Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν.
Τα έχεις δει πως κοιμούνται;
Ραβδοσκόποι γίνονται…
Μέσα σε μια χρυσή παλάμη, αιχμαλώτισα ένα αλλοτινό βλέμμα.
Έδωσα καθάριο νερό στην πιο αλώβητη έννοια. Με αυτό καθάρισα όλες τις πληγές μου. Νέκταρ, έγινες.
Κάθε πολύτιμο φεγγάρι μετρά στο πρόσωπό μου ρίζες, αγέννητες ρίζες.
Τα ανείπωτα λόγια, πήραν μορφή. Ευτυχώς, πήραν μορφή και πράξεις γίνανε. Πράξεις μικρές, ραντισμένες με βελούδο. Ύφασμα, μιας μεταξωτής στιγμής που οι άνθρωποι, έκαναν πέρασμα.
Διαχρονικό και πολύτιμο πέρασμα.
Μέσα στα μάτια σου μετράω συναισθήματα και βλέπω τον κόσμο σαν ένα λευκό σύννεφο.
Ένα λευκό σύννεφο που φιλοξενεί την Άρπα του Αιγαίου και τον Βιολιστή του Ευβοϊκού. Μέρος τους γίνομαι, ως μία παιδική ζωγραφιά, νιώθω ακέραιη. Μοναδική και ακέραιη.
Θα σε ρωτήσω πάλι.
Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν.
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Ρουμπίνια γίνονται…
Πόθοι ευγενικοί, αναμετριούνται.
Βουνά γυμνά, καίγονται.
Οι οργάντζες ψάχνουν να βρουν τα ξεχασμένα βολάν τους, ταίρι γίνονται. Μνήμες αλιεύουν.
Στιγμές θα μείνουν, αναλλοίωτες και χαραγμένες σαν ένα ιστιοπλοϊκό κανό που μάζεψε «αλάτι».
Θαλασσινό αλάτι, γεμάτο ζωή και στέψη.
Μία ακόμη ανάμνηση, ένας ακόμη στόχος, ένα ακόμη βραβείο. Μία επιτυχία και ένας ακόμη θεσμός. Μπροστά μας χαράζει η πορεία ενός πεφταστεριού και ο κόκκινος πλανήτης, φλέγεται από επιθυμία.
Μαζί μου, ζήσε.
Εναντιώσου.
Αγάπησε.
Βάφτισε την κάθε στιγμή αιωνιότητα και άσε με να μικραίνω τα άστρα στα μάτια σου μα να τα μεγαλώνω στο μυαλό και στην καρδιά σου.
Γίνε ο βραδινός μου συμβολισμός και αφέσου, σε μια πολύχρωμη επιθυμία! Επιθυμία γεμάτη υπαινιγμό!
Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν!
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Κρουαζέ γίνονται
«Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν» - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
Τα έχεις δει πως κοιμούνται;
Ραβδοσκόποι γίνονται…
Μέσα σε μια χρυσή παλάμη, αιχμαλώτισα ένα αλλοτινό βλέμμα.
Έδωσα καθάριο νερό στην πιο αλώβητη έννοια. Με αυτό καθάρισα όλες τις πληγές μου. Νέκταρ, έγινες.
Κάθε πολύτιμο φεγγάρι μετρά στο πρόσωπό μου ρίζες, αγέννητες ρίζες.
Τα ανείπωτα λόγια, πήραν μορφή. Ευτυχώς, πήραν μορφή και πράξεις γίνανε. Πράξεις μικρές, ραντισμένες με βελούδο. Ύφασμα, μιας μεταξωτής στιγμής που οι άνθρωποι, έκαναν πέρασμα.
Διαχρονικό και πολύτιμο πέρασμα.
Μέσα στα μάτια σου μετράω συναισθήματα και βλέπω τον κόσμο σαν ένα λευκό σύννεφο.
Ένα λευκό σύννεφο που φιλοξενεί την Άρπα του Αιγαίου και τον Βιολιστή του Ευβοϊκού. Μέρος τους γίνομαι, ως μία παιδική ζωγραφιά, νιώθω ακέραιη. Μοναδική και ακέραιη.
Θα σε ρωτήσω πάλι.
Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν.
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Ρουμπίνια γίνονται…
Πόθοι ευγενικοί, αναμετριούνται.
Βουνά γυμνά, καίγονται.
Οι οργάντζες ψάχνουν να βρουν τα ξεχασμένα βολάν τους, ταίρι γίνονται. Μνήμες αλιεύουν.
Στιγμές θα μείνουν, αναλλοίωτες και χαραγμένες σαν ένα ιστιοπλοϊκό κανό που μάζεψε «αλάτι».
Θαλασσινό αλάτι, γεμάτο ζωή και στέψη.
Μία ακόμη ανάμνηση, ένας ακόμη στόχος, ένα ακόμη βραβείο. Μία επιτυχία και ένας ακόμη θεσμός. Μπροστά μας χαράζει η πορεία ενός πεφταστεριού και ο κόκκινος πλανήτης, φλέγεται από επιθυμία.
Μαζί μου, ζήσε.
Εναντιώσου.
Αγάπησε.
Βάφτισε την κάθε στιγμή αιωνιότητα και άσε με να μικραίνω τα άστρα στα μάτια σου μα να τα μεγαλώνω στο μυαλό και στην καρδιά σου.
Γίνε ο βραδινός μου συμβολισμός και αφέσου, σε μια πολύχρωμη επιθυμία! Επιθυμία γεμάτη υπαινιγμό!
Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν!
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Κρουαζέ γίνονται
«Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν» - Κική Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου
Κική μου, υπέροχο! όμορφο, ατμοσφαιρικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δυνατό και λυρικό. Το χάρηκα σε κάθε του φράση και εικόνα.
"Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν" λοιπόν....
Έγραψες πάλι καλή μου φίλη.
Πολύ όμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...