Το Φορτίο των Ανθρώπων

 

 

Οι άνθρωποι κουβαλούν στις πλάτες τους:
όμορφα όνειρα,
αμέθυστες αγκαλιές,
πεταλούδες που λάμπουν στο σκοτάδι.

Αγόγγυστα τα δεχτήκαμε όλα.

Μας είπαν:
Ο ουρανός τη νύχτα δεν έχει φεγγάρι.
Η γη πλέον δεν γεννά λουλούδια.
Η ελπίδα δεν χαρίζει θαλπωρή
Ο άνθρωπος δεν αναζητά τη σοφία στη νιότη

Όμως...

Κάποιοι λίγοι, ηθελημένα τρελοί•
αφέθηκαν στην προσμονή της ουσίας.

Μας δίδαξαν την υπομονή.
Μας χάρισαν τα άστρα.
Μας έδειξαν πως ζωγραφίζουμε στο φως, τις σκιές.

Γιατί οι άνθρωποι μπορούν να κουβαλούν στις πλάτες τους:
μνήμες με πόνο,
ερωτηματικά με δάκρυα,
εφιάλτες μες το σκοτάδι

Και παρόλα αυτά:
τα άγρια,
τα ατίθασα,
τα αδάμαστα άτη,
οι άνθρωποι κουβαλούν στις πλάτες τους:
όμορφα όνειρα,
αμέθυστες αγκαλιές,
πεταλούδες που λάμπουν στο σκοτάδι.

~~ Το Φορτίο των Ανθρώπων - Κική Κωνσταντίνου