Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!!!!!

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με θυμόντουσαν και μου άφηναν μυνήματα όσο απείχα απο τη μπλοκόσφαιρα. Δυστυχώς δε μπορώ πια να μπαίνω συχνα, θέλω όμως να ξέρετε πως αυτό δε σημαίνει οτι σας ξεχνάω και δε σας νοιάζομαι! Αυτό ήθελα να σας πω για να ξέρετε... :)

Να και ένα όμορφο τραγουδάκι, αφιερωμένο σε όλους τους αγαπημένους μου μπλοκοφίλους!

Σχόλια

  1. αγαπημενη μου γλυκια σερενατα να σου πω την αμαρτια μου χαιρομαι που σας λειπω. χιχιχιχι

    γιατι αυτο δειχνει σαφως πως τα αισθηματα ειναι αμοιβαια αλλα και οτι πισω απο καθε μπλοκ βρισκεται ενας ανθρωπος! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς την! Όντως μας έλειψες! :)
    Ελπίζω να είναι καλός ο λόγος της αποχής !
    Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!
    Φιλιά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωραια η νεα φωτο προφιλ σου ιρις μου! υπεροχη!! ιχιχιχι

      καλη εβδομαδα και σε σενα.

      ο λογος αποχης δν ειναι ουτε καλος ουτε κακος. δν εχω πια τν απαιτουμενο χρονο.

      φιλακια πολλα πολλα! να περνας καλα!

      Διαγραφή
  3. Και σε μας ελειψες πολυ! Και εγω τρεχω αρκετα μα το μυαλο μου παντα ταξιδευει σε αγαπημενους μπλογκερς αν και πολλες φορες δεν το δειχνω!

    Μαρουλοφιλακια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γλυκο μου μαρουλι... το σχολιο σου δε ξερω γιατι αλλα με συγκινησε! να περνασ καλα ευχομαι! φιλακια πολλα!

      Διαγραφή
  4. Πολύ καλή εβδομάδα σου εύχομαι!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...