαπημένους σας ανθρώπους και το κυριότερο να πλημμηρίσει η ψυχή σας με φως. 

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα.

Θα τα πούμε στο μπλοκ μετά τις γιορτές.

Να μου προσέχετε τους εαυτούς σας.

Φιλιά πολλά και προσωπικές ευχές σε όλους σας.