KΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ! ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ! :)

Εκφραστικοί φίλοι κάνω αυτή την ανάρτηση για να σας αποχαιρετήσω για σήμερα και να σας ευχηθώ ένα υπέροχο και άκρως διασκεδαστικό τριήμερο! Να περάσετε όμορφα με άτομα που σας αγαπάνε ειλικρινά! :)

Πάμε τώρα και στο κομμάτι των "γνώσεων" για την ημέρα της Καθαράς Δευτέρας! :)

Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Πήρε την ονομασία της από τους Χριστιανούς, γιατί με την έναρξη της νηστείας «καθαρίζονταν» πνευματικά και σωματικά. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες, όσες ήταν και οι μέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο.
Οπως γράφει και η wikipedia, την Καθαρά Δευτέρα συνηθίζεται να τρώμε λαγάνα (άζυμο ψωμί που παρασκευάζεται μόνο εκείνη τη μέρα), ταραμάς και άλλα νηστίσιμα φαγώσιμα, κυρίως λαχανικά, όπως και φασολάδα χωρίς λάδι. Επίσης, συνηθίζεται το πέταγμα χαρταετού.
Η Καθαρά Δευτέρα εορτάζεται 48 ημέρες πριν την Κυριακή της Ανάστασης του Χριστού, το χριστιανικό Πάσχα.
Τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας στην Ελλάδα
Από παλιά, η Καθαρά Δευτέρα πέρασε στη συνείδηση του λαού σαν μέρα καθαρμού. Οι βυζαντινοί την Καθαρά Δευτέρα την ονόμαζαν Απόθεση -Απόδοση και τελούσαν δρώμενα. Τραγουδούσαν σχετικά άσματα, από τα οποία έχουν σωθεί μικρά μέρη μέχρι στις μέρες μας. «Ίδε το έαρ το καλόν πάλιν επανατέλλει, φέρον υγείαν και χαρά και την ευημερίαν».
Το πέταγμα του χαρταετού είναι ένα έθιμο μεταγενέστερο. Κούλουμα ονομάζεται η καθαροδευτεριάτικη έξοδος στην εξοχή και το πέταγμα του αετού. Οι χριστιανοί, παρέες παρέες, βγαίνουν στην εξοχή, παίρνοντας μαζί τους νηστίσιμα φαγητά και το ρίχνουν στη διασκέδαση και το χορό.
Σε όλη η Ελλάδα οι κάτοικοι υποδέχονται τη Σαρακοστή με τα δικά της ξεχωριστά έθιμα. Μερικά από αυτά τα παρουσιάζει το Visit Greece. Σε όλη σχεδόν την Ελλάδα –και σε διάφορες παραλλαγές– το χορευτικό δρώμενο, το λεγόμενο Γαϊτανάκι, έθιμο που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ξεσηκώνει μικρούς και μεγάλους.

• Ο βλάχικος γάμος της Θήβας, πανάρχαιο έθιμο που πραγματοποιείται παραδοσιακά με το ξύρισμα του γαμπρού και το στόλισμα της νύφης, η οποία στη πραγματικότητα είναι άνδρας.
• Το έθιμο του Αγά –με ρίζες στην Τουρκοκρατία– αναβιώνει στα Μεστά και στους Ολύμπους της Χίου. Ο Αγάς, αυστηρός δικαστής, δικάζει και καταδικάζει με χιούμορ και πειράγματα τους θεατές του εθίμου.
• Στην Αλεξανδρούπολη, ένας κάτοικος μεταμφιέζεται σε Μπέη και περιδιαβαίνει την πόλη μοιράζοντας ευχές για το καλό.
• Στο Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων στην Κάρπαθο ανταλλάσσονται απρεπείς χειρονομίες μεταξύ των θεατών, και γι' αυτό οδηγούνται στο «δικαστήριο» από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες), προς απονομή δικαιοσύνης από τους σεβάσμιους του νησιού.
• Το έθιμο του αλευρομουτζουρώματος συναντάμε στο Γαλαξίδι, με τους καρναβαλιστές να χορεύουν κυκλωτούς χορούς αλευρωμένοι και μουτζουρωμένοι!
• Του Κουτρούλη ο Γάμος στη Μεθώνη –η αναβίωση ενός πραγματικού γάμου που άφησε εποχή κατά τον 14ο αιώνα– συντελείται κάθε Καθαροδευτέρα με έντονη σατυρική διάθεση και πειράγματα για τη νύφη.
• Το έθιμο του Αχυρένιου Γληγοράκη στη Βόνιτσα, όπου ένας αχυρένιος ψαράς δεμένος σε γάιδαρο γυρνάει σε όλο το χωριό για να καταλήξει σε μια φλεγόμενη βάρκα ανοιχτά της θάλασσας.

Τι εννοούμε λέγοντας Κούλουμα
Τα κούλουμα από τόπο σε τόπο γιορτάζονται διαφορετικά, με διάφορες εκδηλώσεις. Παντού, όμως, επικρατεί κέφι, χορός και τραγούδι. Για την ετυμολογία της λέξης κούλουμα υπάρχουν πολλές εκδοχές. Κατά τον Νικόλαο Πολίτη, πατέρα της ελληνικής λαογραφίας, η λέξη προέρχεται από το λατινικό Cumulus (κούμουλους) που σημαίνει σωρός, αφθονία αλλά και το τέλος. Εκφράζει δηλαδή το τέλος, τον επίλογο της Απόκριας. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, προέρχεται από μία άλλη λατινική λέξη, τη λέξη «κόλουμνα», δηλαδή «κολώνα». Κι αυτό, επειδή το πρώτο γλέντι της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα έγινε στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Πηγή: Τι γιορτάζουμε την Καθαρά Δευτέρα -Εθιμα από όλη την Ελλάδα | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/145439/%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%B5%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1#ixzz3SJ2DwyVD

Και επειδή Καθαρά Δευτέρα χωρίς χαρταετό δεν υπάρχει ας μάθουμε και την δική του ιστορία:

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ''χορεύουν'' στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επαναφέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους "αετούς" θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.

Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.

Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.

Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.

Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.

Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.

Απαιτείται βέβαια κοφτερό μυαλό από τον κατασκευαστή, επιδέξια χέρια και φυσικά φαντασία! Ο χαρταετός στη μακραίωνη ιστορία του χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.

Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ' ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς.

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/289288/kathara-deytera-i-istoria-toy-hartaetoy#ixzz3SJ2rnuDK

Και θα κλείσω την ανάρτηση αυτή με ένα παραμύθι που έχω γράψει εγω και που ταιριάζει με τις μέρες που διανύουμε και το έχω δημοσιεύσει και στο παρελθόν στο μπλοκ, οπότε μπορεί να το έχετε ήδη διαβάσει, αν δε το έχετε όμως ή αν θέλετε να το θυμηθείτε ξανά μπορείτε να το διαβάσετε μόλις:

                                         «ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΥΤΣΟΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ.»

-         Ωχ ωχ, ακούστηκαν δυνατά τα βογκητά του πράσινου χαρταετού, που μόλις έπεσε από τον ουρανό και βρέθηκε ανάμεσα σε κάτι βάτια, τα οποια τρυπησαν και λερωσαν την ομορφη <<φορεσια>> του.

-         Βοήθεια…, είναι κανείς εδώ; Μ’ ακούει κανείς; Φώναξε δυνατά αλλά το μόνο που άκουσε ήταν ο αντίλαλός του.

-         Είναι κανείς εδώ; Έπεσα και δε μπορώ να σηκωθώ, μ’ ακούει κανείς; Συνέχισε να φωνάζει δυνατά, διχως όμως να λαβει κάποια απάντηση πέρα από την ηχώ της φωνής του.

-         Όχι ρε γαμώτο, αποκρίθηκε απογοητευμένος που τόση ώρα που βρισκόταν εκεί κάτω δεν είχε περάσει κανένας για να τον βοηθήσει να σηκωθεί και να πετάξει ψηλά, που τόσο πολύ επιθυμούσε.

-         Και τι θα κάνω τώρα; Ρώτησε τον εαυτό του και ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα τη στιγμή που κάποιες παιδικές φωνές έκαναν την εμφάνισή τους στο αγρόκτημα μέσα στο οποίο είχε πέσει.

-         Εδώ παιδιά εδώ, εδώ κάτω βρίσκομαι, μ’ ακούει κανείς; Εδώ κάτω από τη μεγάλη ελιά κοιταξτε…, βοήθεια.., ελάτε να με βοηθήσετε, που είστε; Φώναζε με ενθουσιασμό όσο πιο δυνατά μπορούσε.

Τα παιδιά όταν τον αντίκρισαν ξαπλωμένο χάμω έτρεξαν κοντά του για να δουν σε τι κατάσταση βρισκόταν αλλά όταν διαπίστωσαν πως από τη πτώση του είχε κάποιες σοβαρές εκδορές στο «σώμα» του και ήταν και «κουτσός» μιας και η μισή του ουρά είχε μείνει πάνω σε ένα κλαδί της ελιάς, κούνησαν απογοητευμένα το κεφάλι τους και έφυγαν χωρίς να του δώσουν και ιδιαίτερη σημασία, παρ’ όλο που ο χαρταετός τους ικέτευε να μην τον αφήσουν εκεί, αλλά δυστυχώς τα παιδιά δε μπορούσαν να ακούσουν τη φωνη του μικρου χαρταετου και έτσι έφυγαν τρέχοντας απο εκεινο το χωραφι.

-         Εεεεε… που πάτε…, μη μ’ αφήνετε μόνο μου εδώ! Γυρίστε πίσω να με βοηθήσετε! Μη με παρατάτε εδώ! Δε θέλω να μείνω μόνος μου… φοβάμαι και θέλω να πετάξω ξανά, ψέλλισε με θλίψη τη στιγμη που παιδικα σωματα χαθηκαν πισω απο το πρασινο των δεντρων.

Ειχε περασει κανα μισαωρο, οταν ο χαρταετος επεισε τον εαυτο του πως θα εμενε για παντα ξαπλωμενος σε εκεινο το βρωμικο χωραφι, οταν ακουσε μια αγοριστικη, γνωρικη για εκεινον φωνη.

-         Μπαμπά μπαμπά να τος, εδώ είναι, είπε όλο χαρά ο Πετράκης, ο ιδιοκτήτης του χαρταετού από τον οποίο και είχε πέσει πρωτύτερα και από εκείνη τη στιγμή που τον έχασε έφαγε όλο το τόπο για να τον  ξαναβρεί.

-         Πετράκη εδώ είμαι αγόρι μου, Εδώ κάτω από την ελιά έλα! φώναξε περιχαρής ο χαρταετός!

Ο Πετράκης τον πλησίασε χαρωπά αλλά όταν αντίκρισε τη κατάστασή του έμεινε εκεί αποσβωλομένος να τον κοιτάζει δίχως να τον πλησιάσει για να τον σηκώσει ξανά.

-     Πετράκη, εγώ είμαι ο πρασινούλης σου, τι έπαθες; Δε με γνωρίζεις πια; Δε θα έρθεις να με σηκώσεις; Φώναξε ο χαρταετός δίχως φυσικά να τον ακούσει ο μικρός.

-      Μπαμπά δεν έχει ουρά…., είπε με απογοήτευση.

-    Ναι αγόρι μου, το είδα κι εγώ! Η μισή του ουρά είναι σχεδόν πάνω στη κορυφή της ελιάς και δε μπορώ να τη πιάσω. Λυπάμαι αλλά τώρα δε μπορεί να πετάξει ο χαρταετός. Αχρηστεύτηκε! Θα σου πάρω άλλον όμως μη στεναχωριέσαι.

-     Τι λες κυριε Μιχάλη; Αχρηστεύτηκα; Μια χαρά είμαι, σήκωσέ με και θα δεις! Άκου εκεί αχρηστεύτηκα…, τόνισε οργισμένα ο πρασινούλης.

