ΧΟΡΟΣ CHA CHA - TΣΑ ΤΣΑ.

Τί όνομα κι αυτός ο χορός ε; ;)

Εκφραστικοί μου φίλοι καλημέρα!

Νοιώθω πως έχω παραμελήσει το μπλοκ τελευταία αλλά θεωρώ πως είναι λογικό να συμβαίνει. Χρόνος πιο περιορισμένος και η καθημερινή φθορά όσο να ναι κουράζει.

Σήμερα, μετά απο καιρό ετοίμασα κάτι για τη στήλη της Χοροέκφρασης.

Λόγω καλοκαιριού και ζέστης, ήθελα έναν ζωηρό θα πω χορό, να ανεβάζει διάθεση και να μας δίνει ενεργεια. Γι αυτούς λοιπόν τους λόγους έκανα αυτή την επιλογή. Ελπίζω να σας αρέσει. Για πάμε να ενημερωθούμε:

Μια γνωριμία ιστορική μαζί του.

Το ΤΣΑ ΤΣΑ γεννήθηκε στην Κούβα στις αρχές του 20ού αιώνα, ταυτόχρονα με άλλους γνωστούς ρυθμούς, όπως το ντανσόν. Οι Κουβανοί μουσικοί θεωρούν πως το τσα τσα τσα συνδέεται στενά με την ιστορία του μάμπο. Ίσως, λοιπόν, γι' αυτόν το λόγο οι καλύτεροι ερμηνευτές του τσα τσα τσα είναι επίσης γνωστοί και ως καλλιτέχνες του μάμπο, όπως ο Περές Πράντο, ο Ματσίτο, ο Τίτο Πουέντε και ο Χαβιέ Κουγκάτ.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος του συγκεκριμένου χορού. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η λέξη σχετίζεται άμεσα με το θόρυβο που κάνουν τα πόδια κατά την εκτέλεση του χορού, όμως άλλοι ισχυρίζονται πως συνδέεται με κάποια φυτά που βγάζουν κάτι μικρά μούρα τα οποία ονομάζονται τσα τσα (σε άλλες διαλέκτους ονομάζονται κουά κουά). Τα μούρα αυτά αποξηραίνονται και αξιοποιούνται στην κατασκευή ενός κρουστού οργάνου που χρησιμοποιούν πολλά λατινοαμερικανικά μουσικά συγκροτήματα.

Επιπλέον, στην Αϊτή, τη χώρα που μοιράζεται το ίδιο νησί με τη Δομινικανή Δημοκρατία νοτιοανατολικά της Κούβας, στις παραδοσιακές τελετές μύησης βουντού χρησιμοποιούνται τρία τύμπανα, ένα κουδούνι και ένα τσα τσα από το μύστη ως ένα είδος μουσικού οδηγού, μετρονόμου, για το συγχρονισμό του χορού και της Θρησκευτικής μουσικής. Αμέσως μετά την εμφάνιση του νέου μουσικού είδους, διαδόθηκε και ο χορός τσα τσα τσα.

Την περίοδο ακμής του μάμπο, πολλοί Λατινοαμερικάνοι χορευτές ένιωθαν άβολα με το φρενήρη ρυθμό αυτού του χορού. Γι' αυτούς το μάμπο ερχόταν σε αντίθεση με τις ήρεμες, αργές κινήσεις των άλλων λατινοαμερικανικών χορών στους οποίους είχαν συνηθίσει.

Το τσα τσα τσα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1948, όταν ο μουσικός Ενρίκε Χορίν επανεκτέλεσε μια μεγάλη μεξικανική επιτυχία, το «Nunca», και άρχισε να το παρουσιάζει στις συναυλίες του σε δύο διαφορετικές εκτελέσεις: Μία με το γνωστό τρόπο και τη δεύτερη με τον νέο, κατά το ήμισυ ως τραγούδι και χορό, και κατά το ήμισυ ως τραγούδι και μουσική. Το κοινό υποδέχτηκε με ενθουσιασμό τη νέα εκτέλεση και έτσι γεννήθηκε ένα νέο τραγούδι με τίτλο «La enganadora», πιθανότατα το πιο διάσημο τραγούδι τσα τσα τσα όλων των εποχών.

Το 1953 η κουβανέζικη ορχήστρα America υιοθέτησε το νέο μουσικό είδος, ερμηνεύοντας κλασικές λατινοαμερικανικές συνθέσεις με πιο «κοφτό» ρυθμό. Όσο για το ρόλο του τραγουδιού στο νέο είδος, πρέπει να σημειωθεί ότι τη δεκαετία του '50 πλάι στις μεγάλες ορχήστρες των 20 μουσικών άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα συγκροτήματα τραγουδιστών, που αποτελούνταν από τρία ή τέσσερα μέλη. Το τσα τσα τσα έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1954 και έπειτα από πέντε χρόνια ξεπέρασε σε δημοτικότητα το μάμπο και έγινε ο πιο δημοφιλής λατινοαμερικανικός ρυθμός της δεκαετίας του '50. Στην Ευρώπη η επιτυχία του νέου είδους οφειλόταν σχεδόν αποκλειστικά στον Χαβιέ Κουγκάτ, ένα διευθυντή ορχήστρας καταλανικής καταγωγής που κατέστησε εξαιρετικά δημοφιλές αυτό το «εξωτικό» είδος μουσικής.

Ο Κουγκάτ εισήγαγε στη Γηραιά Αλβιόνα τους νέους λατινοαμερικανικούς ρυθμούς και μαζί με αυτούς έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό τη νεαρή σύζυγο του, την Αμπι Λέιν, η οποία είχε την τύχη να αναπληρώσει την Κάρμεν Μιράντα. Μέσα σε σύντομο διάστημα η Αμπι Λέιν έγινε η βασίλισσα του τσα τσα τσα και μάγεψε εκατομμύρια Ευρωπαίους. Οι καμπύλες της αιχμαλώτισαν το κοινό, το οποίο με τη σειρά του την ανέδειξε σε μία από τις πιο διάσημες προσωπικότητες της δεκαετίας του '50.

Πηγή: http://www.danzafuerte.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=66&Itemid=72

Μια γνωριμία καθαρά χορευτική μαζί του: