Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΙ ΤΙΤΛΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΒΑΛΩ.



               Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε φίλοι μου.
            Νομίζω πως αυτή τη φορά έχω ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά να πιάσει τόπο η παραπάνω ευχή γιατί κάνοντας μια βιαστική βόλτα στη γειτονιά για το διήμερο που απείχα διαπίστωσα πως πολλά μπλοκοσπιτακια εχουν να αντιμετωπίσουν και από ένα πρόβλημα, αλλα μικρότερα και αλλα μεγαλύτερα αλλα όπως και να χει είναι όλα τους προβλήματα και εύχομαι να λυθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται.
            Σήμερα είχα σκοπο να έκανα έτσι μια κάπως πιο ευχάριστη ανάρτηση αλλα επειδη είμαι άνθρωπος και επηρεάζομαι πολύ εύκολα δε θα μπορούσα ύστερα από κάποιες αναρτήσεις φίλων που διάβασα να κάνω μια κάπως ανάλαφρη αν μπορώ να τη πω έτσι δημοσίευση και αρκέστηκα στο να γράψω τα αισθήματα μου και να εκφράσω τη συμπαράσταση και την ανάγκη μου να πάνε όλα καλά για όλα τα μπλοκοσπιτακια στα οποία διέκρινα σήμερα κάποιες σκιές που πρέπει γρήγορα να εξαφανιστούν και να αφήσουν ξανά τις όμορφες ζεστές αχτίδες του ηλίου να φωτίσουν και πάλι τα σπιτικά τους.
            Να σα το καιρό που επικρατεί σήμερα στη περιοχή μου.
            Δυο μέρες έβρεχε καταρρακτωδώς και σήμερα οι πρώτες ζεστές αχτίδες  του ηλίου έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους.  Ήδη έχει αρχίσει να στεγνώνει ο δρόμος…
            Το ίδιο θέλω και εύχομαι να συμβεί γρήγορα και στα μπλοκοσπιτακια που πολύ αγαπώ και θέλω να είναι πάντα καλά.

Σχόλια

  1. μακάρι ,το εύχομαι κι εγώ!
    καλημέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και πόσο γλυκό που με μια σου ανάρτηση στέλνεις την συμπαράσταση σου σε όλους...Ευχή σε όλα τα σπιτάκια να βρουν τον δρόμο τους...και μια μεγαλύτερη σε σένα με την τόσο γλυκιά ψυχή!
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα μικρή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γλυκο μου μαιρακι σε ευχαριστω πολυ! να σαι παντα καλα κι ευτυχισμενη σου ευχομαι ολοψυχα!

      Διαγραφή
  3. Ανταποδίδω την όμορφη ευχή εις διπλούν....Να είσαι καλά!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σ' εμένα δεν έχει βρέξει καθόλου.
    Εχει συννεφιά από το Σάββατο, αλλά δεν αποφασίζει τι θα κάνει. Εκνευριστικός καιρός...
    Καλή βδομάδα και πολλά φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...'Εβαλες ειλικρινές ενδιαφέρον και αγνά συναισθήματα, ο τίτλος επομένως ήταν περιττός!
    Καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. πραγματικα δεν ηξερα τι να γραψω, μαλλον εχεις δικιο ηταν οντως περιττος! καλη εβδομαδα και σε σενα Ευάγγελε!

      Διαγραφή
  6. Εδώ που είμαι εγώ δεν έχει βρέξει καθόλου.
    Ούτε σταγόνα!
    Εχει όμως συννεφιά κάθε μέρα απ' το Σάββατο.
    Αναποφάσιστος καιρός, εκνευριστικός...
    Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ σηκώθηκα! Αυτοχαστουκίστηκα -δεν τις μπορώ τις κλάψες- και συνήρθα!
    Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περνάω μέσα στην κλάψα και στη μιζέρια!
    Φιλιά και ευχαριστώ πολύ και για τη δική σου συμβολή! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και εδώ έβγαλε ήλιο. Έτσι θα μας το πάει ο Σεπτέμβρης. Μέχρι να αρχίσει το κρύο σιγά σιγά. Καλό φθινόπωρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω πολυ επισης! και σημερα ηλιο εχει εδω! καλα ειναι! σχετικα δροσερα!

      Διαγραφή
  9. Μετά τη βροχή έρχεται ο ήλιος. Έτσι και οι σκιές στα μπλογκοσπιτάκια θα φύγουν! Μέχρι τότε... αφού επηρεάζεσαι εύκολα, άκου -αυτό-, θα σου φτιάξει τη διάθεση, ελπίζω. Παλιό και αγαπημένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα φιλε μου. ευχαριστω για το τραγουδακι, μολις πηγα και το ακουσα, δε το ειχα ξανακουσει αλλα μου αρεσε. ταιριαζει η μελωδια και οι στιχοι με το τιτλο του τραγουδιου, σε προδιαθετει οντως για μια ομορφη μερα. :)

      Διαγραφή
  10. καλημέρα όλη μέρα με χαμόγελα
    Μια όμορφη και χαμογελαστή καλημέρα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

Η μπάντα με το κόκκινο φόρεμα

  Στην άκρη της πόλης, εκεί που δεν πατάνε πολλοί, υπήρχε ένα υπόγειο μπαρ. Από εκείνα που αν δεν σου πουν να πας, δεν θα τα βρεις ποτέ. Το φως του δρόμου δεν έφτανε ως την πόρτα του, μόνο μια ταμπέλα ξεχαρβαλωμένη κρεμόταν πάνω από τα σκαλιά. Έγραφε απλά «ανοιχτά». Μου είχαν μιλήσει για τη μπάντα με το κόκκινο φόρεμα. Δεν ήταν όνομα, ήταν φήμη. Έλεγαν πως κάθε βράδυ στη σκηνή ανέβαινε μια γυναίκα. Πάντα άλλη. Αλλά όλες φορούσαν το ίδιο φόρεμα. Κόκκινο, σαν κραυγή μέσα στο σκοτάδι. Κι όσοι ρωτούσαν παραπάνω, δεν ξαναγύριζαν. Κατέβηκα τα σκαλιά ένα βράδυ με κρύο. Το μπαρ είχε λίγα τραπέζια, παλιά, γεμάτα σημάδια. Ο αέρας μύριζε καπνό και ποτό χυμένο. Οι μουσικοί δεν μίλησαν σε κανέναν. Άρχισαν κατευθείαν. Σαξόφωνο, κιθάρα, πιάνο. Κι ύστερα εκείνη. Ψηλή, με μαλλιά δεμένα πίσω πρόχειρα, σαν να μην την ένοιαζε. Το κόκκινο φόρεμα έμοιαζε πιο ζωντανό από την ίδια. Τραγούδησε. Δεν ήξερα τη γλώσσα. Κι όμως καταλάβαινα. Έλεγε για ανθρώπους που χάθηκαν, για βράδια που δεν ξανα...