Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΆΣΤΡΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΙΚΡΑΙΝΟΥΝ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν.
Τα έχεις δει πως κοιμούνται;
Ραβδοσκόποι γίνονται…

Μέσα σε μια χρυσή παλάμη, αιχμαλώτισα ένα αλλοτινό βλέμμα.
Έδωσα καθάριο νερό στην πιο αλώβητη έννοια. Με αυτό καθάρισα όλες τις πληγές μου. Νέκταρ, έγινες.
Κάθε πολύτιμο φεγγάρι μετρά στο πρόσωπό μου ρίζες, αγέννητες ρίζες.

Τα ανείπωτα λόγια, πήραν μορφή. Ευτυχώς, πήραν μορφή και πράξεις γίνανε. Πράξεις μικρές, ραντισμένες με βελούδο. Ύφασμα, μιας μεταξωτής στιγμής που οι άνθρωποι, έκαναν πέρασμα.
Διαχρονικό και πολύτιμο πέρασμα.

Μέσα στα μάτια σου μετράω συναισθήματα και βλέπω τον κόσμο σαν ένα λευκό σύννεφο.
Ένα λευκό σύννεφο που φιλοξενεί την Άρπα του Αιγαίου και τον Βιολιστή του Ευβοϊκού. Μέρος τους γίνομαι, ως μία παιδική ζωγραφιά, νιώθω ακέραιη. Μοναδική και ακέραιη.

Θα σε ρωτήσω πάλι.

Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν.
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Ρουμπίνια γίνονται…

Πόθοι ευγενικοί, αναμετριούνται.
Βουνά γυμνά, καίγονται.
Οι οργάντζες ψάχνουν να βρουν τα ξεχασμένα βολάν τους, ταίρι γίνονται. Μνήμες αλιεύουν.
Στιγμές θα μείνουν, αναλλοίωτες και χαραγμένες σαν ένα ιστιοπλοϊκό κανό που μάζεψε «αλάτι».
Θαλασσινό αλάτι, γεμάτο ζωή και στέψη.
Μία ακόμη ανάμνηση, ένας ακόμη στόχος, ένα ακόμη βραβείο. Μία επιτυχία και ένας ακόμη θεσμός. Μπροστά μας χαράζει η πορεία ενός πεφταστεριού και ο κόκκινος πλανήτης, φλέγεται από επιθυμία.

Μαζί μου, ζήσε.
Εναντιώσου.
Αγάπησε.
Βάφτισε την κάθε στιγμή αιωνιότητα και άσε με να μικραίνω τα άστρα στα μάτια σου μα να τα μεγαλώνω στο μυαλό και στην καρδιά σου.
Γίνε ο βραδινός μου συμβολισμός και αφέσου, σε μια πολύχρωμη επιθυμία! Επιθυμία γεμάτη υπαινιγμό!

Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν!
Τα έχεις δει πως μικραίνουν;
Κρουαζέ γίνονται

«Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν» - Κική Κωνσταντίνου

#Εκφράσου
#Κική_Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Κική μου, υπέροχο! όμορφο, ατμοσφαιρικό.
    Πόσο δυνατό και λυρικό. Το χάρηκα σε κάθε του φράση και εικόνα.

    "Τα άστρα τη νύχτα μικραίνουν" λοιπόν....
    Έγραψες πάλι καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...