Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΝΤΡΟΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

 Σε τι κόσμο ζούμε.

Μα τι άνθρωποι (παλιάνθρωποι) υπάρχουν και ζουν γύρω μας και πόσοι από αυτούς, χαίρουν σεβασμό και υπόληψη λόγω της οικονομικής τους (και όχι μόνο) επιφάνειας.

Να μια γενναία γυναίκα:  Η Gisele Pelicot ζει ξανά τον εφιάλτη και αντιμετωπίζει τους δεκάδες βιαστές της.

Η 72χρονη ήταν θύμα των αρρωστημένων σεξουαλικών ορέξεων τόσο του άνδρα της, όσο και 80 αγνώστων, για 9 χρόνια χρόνια, χωρίς να το γνωρίζει. Επέλεξε πλήρη δημοσιότητα της δίκης προκειμένου να εκθέσει τους βιαστές της και όπως χαρακτηριστικά ανέφερε "Η ντροπή πρέπει να αλλάξει στρατόπεδο".

Και σκέφτομαι πόσες φορές οι άνθρωποι ντρέπονται για λάθος λόγους και αντί να διαβάλλονται αυτοί που πρέπει, γίνεται ακριβώς το αντίθετο.

Βλέπουμε τα θύματα να φοβούνται να μιλήσουν και παρότι γίνονται ολόκληρες εκστρατείες για αυτό, τίποτα δεν αλλάζει ουσιαστικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, το θύμα και να ήθελε να μιλήσει, εφόσον ήταν ναρκωμένη, δεν το γνώριζε και δεν μπορούσε να το είχε κάνει νωρίτερα.

Αυτή η γυναίκα, μαζί με τα παιδιά της, είναι γενναία. Είναι παράδειγμα. Αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι πρότυπο. Είναι σπουδαία!

Δεν κάνω συχνά τέτοιου είδους post, αν και στη ζωή μου προσπαθω να είμαι κοντά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη και να τους υποστηρίζω. Είμαι βαθιά ευαισθητοποιημένος άνθρωπος και δεν μιλώ για αυτά, όμως προσπαθώ και κάνω πράξεις.


Κάνω αυτή την ανάρτηση λοιπόν σαν υπενθύμιση και ως προς τον εαυτό μου: Η ντροπή πρέπει να αλλάξει στρατόπεδο και πρέπει να γίνει τώρα. Να μάθουμε στα παιδιά μας, στους εαυτούς μας, στους γύρω μας πως ντροπή δεν είναι το σώμα μας, το χρώμα μας, το πρόσωπό μας, η οικονομική μας κατάσταση, ντροπή είναι να κάνεις κακό στους συνανθρώπους σου για να ταΐσεις το εγώ σου, το άρρωστο εγώ σου.  Ντροπή είναι να βλέπεις αρρωστημένους ανθρώπους και να μη σταματάς το αποτρόπαιο έργο τους. Ντροπή είναι να βιάζεις και όχι να βιάζεσαι.


Η ΝΤΡΟΠΗ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ


 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)