-     Μα μπαμπά αυτός ήταν ο χαρταετός μου πέντε χρόνια τώρα, δε θέλω άλλον! Ακουστηκε το παραπονο και η θλιψη του μικρου αγοριου.

-    Αγόρι μου δε μπορεί να πετάξει. Τώρα είναι «κουτσός». Θα σου πάρω εγώ άλλον, μεγαλύτερο και με περισσοτερα χρώματα και σχέδια. Θα είναι πολύ πιο όμορφος. Τονισε ο αντρας.

-   Τι λέει αυτός; Φωναξε ο χαρταετος με συνοφρυωμένο  προσωπο.
-   Πετράκη μη τον ακούς, αγορι μου. Είμαι δυνατός και μπορώ να πετάξω ξανά. Σήκωσέ με και θα δεις! Φώναξε με ολη του τη δυναμη ο χαρταετός, δίχως κανείς να τον ακούσει.

            Ο Πετράκης έπιασε από το χέρι το μπαμπά του και έκαναν να φύγουν από το σημείο, δίχως να ακούν τα παρακάλια του πρασινούλη.

 -    Φεύγετε; Με παρατάτε εδώ; Μα γιατί; Ρώτησε λυπημένα ο πρασινούλης…. Μα απάντηση δε πήρε καμιά…. και τα μάτια του βουρκωσαν.

-         Μπαμπά να σε ρωτήσω κάτι; Ρώτησε γλυκά ο μικρός καθως εφευγαν απ το σημειο.

-         Ναι αγόρι μου, ότι θες… Ακουστηκε η τρυφερη φωνη του πατερα.

-         Αν εγώ ήμουνα κουτσός θα με παρατάγατε; Θα με θεωρούσατε άχρηστο;

-         Όχι παιδί μου, τι είναι αυτά που λες; Ποτέ δε θα παρατάγαμε το παιδί μας που είναι για εμας ο κόσμος όλος! Απαντησε κοιταζοντας τον μικρο στα ματια με ειλικρινεια και τον αγκαλιασε θερμα.

-         Τότε είναι λάθος να παρατήσουμε εδώ το πρασινούλη! Μπορεί να πετάξει ξανά μπαμπά! Μπορεί! Θυμάσαι και εγώ τότε που είχα σπάσει το πόδι μου και μετα από λίγους μήνες έπαιξα ξανά ποδόσφαιρο; Όπως μπόρεσα κι εγώ, μπορεί κι αυτός! Είπε με υπερηφάνεια ο μικρός και το χαμόγελο του πατέρα του έδειξε πως συμφωνούσε και μαζί του.

Όπως καταλάβατε μπαμπάς και γιος επέστρεψαν πίσω, πήραν αγκαλιά το πρασινούλη ο οποίος έκλαιγε από τη χαρά του όταν τους είδε να επιστρέφουν για να τον πάρουν μαζί τους και στη συνέχεια έφυγαν για να ανεβούν ξανά στο ύψωμα που ήταν συγκεντρωμένη η οικογένειά τους που πετούσαν το χαρταετό.

Και να σας πω και την  αλήθεια ο παρασινούλης πέταξε ψηλά την ίδια ημέρα! Ναι την ίδια ημέρα! Ο μπαμπάς του Πετράκη του έφτιαξε νέα μεγάλη ουρά από την εφημερίδα που είχε πάρει μαζί του για να διαβάσει εκεί στη εξοχή και ο πρασινούλης ήταν ο μόνος σε σχέση με τους άλλους χαρταετούς που κατάφερε να αλωνίσει τόσο ελευθερα, τόσο όμορφα, τόσο ψηλά και τόσο υπερήφανα τα σύννεφα του ουρανού…..

_______________ ΤΕΛΟΣ_____________

Αυτά απο μένα φίλοι!
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ και ένα ακόμη ομορφότερο τριήμερο! :)
Φιλάκια πολλά σε όλους! :)
Και να πετάξετε ψηλά τους "προσωπικούς" χαρταετούς σας! :)